Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΣΕ ΔΙΑΛΥΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!
Μετά από χίλια δύο πισωγυρίσματα, ταλαντεύσεις και δώσε-πάρε, ο Πρόεδρος-ανδρείκελο της ΕΕ, Χ.Β. Ρομπέι πήρε την απόφαση να συγκληθεί την ερχόμενη Πέμπτη (21/7) η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης, με θέματα τη χρηματοοικονομική σταθερότητα της ευρωζώνης συνολικά και το νέο πρόγραμμα «στήριξης» της Ελλάδας.
Πολιτικοί παρατηρητές τόνιζαν ότι η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ συγκαλείται αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν οι ηγέτες της ΕΕ και ιδιαίτερα του Γερμανο-γαλλικού άξονα, έχουν καταλήξει στα συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, ενώ θεωρούν, σχεδόν, βέβαιο ότι τα μέτρα αυτά, αν και εφόσον βρίσκονται στην τελική φάση επεξεργασία τους, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αντιμετωπίσουν την κρίση.
Αντίθετα, οι ίδιοι παρατηρητές τόνιζαν ότι, ίσως, η κρίση, μετά την τυχόν ανακοίνωση των μέτρων, όχι μόνο μπορεί να αναζωπυρωθεί αλλά και να γνωρίσει νέα όξυνση!
Τα ρεπορτάζ των ευρωπαϊκών μέσων σε σχέση με τα μέτρα, που, ίσως, κατ’ αχήν αποφασισθούν στη Σύνοδο, κάνουν λόγο είτε για μια μετακύλιση και επιμήκυνση του χρέους, είτε για επαναγορά ομολόγων είτε για μείωση των επιτοκίων είτε για ένα συνδυασμό μερικών ή και του συνόλου αυτών των εκδοχών, μαζί με δεκάδες άλλες παρεμφερείς!
Το πρώτο πρόβλημα, βεβαίως, είναι ποιος ή ποιοι θα «πληρώσουν» γι’ αυτά τα ημίμετρα, αφού επ’ αυτού υπάρχουν σφοδρές αντιδράσεις και ανταγωνισμοί από τράπεζες, κράτη και διάφορες πλευρές εντός των κρατών.
Το δεύτερο είναι ότι κανένα απ’ αυτά τα μέτρα ή οι συνδυασμοί τους, δεν δίνουν απάντηση στην ελληνική κρίση, εξαιτίας του μεγέθους του χρέους και των άλλων προβλημάτων και γι’ αυτό δεν μπορεί να ανακόψουν, ίσως ούτε προσωρινά, την επέλαση της!
Η αλήθεια είναι ότι το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι δομικό και συστημικό και η κρίση της οφείλεται τόσο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές όσο και στο ρόλο του ενιαίου νομίσματος (ευρώ), που λειτουργεί ως γερμανική φυλακή για τις πιο αδύνατες οικονομίες της Ευρωζώνης!
Σε αυτήν τη φάση είτε η ευρωζώνη θα κινηθεί σε ομοσπονδιακή κατεύθυνση ή θα αποσυντεθεί και θα διαλυθεί!
Η ομοσπονδιακή κατεύθυνση, που απαιτεί δραστικά μέτρα, μεταξύ των οποίων , το πιθανότερο, και την αθρόα έκδοση ευρωομολόγων, μοιάζει σχεδόν ουτοπία υπό τις παρούσες, τουλάχιστον συνθήκες.
Επιπλέον, για να προχωρήσουν αυτές οι τάσεις ομοσπονδοποίησης, απαιτούνται ακραία αντιδραστικά και αυταρχικά μέτρα, ενώ οι «ανάσες» που μπορεί να προσφέρουν θα είναι και αυτές βραχυχρόνιες, έως εξαιρετικά βραχυπρόθεσμες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου