Αναζήτηση

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Πάνε για μιαν ακόμα φορά να κάνουν το μαύρο άσπρο οι απολογητές του Μνημονίου



Του ΣΤΑΘΗ
Επειδή πάνε για μιαν ακόμα φορά να κάνουν το μαύρο άσπρο οι απολογητές του Μνημονίου
ποιος απ' αυτούς έκανε κριτική 20-30 χρόνια τώρα στην παθολογία της οικονομίας και στη διαχείρισή της απ' την εξουσία; Ούτε ένας!
Οταν έλεγε ο κ. Σημίτης ότι είναι «ισχυρή η Ελλάδα» ψέλλισαν οι εν λόγω ιδεολογικοί τρομοκράτες κάποιον αντίλογο; Κιχ δεν έβγαζαν
παρά μόνον επαινούσαν το κράτος (που τώρα τους βρωμάει) κι έβριζαν τον λαό για λαϊκισμό.
Ο λαός έφαγε τα χρήματα του λαού στο Χρηματιστήριο;
Η Αριστερά είναι κρατικιστική κι όχι οι εκσυγχρονιστές που έπηξαν, όπως οι προκάτοχοί τους Ανδρεϊκοί, το κράτος στους πρασινοφρουρούς, στους διορισμούς, τα ρουσφέτια;
Αυτοί που προσπαθούν σήμερα να τρομοκρατήσουν τον λαό με εκβιασμούς και διλήμματα χάριν της εφαρμογής του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, δεν είναι οι ίδιοι που έκαναν τα ίδια με το Σχέδιο Ανάν;
Δεν είναι οι ίδιοι που 20-30 χρόνια τώρα δεν έχουν βρει ούτε μία λέξη να πουν κατά της Διαπλοκής, των Μιζαδόρων και των Νταβατζήδων;
Τολμούν οι νεοφιλελεύθεροι και βρίζουν τον λαό για τη χαμηλή διαφθορά, λες και δεν υπηρετούν οι ίδιοι την υψηλή διαφθορά,
λες και δεν είναι οι περισσότεροι απ' αυτούς αργόμισθοι, εξαρτημένοι κι εξαρτήματα;
Ο λαός φταίει που φθίνουν τα σχολεία του; που διαλύονται τα νοσοκομεία του; που πληρώνει διόδια ακόμη και για να πάει για κατούρημα; Ο λαός έπαιρνε μίζες απ' την Ζήμενς;
Ο λαός ή ο κ. Σημίτης πρώτα κι ύστερα ο Γιωργάκης την έστησαν στην Ελλάδα με τα σουάπς, τη δημιουργική λογιστική και την Γκόλντμαν Σακς;
*****
Μίλησε κανείς από όσους βρίζουν σήμερα τον λαό, την πλατεία, την Αριστερά και τη μάνα τους την ίδια για το υπερσούπερ σκάνδαλο των Ολυμπιακών Αγώνων;
Η θεία μου η Φωτούλα χρέωσε πατόκορφα τη χώρα ή αυτοί που καταχράσθηκαν τα αποθεματικά των Ταμείων; οι ίδιοι που μετάλλαξαν σε τοξικά ομόλογα τον ιδρώτα των εργαζομένων.
Ποιοι εκμαύλισαν τον λαό με τις αγροτικές επιδοτήσεις; ποιοι ξεπάτωσαν τη γεωργική παραγωγή; Ποιοι 20-30 χρόνια τώρα πνίγουν με τη γραφειοκρατία και το λάδωμα όποιον επιχειρηματία δεν είναι κρατικοδίαιτος; όποιον δεν γίνεται «δικός τους» κι αυτοί «δικοί του»;
Δεν ήταν οι Πασόκιοι που καθιέρωσαν την ήσσονα προσπάθεια; δεν ήταν οι Νεοδημοκράτες που κυβέρνησαν με το «σύστημα ΠΑΣΟΚ»; Δεν ξεχαρβάλωσαν και οι δύο μαζί κάθε έννοια αξιοκρατίας;
Δεν είναι αυτά τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. άτινα τώρα συναγωνίζονται σαν σε καλλιστεία ποιο είναι πιο τροϊκανό (με ολίγην από Κωλοτούμπεν και Ντόρα), τα ίδια ακριβώς κόμματα
που έχουν επιβάλει στη χώρα επί 30 χρόνια τη λιτότητα κι όχι την ανάπτυξη;
*****
Σήμερα έχουμε την πιο ακροδεξιά, νεοφιλελεύθερη και αντιδραστική κυβέρνηση απ' τη μεταπολίτευση και όλο αυτό είναι η μοιραία κι αναγκαστική κατάληξη μιας αντεθνικής και αντιλαϊκής πορείας,
άκρως ταξικής υπέρ του κεφαλαίου και της αρπαχτής (θεσμικά αυτός είναι ο καπιταλισμός: μια αέναη αρπαχτή), υπέρ των ξένων επικυριάρχων
Φράγκων κι Οθωμανών, εκτός αν φταίει πάλι ο λαός που το Ανατολικό Σύνορο έχει έρθει στον 25ο Μεσημβρινό και το Δυτικό Σύνορο δεν περιλαμβάνει πλέον ούτε ΔΕΗ, ούτε λιγνίτες, ούτε ύδατα, ούτε ΑΟΖ, ούτε καν την αξιοπρέπειά μας την ίδια.
Αυτοί που βρίζουν σήμερα τον λαό και τον κατηγορούν για όσα οι ίδιοι του έκαμαν, αυτοί που του σπάνε το ηθικό, θρασείς, δειλοί κι αδιάντροποι,
χωρίς ίχνος αγάπης για όσα κριτικάρουν,
θα αφήσουν στην Ιστορία το ίχνος που άφησαν εκείνα τα σκυλιά που γαύγιζαν τα καραβάνια...

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα και όχι το αντίθετο


Ο Ζάκ Ντελπλά, οικονομολόγος εγνωσμένου διεθνούς κύρους και ταυτόχρονα οικονομικός σύμβουλος της τράπεζας ΒΝΡ Paribas, σε σημερινές του δηλώσεις στην γαλλική εφημερίδα Les Echos, διατυπώνει μία άκρως ρηξικέλευθη άποψη για κάποιον που δεν είναι Έλληνας. Προτάσσει την έννοια της οικονομικής αλληλεγγύης, όχι μόνο για την αποφυγή της εξάπλωσης της κρίσης αλλά και για......

 ιστορικούς λόγους. «Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου οι Γερμανοί οφείλουν στους Έλληνες 575 δισ. ευρώ από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Γερμανοί χρωστούν πολύ περισσότερα στην Ελλάδα από ό, τι οι Έλληνες στη Γερμανία. Και εν τέλει κατοικούν και οι δύο στο ίδιο οικοδόμημα. Αν καταρρεύσει θα πέσουν όλοι», τονίζει.
 Ο ίδιος εξηγεί στη συνέντευξή του ότι η στάση της Γερμανίας έναντι του προβλήματος χρέους της ευρωζώνης οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πτώχευση της Ελλάδας. «Όμως αν χρεοκοπήσει η Ελλάδα, αυτό θα σημάνει ένα καρδιακό επεισόδιο για το τραπεζικό της σύστημα. Η Ελλάδα θα είναι στην ευρωζώνη χωρίς όμως να μπορεί να χρησιμοποιεί το ευρώ. Η έξοδός της από την ευρωζώνη θα προκαλούσε γιγαντιαία ύφεση στη χώρα και τρομερούς κινδύνους στην υπόλοιπη Ευρώπη», δηλώνει.

 Ο Ντελπλά, μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Αναλύσεων της γαλλικής κυβέρνησης υποστηρίζει ότι η Γερμανία θα έπρεπε να θυμηθεί ότι μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο χρωστούσε 16 φορές το ΑΕΠ της, το οποίο κανείς δεν της ζήτησε έκτοτε. Όμως, σε αντάλλαγμα η υπόλοιπη Ευρώπη της ζητά πολιτική και οικονομική αλληλεγγύη.

 Ιδιαίτερα για την Ελλάδα ο Γάλλος οικονομολόγος εκτιμά ότι θα μπορούσε μέσα στην επόμενη 15ετία να μειώσει το χρέος της κάτω από το 60% «αξιοποιώντας την πλούσια αρχαιολογική κληρονομιά και τα νησιά της που καθιστούν τη χώρα θαυμάσιο προορισμό για ολόκληρη την Ευρώπη». Ο ίδιος απορρίπτει την ιδέα της αναδιάρθρωσης του χρέους ως «αυτοκαταστροφική» για την Ελλάδα, ενώ θεωρεί ότι η «διχοτόμηση» της ευρωζώνης σε ένα «σκληρό πυρήνα» και μια «περιφέρεια» θα κατέστρεφε τις οικονομίες της «δεύτερης ταχύτητας».

 «Σε αυτό το πλαίσιο η Γερμανία, όπως και ολόκληρη η Ευρώπη, οφείλει σήμερα να σώσει την Ελλάδα». Η Ευρώπη θα έπρεπε να απορροφήσει το ολόκληρο χρέος της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας χρηματοδοτώντας αυτές τις χώρες με επιτόκιο 3%-4% για 10-20 χρόνια. Σε αντάλλαγμα αυτές οι χώρες οφείλουν να συνεχίσουν τις αναγκαίες δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, συμπληρώνει ο Ντελπλά.

http://dailynews24.gr

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

«Διαγράψτε το Ελληνικό χρέος αλλιώς θα πληρώσουμε πολεμικές αποζημιώσεις»


ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΠΤΩΧΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΧΡΕΩΝ!

ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΟΦΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΗΣ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ!

Η συνέντευξη στο Spiegel του έγκριτου Γερμανού ιστορικού Άλμπερτ Ρίτσλ συνιστά καταπέλτη για την εθελόδουλη πολιτική και οικονομική τάξη της χώραςκαι όχι μόνο, η οποία έχει παραδοθεί στην τρόικα καιθεωρεί τη στάση πληρωμών και τη διαγραφή του χρέους ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του, όχι μόνο ανεδαφικά αιτήματα αλλά και περίπου εγκλήματα καθοσιώσεως!

Ο Άλμπερτ Ριτσλ απομυθοποιεί αυτές τις απόψεις,θυμίζει πτωχεύσεις και διαγραφές χρεών της Γερμανίας και κυρίως τονίζει ότι...
όσο η Γερμανία πιέζει την Ελλάδα, τότε η τελευταία μπορεί να εγείρει θέματα πολεμικών αποζημιώσεων και να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου!


Ποιοι όμως θα τα πράξουν;

«Eάν νομίζεται ότι το πρόβλημα χρέους της Eλλάδας είναι το χειρότερο στην ιστορία της Eυρώπης, κάνετε λάθος». O Γερμανός ιστορικός, Aλμπρεχτ Pιτσλ, σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα του Spiegel, υποστηρίζει ότι η Γερμανία ήταν η μεγαλύτερη χώρα- οφειλέτης τον 20ο αιώνα.

Kαι προειδοποιεί ότι πρέπει η προσέγγισή της όσον αφορά την κρίση στην Eυρωζώνη να γίνει με αγνότητα και απλότητα, διαφορετικά θα έρθει αντιμέτωπη με την αναζωπύρωση των αιτημάτων καταβολής πολεμικών αποζημιώσεων.

Mπορεί το Bερολίνο να επιδεικνύει αδιαλλαξία, απαιτώντας υπακοή από την Aθήνα, αλλά αυτό δεν αιτιολογείται, καθώς, τον προηγούμενο αιώνα, στη Γερμανία ήταν που έλαβαν χώρα οι μεγαλύτερες κρατικές χρεοκοπίες της σύγχρονης ιστορίας, υποστηρίζει ο κ. Pιτσλ. Kαι τονίζει ότι χάρη στις HΠA, και τα τεράστια κεφάλαια που διέθεσαν μετά τον A΄ και τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία είναι σήμερα το αφεντικό της Eυρώπης.

«Aπό το 1924 μέχρι το 1929 η Δημοκρατία της Bαϊμάρης ήταν χρεωμένη, και δανειζόταν από την Aμερική για την καταβολή των αποζημιώσεων για τον A΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. H πυραμίδα του χρέους κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 1931.


Καταστροφή

Tα κεφάλαια χάθηκαν και οι HΠA, όπως και η παγκόσμια οικονομία, υπέστησαν τεράστια καταστροφή. H κατάσταση ήταν ίδια μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά οι αποζημιώσεις πάγωσαν μέχρι τη μελλοντική ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Eτσι σώθηκε η Γερμανία και δημιούργησε το οικονομικό θαύμα της δεκαετίας του ΄50. Tο 1953 οι HΠA «κούρεψαν» το γερμανικό χρέος, καθιστώντας το παρά πολύ μικρό. Tέλος, από το 1990 και μετά, η Γερμανία δεν κατέβαλε αποζημιώσεις σε καμία χώρα, ούτε φυσικά στην Eλλάδα.
Σε σύγκριση με τη χρεοκοπία της Γερμανίας μόνο τη δεκαετία του ΄30 τα σημερινά προβλήματα χρέους της Eλλάδας είναι ασήμαντα».


Οφειλές

O κ. Pιτσλ επισήμανε ότι κανείς στην Eλλάδα δεν ξεχνά πως η Γερμανία οφείλει την οικονομική της ευημερία στη χάρη που της έκαναν οι υπόλοιπες χώρες, οι οποίες βαθμιαία παραιτήθηκαν από τις πολεμικές αποζημιώσεις. «Eάν η Eλλάδα αλλάξει τη στάση της στο ζήτημα αυτό, θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες χώρες. Θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που η Eλλάδα στήνεται ξανά στα πόδια της με τα χρήματά μας. Eάν δεν πληρώσουμε, οι παλιοί λογαριασμοί θα εμφανιστούν ξανά».

O Γερμανός ιστορικός πιστεύει ότι οι δανειστές της Eλλάδας θα πρέπει να διαγράψουν μεγάλο μέρος του χρέους της, και καθώς ορισμένες τράπεζες δεν θα μπορούν να αντιμετωπίσουν μία τέτοια κατάσταση, θα πρέπει να υπάρξουν νέα προγράμματα οικονομικής βοήθειας. «Θα κοστίσει ακριβά στη Γερμανία, αλλά, σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να πληρώσει», κατέληξε ο κ. Pιτσλ.

ΠΗΓΗ: iskra.gr

Χείμαρρος ο Κον Μπεντίτ αποκαλύπτει την υποκρισία των Ευρωπαίων για την Ελλάδα...


 «Το μαύρο πρόβατο και οι άλλοι άσπιλοι»
Με κραυγή αγανάκτησης υπερασπίσθηκε τηνΕλλάδα, το πρωί της Τετάρτης στογαλλικό ραδιόφωνο France Inter, ο αρχηγός των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, όταν Γάλλος πολίτης τον ερώτησε «γιατί θα πρέπει οι Ευρωπαίοι να πληρώσουν για τις ελληνικές ατασθαλίες».
«Το θέμα έχει αρχίσει να με νευριάζει, το να μιλάμε σαν να υπάρχει ένα μόνο μαύρο πρόβατο στην Ευρώπη, οι Έλληνες, ενώ όλοι οι άλλοι είναι λευκοί και άψογοι» είπε ο Κον Μπεντίτ υψώνοντας...

 τη φωνή και σημείωσε: «Εγώ λέω ότι οι περισσότεροι είναι το ίδιο φαύλοι με τους Έλληνες ή λίγο φαύλοι όπως οι Έλληνες».
Για να υποστηρίξει την άποψή του ο κ. Μπεντίτ ανέφερε πως «η προϋπόθεση που έθεσαν Σαρκοζί και Μέρκελ στον Έλληνα πρωθυπουργό, πριν από ένα χρόνο, όταν προσπαθούσε να εξασφαλίσει το πρώτο μέρος του δανείου, ήταν η δέσμευσή του για την εκπλήρωση όλων των συμβολαίων που είχε η Ελλάδα για στρατιωτικούς εξοπλισμούς ή άλλα, με τις γαλλικές και γερμανικές βιομηχανίες».
«Όταν μιλάμε για 'ελληνική διαφθορά' να έχουμε υπόψη μας ότι οι γαλλικές, γερμανικές, σκανδιναβικές ή άλλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες και επιχειρήσεις συμμετείχαν σε αυτή τη διαφθορά» τόνισε και απευθυνόμενος προς τον ακροατή, πρόσθεσε: «Όταν επομένως μιλάτε για ατασθαλίες, να αναφέρεσθε στις ατασθαλίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι μόνο στην Ελλάδα. Θα πρέπει να σταματήσουμε πλέον να φορτώνουμε στην Ελλάδα μια συμπεριφορά που στην ουσία είναι γενικευμένη».
Στη συνέχεια ο κ. Κον Μπεντίτ αναφέρθηκε στην είσοδο των κινεζικών κεφαλαίων στην περιφέρεια της Ευρώπης φέρνοντας ως παράδειγμα «την αγορά του λιμανιού του Πειραιά». «Εάν δεν προστατεύσουμε την περιφέρεια» είπε «θα δείτε ότι τα κινεζικά κεφάλαια θα προσκολληθούν και ενσωματωθούν σε όλη την Ευρώπη. Και σε αυτήν την περίπτωση θα κινδυνεύει η ευρωπαϊκή κυριαρχία, γιατί όποιος έχει το χρήμα θέλει να εξουσιάζει και την πολιτική».
Κατά την άποψη του Ευρωπαίου πολιτικού, «μοναδική λύση» για την εξασφάλιση της ευρωπαϊκής κυριαρχίας αποτελεί η ομοσπονδιακή διακυβέρνηση (federalisme) της Ευρώπης, η οποία δεν έχει να κάνει και δεν είναι ενάντια στην εθνική κυριαρχία.
Εκείνο που ζητάμε είναι να διευρυνθεί η εθνική κυριαρχία σε μια κοσμοπολίτικη κυριαρχία, ώστε να μπορέσει να αμυνθεί στις επιθέσεις, πρόσθεσε ο Κον Μπεντίτ και κατέληξε: «Μια Ευρώπη δυνατή, μια κυρίαρχη Ευρώπη, είναι η μόνη δυνατότητα προάσπισης της εθνικής κυριαρχίας κάτω από την ευρωπαϊκή ομπρέλα».
Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Σαν σήμερα έφυγε ο Άρης Βελουχιώτης


O Άρης Βελουχιώτης (Λαμία, 27 Αυγούστου 1905 - Μεσούντα Αχελώου, 16 Ιουνίου 1945) (πραγματικό όνομα Αθανάσιος Κλάρας) ήταν ηγετικό στέλεχος («καπετάνιος») του ΕΛΑΣ και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Υπήρξε ο ουσιαστικός αρχηγός του ΕΛΑΣ και μία τραγική φιγούρα της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Λαμία σε εύπορη και ευυπόληπτη οικογένεια της ρουμελιώτικης αυτής πόλης. Στον ελληνοϊταλικό πόλεμο πολέμησε ως λοχίας πυροβολικού. Τον Ιανουάριο του 1942, κατόπιν έγκρισης του ΚΚΕ, προωθήθηκε στο βουνό για τη συγκρότηση αντάρτικων ομάδων. Υπήρξε ηγέτης του ΕΛΑΣ (του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ) κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας από τους Γερμανούς κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τις απαρχές του Εμφυλίου που ακολούθησε ανάμεσα στους αριστερούς αντιστασιακούς και τους δεξιούς και βασιλόφρονες.

Σημαντικό μέλος του ΚΚΕ, ήλθε σε ρήξη μαζί του εξαιτίας της άρνησής του να παραδώσει τα όπλα μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας για να συνεχίσει τον πόλεμο. Ο Βελουχιώτης και ύστερα από την σύναψη της συμφωνίας της Βάρκιζας συνέχισε την δράση του. Η δράση αυτή, η οποία έδινε βάση για κτύπημα εναντίον του ΚΚΕ, επειδή παραβίαζε τη συμφωνία της Βάρκιζας, δεν επέτρεπε καμία καθυστέρηση για την ανοιχτή καταγγελία του Άρη Βελουχιώτη. Η στάση του αυτή τελικά τον οδήγησε στον θάνατο. Οι διαφορετικές απόψεις για το πρόσωπό του μέσα στην τότε ελληνική αριστερά, η απόφασή του να μην παραδώσει τα όπλα, ο επεισοδιακός του θάνατος, αλλά και η εμφυλιοπολεμική του δράση και η σκληρότητα με την οποία αντιμετώπισε τους Έλληνες αντιπάλους του τον έκαναν μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της εποχής του.

Ιστορία

O Άρης Βελουχιώτης ήταν ηγετική μορφή της Εθνικής Αντίστασης κατά την περίοδο της γερμανοϊταλικής κατοχής της Ελλάδας, ιδρυτής του ΕΛΑΣ και στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, από τους πιο επίμονους υπέρμαχους για τον αντιστασιακό αγώνα και την ελεύθερη διενέργεια δημοψηφίσματος μετά την απελευθέρωση, που θα αποφάσιζε για την επιστροφή του βασιλιά και τον τύπο του πολιτεύματος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Κλάρας και το αντικατέστησε με το ψευδώνυμο Βελουχιώτης από τον Νοέμβριο του 1941 όταν, ως στέλεχος του ΕΑΜ προετοίμαζε τον ένοπλο αγώνα στη Ρούμελη εναντίον των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών. Σπούδασε στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή της Λάρισας από το 1924 και οπότε εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και αφοσιώθηκε στον αγώνα για τη διάδοση των αρχών του κομμουνισμού.

Φυλακίστηκε και εξορίστηκε πολλές φορές ως το 1940 και κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου πολέμησε στο μέτωπο, αφού προηγουμένως είχε υπογράψει δήλωση με την οποία αποκήρυσσε τις ιδέες του. Μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, άρχισε την παράνομη αντιστασιακή δράση του και τον Φεβρουάριο του 1942 είχε συγκροτήσει ένοπλη ομάδα από 15 άνδρες και άρχισε τον αγώνα από το χωριό Δομνίστα της Ευρυτανίας. Με την αύξηση της δύναμης του ΕΛΑΣ ο Βελουχιώτης ανέλαβε ηγετική θέση και η φήμη του εδραιώθηκε μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου τη νύχτα 25-26 Νοεμβρίου 1942, που πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία ανταρτικών ομάδων του ΕΛΑΣ υπό τον Βελουχιώτη, του ΕΔΕΣ υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα και Άγγλων αξιωματικών.

Ακολούθησε τον Δεκέμβριο του 1942 η επιτυχία του κατά τη σύγκρουση του με ιταλικό σύνταγμα στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας και σειρά άλλων επιχειρήσεων. Μετά την επιτυχία που είχε η συνεργασία των ανταρτικών ομάδων στην ανατίναξη του Γοργοπόταμου, καταβλήθηκε προσπάθεια για την εδραίωση της συνεργασίας των αντιστασιακών οργανώσεων και ομάδων. Οι προσπάθειες αυτές δεν καρποφόρησαν και η αποτυχία επισφραγίστηκε ύστερα από μια άκαρπη συνάντηση του Βελουχιώτη με τον Ζέρβα και τον υπαρχηγό της βρετανικής αποστολής, Κρις Γούντχαουζ στη Ροβελίστα της Ηπείρου (Δεκέμβριος του 1942). Η αποτυχία αυτή είχε ως επακόλουθο την ένταση μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων και αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ των ανταρτικών ομάδων, αποκορύφωμα των οποίων ήταν η δολοφονία του συνταγματάρχη της ΕΚΚΑ Δημήτριου Ψαρρού από στέλεχος του ΕΛΑΣ.

Γενικά παραμένει άγνωστο το αν ο φόνος του αιχμάλωτου Ψαρρού έγινε με οδηγίες του Βελουχιώτη ή του Γιώργου Σιάντου ή ήταν δολοφονία εν βρασμώ ψυχής. Ωστόσο, για το έγκλημα αυτό θεωρήθηκε από πολλούς υπεύθυνος ο Βελουχιώτης, αν και είναι βέβαιο ότι ο ίδιος προσωπικά δεν ήταν παρών στη δολοφονία. Από τη Ρούμελη ο Βελουχιώτης στάλθηκε στην Πελοπόννησο και πολέμησε επικεφαλής του ΕΛΑΣ της περιοχής εναντίον των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας, που αποτελούσαν τις δυνάμεις ασφαλείας των κατοχικών κυβερνήσεων. Ιδιαίτερα αιματηρές για τα Τάγματα Ασφάλειας ήταν οι συγκρούσεις που έγιναν σε πολλές πόλεις της Πελοποννήσου μετά τον Σεπτέμβριο του 1944 όταν άρχισαν να αποχωρούν οι Γερμανοί.

Στο τέλος Σεπτεμβρίου 1944, ο Βελουχιώτης, με τη μεσολάβηση του υπουργού της εξόριστης κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, Παναγιώτη Κανελλόπουλου, δέχθηκε να αναστείλει τη λειτουργία των έκτακτων στρατοδικείων του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο και έφυγε για τη Ρούμελη τον επόμενο μήνα, τις μέρες της αποχώρησης των Γερμανών από την Ελλάδα. Τον Νοέμβριο του 1944 σε σύσκεψη καπετάνιων του ΕΛΑΣ πρότεινε να ετοιμαστεί ο ΕΛΑΣ για την αναμενόμενη σύγκρουση με τους Άγγλους:

«Αν ζήσει κανένας σας να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει.»

Αντικρούστηκε όμως από τον καπετάνιο της Ομάδας Μεραρχιών της Μακεδονίας, Μάρκο Βαφειάδη και τελικά ο Βελουχιώτης δεν έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά. Ο Βελουχιώτης, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουάριου 1945) υπέγραψε με τον στρατιωτικό αρχηγό του ΕΛΑΣ, Στέφανο Σαράφη, την αποστράτευση των ανταρτικών ομάδων, κατηγόρησε όμως με δριμύτητα την πολιτική ηγεσία του ΕΑΜ για την εσφαλμένη τακτική της, που, κατά την άποψη του, οδηγούσε στην εγκαθίδρυση των Άγγλων στην Ελλάδα και στη δίωξη των αγωνιστών του ΕΑΜ. Έτσι στο Γαρδίκι, παρά την αρχική αποδοχή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, διακήρυξε την ανάγκη να συνεχιστεί ο αγώνας εναντίον του νέου ζυγού, η ενέργειά του όμως αυτή προκάλεσε την αντίδραση όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και της ηγεσίας του ΚΚΕ, που τον αποκήρυξε.

Το τραγικό τέλος του Άρη Βελουχιώτη (1945)

Στις 15 Ιουνίου 1945 ο Άρης Βελουχιώτης είχε κυκλωθεί στη Χαράδρα του Φάγκου (Αχελώος Ποταμός) στο χωριό Μεσούντα του Ν. Άρτας, δυτικά από ομάδες της "Εθνοφυλακής", που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν με επικεφαλής τον οπλαρχηγό Βόιδαρο (120 άτομα), και ανατολικά τον καταδίωκε τμήμα του Εθνικού Στρατού, ειδικά επιλεγμένο από μέλη του ΚΚΕ, στο οποίο συμμετείχε ο Ρίζος Μπόκοτας. Μέχρι το 2004, στην επίσημη ιστοριογραφία υπήρχαν διχογνωμίες αν ο Άρης Βελουχιώτης αυτοκτόνησε ή αν εκτελέστηκε από το απόσπασμα καταδίωξης. Το ιστορικό αυτό κενό λύθηκε όταν ο εκδότης των εκδόσεων Φιλίστωρ, Χαράλαμπος Γραμμένος (Μπάμπης Γραμμένος) το 2004 ανακάλυψε από πληροφορίες στην Μεσούντα Άρτας, ότι «πριν από 21 χρόνια κάποιος νεαρός αγροτικός ιατρός στην Ελάτη Άρτας πήρε πολλές συνεντεύξεις από επιζώντες αντάρτες του αποσπάσματος Βόιδαρου» (οπλαρχηγός του Ναπολέοντα Ζέρβα). Ανακάλυψε τον ιατρό αυτό και ιδού η συνέχεια. Η μοναδική υπάρχουσα μαρτυρία του αυτόπτη μάρτυρα Άγγελου Λύκκα από την Ελάτη Άρτας, για τον θάνατο του Άρη Βελουχιώτη, καταγράφηκε το έτος 1982 σε συνέντευξη στον Χαράλαμπο Γκούβα και έχει δημοσιευθεί στο βιβλίο του ΓΓ του ΕΑΜ, Νίκου Αποστόλου «Ο Άρης Βελουχιώτης όπως τον γνώρισα», εκδόσεις Φιλίστωρ το έτος 2004. Ακολούθησε αναδημοσίευση σε άλλα βιβλία, στο «Βήμα», τα «Νέα», την «Ελευθεροτυπία», το διαδίκτυο, κ.λπ.: Η μαρτυρία του Άγγελου Λύκκα (1924-1990) είναι φρικιαστική: «Ήταν καλοκαίρι 1945 και ήμασταν στη χαράδρα του Φάγκου στη Μεσούντα… Έπεφταν σποραδικοί πυροβολισμοί και ξαφνικά ακούστηκε έκρηξη χειροβομβίδας. Τελικά τους περικυκλώσαμε και όταν φτάσαμε κοντά ακούστηκε ο Δράκος να λέει: "Μην πυροβολάτε ορέ παιδιά", ενώ λίγο παραπέρα με το κεφάλι προς την κατηφόρα ήταν ο Άρης μέσα στα αίματα και τα έντερα έξω από την κοιλιά. Είχε τραβήξει χειροβομβίδα ακουμπισμένη στην κοιλιά. Αηδίασα και πήγα παραπέρα να κάνω εμετό. Ο Βόιδαρος όλο χαρά, διέταξε το Δράκο να κόψει το κεφάλι του Άρη με το σχιά (= σουγιά) για αποδεικτικό στοιχείο. Έβγαλε ένα σχιά ο Δράκος απ’ αυτά που διπλώνουν στα δυό και πήγε να το κόψει, αλλά δεν έκοβε και ταλαιπωρήθηκε ο έρμος. Δεν μπορούσα να βλέπω και πήγα παραπέρα, δεν αισθάνομαν καλά, ήθελα να κάνω εμετό, αλλά πρέπει νάκανε πάνω από 15 λεπτά, δυσκολεύτηκε εκεί που είναι τα νεύρα. Το κεφάλι το πήρε ο Βόιδαρος απ' τα μαλλιά, το σήκωσε ψηλά να το ιδούν και οι άλλοι και έσταζε αίματα ακόμα. Το αλάτισαν μετά και τόβαλαν στον τορβά να το πάνε στη Διοίκηση του ΕΔΕΣ στο Βουργαρέλι».

Το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη και του «Τζαβέλλα» μετά τη Μεσούντα Άρτας μεταφέρθηκαν «σε τορβά» στο Βουργαρέλι Άρτας και από εκεί μέσα από τα βουνά της Νότιας Πίνδου, στα Τρίκαλα. Εκεί κρεμάσθηκαν από τους οπαδούς του ΕΔΕΣ σε φανοστάτη και στήθηκε γλέντι με νταούλια και κλαρίνα. Στη συνέχεια ήρθε στα Τρίκαλα ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, Ναπολέων Ζέρβας (ξυρισμένος πλέον, χωρίς μούσι) για να επιβεβαιώσει την ταυτότητα (είχαν μακρινή συγγένεια), και στη συνέχεια τα κεφάλια μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και είναι άγνωστο τι απέγιναν. Για το γεγονός αυτό πέραν της φωτογραφίας που είναι διαθέσιμη, κάνει αναφορά με ειδική σκηνή ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος στην ταινία του «Ο Θίασος» (1976). Υπήρχαν πληροφορίες ότι τα ταριχευμένα κεφάλια μεταφέρθηκαν στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών και αργότερα στο Εγκληματολογικό Μουσείο Αθηνών, το οποίο στεγάζεται στην Έδρα Ιστολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Γουδί. Όμως σε επιτόπια επίσκεψη του Χαράλαμπου Γκούβα το 1981 στο εν λόγω Μουσείο (κλειστό για το κοινό) δεν υπήρχε εκεί κεφάλι Άρη Βελουχιώτη ή Τζαβέλα, ενώ υπήρχαν τα κεφάλια των ληστών Γιαγκούλα, Νταβέλη κ.λπ.

Μετά τον Άρη

Την ίδια ημέρα του θανάτου του Άρη Βελουχιώτη, η εφημερίδα Ριζοσπάστης δημοσίευσε την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τη διαγραφή του Βελουχιώτη από το κόμμα. Το κείμενο έχει ως εξής: «Το ΠΓ ενέκρινε τη δημοσίευση στο "Ριζοσπάστη", της απόφασης της 1ης Ολομέλειας της ΚΕ για τον Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια). Ο Κλάρας, αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ γιατό λύγισε μπροστά στην τρομοκρατία του Μανιαδάκη, ξαναζήτησε στον καιρό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να ξανα...στρώσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ τούδωσε τη δυνατότητα αυτή. Σήμερα όμως σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί πάλι, ξαναπροδίδει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη δράση του που μονάχα τον εχθρό ευνοεί. Στο ΚΚΕ δεν έχει θέση κανένας οσοδήποτε ψηλά κι αν στέκει και οσοδήποτε μεγάλος κι αν είναι, όταν οι πράξεις του δεν συμβιβάζονται με το κοινό συμφέρον και όταν παραβιάζεται η δημοκρατική εσωκομματική πειθαρχία». Οι ακριβείς συνθήκες του θανάτου του δεν ήταν γνωστές μέχρι το 2004. Η Εθνοφυλακή αποκεφάλισε το πτώμα του και κρέμασε το κεφάλι του στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων την μεθεπόμενη ημέρα. Το όνομα του Βελουχιώτη έγινε συνώνυμο με τη δράση του ΕΛΑΣ και οι απόψεις για τη δράση του υπήρξαν ποικίλες και συχνά αντιφατικές. Πολλά επίσης υπήρξαν τα δημοσιεύματα για τον Βελουχιώτη, εκτός από την αναφορά σε γενικά έργα.

Είπαν για τον Άρη

Ναπολέων Ζέρβας: Ένα τέρας με ηγετικάς και οργανωτικάς ικανότητας αληθινά υπερφυσικάς

Αλφόνσο Ινφάντε (Ιταλός στρατηγός): Από όλους τους αρχηγούς του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που γνώρισα, και γνώρισα πολλούς, μόνον ο Άρης μου έκαμε εντύπωση. Ήταν δυνατός, στοχαστικός, είχε λεπτότητα

Κρις Γούντχαουζ: Ήταν η μεγαλοφυΐα του ΕΛΑΣ

Δημήτρης Δημητρίου (Νικηφόρος): Ήταν ένας άνθρωπος εκρηκτικής ιδιοσυστασίας. Κυριολεκτικά μια φυσική δύναμη. Ήταν έξω από τα ανθρώπινα, τα συνηθισμένα

Νικόλαος Καστανάς (Συνταγματάρχης): Από τας πρώτας στιγμάς διησθάνθην ότι απέναντί μου είχα άνδρα γεννημένον να άρχει. Ηδύνατο τα πάντα να δημιουργήσει εκ του μηδενός. (...) Μοναδικός λαϊκός ηγέτης και έξοχος πολιτικοστρατιωτικός νους

από την wikipedia

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

67 Ακαδημαϊκοί ζητούν καταγγελία του μνημονίου και στάση πληρωμών



ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ

Προς την Α. Ε. τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κύριο Κάρολο Παπούλια

Κοινοποίηση προς:

- Τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος και Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Κύριο Γεώργιο Παπανδρέου
- Τον Αρχηγό της Αξιωμ/ικής Αντιπολίτευσης και....
Πρόεδρο της ΝΔ, Κύριο Αντώνιο Σαμαρά
- Τη Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ, Κυρία Αλέκα Παππαρήγα
- Τον Πρόεδρο του ΛΑΟΣ, Κύριο Γεώργιο Καρατζαφέρη,
- Τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Κύριο Αλέξη Τσίπρα,
- Τα Μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου
- Τα Μέλη της Βουλής των Ελλήνων

Εξοχότατε Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,

Με περισσή αγωνία για την τύχη της πατρίδας μας, αλλά και με αίσθημα εθνικής ευθύνης, σας απευθύνουμε την παρούσα επιστολή, με συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες, με τον κατάλληλο χειρισμό και εφαρμογή θα οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση.

Η αδυναμία του Μνημονίου να επιτύχει τους στόχους του είναι πλέον δεδομένη. Συνέχιση της ίδιας πολιτικής, με την οικονομική ύφεση και την περαιτέρω αύξηση του δημοσίου χρέους που προκαλεί, θα οδηγήσει στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (ίδε Αποκρατικοποιήσεις και Αξιοποίηση Δημόσιας Περιουσίας στο προταθέν Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο), μεγαλύτερη εξαθλίωση του λαού λόγω περαιτέρω αύξησης του ποσοστού ανεργίας, ενώ οι Ελληνικές πόλεις θα καταστούν αβίωτες εξ αιτίας της αναπότρεπτης κοινωνικής έκρηξης. Αν καταλήξουμε σε αναδιαπραγμάτευση/αναδιάρθρωση του χρέους μας υπό παρόμοιες συνθήκες, θα πρόκειται για ελεγχόμενη πτώχευση υπό δυσμενέστατους όρους, υπαγορευμένους από άλλους. Για να προληφθούν αυτές οι δυσμενείς εξελίξεις, η Κυβέρνηση πρέπει χωρίς καθυστέρηση να πάρει την πρωτοβουλία και με αποφασιστικότητα να χαράξει ένα νέο δρόμο για την Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, Κύριε Πρόεδρε, προτείνουμε:

• Να καταγγελθεί πάραυτα το Μνημόνιο, προβάλλοντας νομικούς όρους και ατέλειες κατά την υπογραφή του, την αντισυνταγματικότητα όρων του, και την απουσία αλληλεγγύης των πλουσίων/ανεπτυγμένων χωρών της ΕΕ προς την Ελλάδα.

• Επικαλούμενη το επαχθές-απεχθές βάρος του χρέους για τον Ελληνικό λαό, η Κυβέρνηση να προχωρήσει σε προσδιορισμό των όρων της Ελλάδος γιά μία αναδιάρθρωσή του, η οποία απαραίτητα να περιλαμβάνει και ένα «κούρεμα» ύψους 30-40%, επιδιώκοντας τη σύμφωνη γνώμη των εταίρων μας στην ΕΕ. Το εναπομένον ποσό του χρέους πρέπει να εξυπηρετείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς τη δημιουργία νέων ελλειμμάτων.

• Να κηρυχθεί στάση εξωτερικών πληρωμών μέχρι να υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές μας και την ΕΕ για τους ανωτέρω όρους της αναδιάρθρωσης.

• Η Κυβέρνηση να νομοθετήσει άμεσα την εσαεί λειτουργία του κράτους υπό καθεστώς μηδενικού ελλείμματος. Επί πλέον, εκφράζοντας τη γενικευμένη λαϊκή απαίτηση, να λάβει τα ακόλουθα μέτρα χρηστής και δίκαιης διακυβέρνησης: δίκαιη φορολόγηση εισοδημάτων και περιουσίας - συμπεριλαμβανομένων των καταθέσεων στο εξωτερικό, δήμευση της περιουσίας καταχραστών δημόσιας περιουσίας, δήμευση περιουσίας που δεν δικαιολογείται από δήλωση πόθεν έσχες του ιδιοκτήτη, και δραστική περιστολή των δαπανών, αρχίζοντας με περικοπή σε βαθμό τουλάχιστον 50% των δαπανών προς όφελος των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού, βουλευτών, δημάρχων, αντιδημάρχων, κλπ.

• Η Κυβέρνηση να απαιτήσει άμεσα από την Γερμανική Κυβέρνηση την πληρωμή του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων που η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία πληρωμή θα κάλυπτε ένα πολύ υψηλό ποσοστό του Ελληνικού χρέους.

Κύριε Πρόεδρε, δεν παραβλέπουμε τον κίνδυνο η αναδιάρθρωση-επαναδιαπραγμάτευση, με πρωτοβουλία της Ελλάδος, από κοινού με το «κούρεμα» και με την προσωρινή στάση πληρωμών, να μας θέσει εκτός της Ευρωζώνης. Η πιθανότητα μιας τέτοιας εξέλιξης εκτιμάται πολύ μικρή, πρώτον διότι δεν πιστεύουμε ότι προβλέπεται αποβολή μέλους από την Ευρωζώνη, αλλά κυρίως γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε σημαντικά προβλήματα για το ευρώ και τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς της ΕΕ, ενώ θα αύξανε και το ρίσκο των δανειστών μας να απωλέσουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό των κεφαλαίων τους. Ωστόσο, τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί. Μια έξοδος, λοιπόν, από την Ευρωζώνη, αν και δεν έχει προηγούμενο, μπορεί να μας επιβληθεί και να έχει δυσάρεστες συνέπειες. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να προκληθεί πανικός στις τράπεζες και προσωρινή απομόνωσή μας από τις αγορές. Όμως, όλες οι αρνητικές συνέπειες μπορούν να ελεγχθούν σε ικανοποιητικό βαθμό και βαθμηδόν να εξουδετερωθούν, χάρη στις δυνατότητες αντίδρασης που εξασφαλίζει ένα εθνικό νόμισμα ελεγχόμενο 100% από την Ελληνική Κυβέρνηση.

Τέλος, θα υπενθυμίσουμε την ανάγκη επαγρύπνησης στα εθνικά μας θέματα, των οποίων πολυάριθμες εξελίξεις μας ανησυχούν στο έπακρον, καθώς είναι αδύνατον να αντιμετωπισθούν μέσα στο καθεστώς οικονομικής εξαθλίωσης που οδηγείται η χώρα από το Μνημόνιο. Συνεπώς, κι αν ακόμη υπήρχαν κυρίαρχοι παράγοντες που θα μας επέβαλλαν παραμονή υπό το καθεστώς του Μνημονίου, αυτό θα έπρεπε να αποκλεισθεί με κάθε τρόπο και κάθε θυσία, από τη στιγμή που θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την εθνική μας υπόσταση και κυριαρχία. Οι Έλληνες αυτή τη στιγμή αισθάνονται ταπεινωμένοι και ανίσχυροι. Η έξοδος από την πολιτική των Μνημονίων θα ανυψώσει το ηθικό του λαού, απαραίτητη προϋπόθεση γιά την επαναφορά της χώρας σε τροχιά ανάπτυξης και για την περιφρούρηση των εθνικών μας συμφερόντων.

Εξοχότατε Κύριε Πρόεδρε, μαζί με την αποδοχή και άμεση εφαρμογή των ανωτέρω προτάσεων, κορυφαίο ζητούμενο γιά τη σωτηρία της χώρας είναι η ένωση των πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες παρά τις πανθομολογούμενες ευθύνες τους συνεχίζουν να τραβούν το σχοινί της αδιαλλαξίας και να δρούν σύμφωνα με τα ιδιαίτερα πολιτικά τους συμφέροντα. Με το προσωπικό σας κύρος και την ηθική δύναμη της θέσης σας, προχωρήσετε άμεσα στις απαιτούμενες ενέργειες γιά την επιτυχία αυτών των στόχων, ώστε η Ελλάδα να ξαναγίνει κυρίαρχος του οίκου της και ο λαός μας να αποκτήσει πάλι αυτοπεποίθηση για το μέλλον του.

Οι Υπογράφοντες ειναι ακαδημαϊκοί και επιστήμονες, η πλειοψηφία των οποίων είναι μέλη του Hellenic Electronic Center/Professors’ and Ph.D.’s forum.

1. Αθανασάκης Απόστολος, PhD, Professor of Classics, Argyropoulos Chair in Hellenic Studies, University of California, Santa Barbara, USA.

2. Αναγνωστόπουλος Σταύρος Α., PhD, Καθηγητής Πολιτικών Μηχανικών, Διευθυντής Τομέα Κατασκευών, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

3. Αναστασοπούλου Ιωάννα, PhD, Καθηγήτρια, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ΕΛΛΑΣ.

4. Ανδρεάτος Αντώνιος, PhD, Καθηγητής, Τομέας Πληροφορικής και Υπολογιστών, Σχολή Ικάρων, ΕΛΛΑΣ.

5. Antikas Theodore, G., PhD, Visiting Prof., Department of History, State University of Washington, Skagit Valley College, Science Dept., ΕΛΛΑΣ.

6. Αποστολόπουλος Χάρης, PhD, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

7. Αρβανίτης Κώστας, Dr., PhD, Επ. Καθηγητής, Dep of Natural Resources Management and Agricultural Engineering, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.

8. Αρβανιτογιάννης Ιωάννης Σ., Dr, PhD, Associate Professor, School of Agricultural Sciences, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.

9. Αρωνιάδου-Anderjaska Βασιλική, PhD, Διδάκτωρ Νευροεπιστημών, Dept. of Anatomy, Physiology, and Genetics, and Dept. of Psychiatry, USUHS, Bethesda, MD 20814, USA.

10. Ασημακόπουλος Βύρων, PhD, Επ. Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

11. Βαρδουλάκης Αντώνης Ι.Γ., PhD, Καθηγητής, Τμήμα Μαθηματικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ΕΛΛΑΣ.

12. Βελγάκης Μιχαήλ, PhD, Καθηγητής, Engineering Science Department, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

13. Βερναδάκης Νικόλαος, PhD, Λέκτορας, Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

14. Burriel Angeliki R., PhD, Assistant Prof of Vet Microbiology, Department of Microbiology and Parasitology, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.

15. Γερογιαννάκη–Χριστοπούλου Mαρία, PhD, Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.

16. Δημητρακόπουλος Γεώργιος, PhD, Λέκτορας, Department of Informatics and Telematics, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.

17. Δασκαλοπούλου Στέλλα, MD, MSc, DIC, PhD, Assistant Professor in Medicine, Department of Medicine, McGill University, Montreal General Hospital, CANADA.

18. Eleftheriades George Savva, PhD, OAM, GCSCG, CETr, JP. – ExarchOSETrAu, New South Wales, AUSTRALIA.

19. Ευαγγελίου Χρήστος K., PhD, Καθηγητής Ελληνικής Φιλοσοφίας, Επίτιμος Πρόεδρος της ΔΕΕΦ, ΕΛΛΑΣ.

20. Ζαφειροπούλου Μαρία, BSc, PhD, Καθηγήτρια Ψυχολογίας, Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.

21. Θραμπουλίδης Κλεάνθης, PhD, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

22. Ioannidis Paul, PhD, Director, Analytical Services / International Programs, RJ Lee Group, Inc., USA.

23. Καζαντζή Βάνια, PhD, Οικονομολόγος, Λόφου 16, 14671 Πολιτεία, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

24. Κακούλη-Duarte Θωμαΐς, MSc, PhD, Καθηγήτρια Μοριακής Γενετικής, Department of Science and Health, Carlow Institute of Technology, και π. Πρόεδρος Ελληνικής Κοινότητας Ιρλανδίας, IRELAND.

25. Καλαματιανός Δημήτριος, PhD, Καθηγητής, Dept of Electronic Engineering, National University of Ireland Maynooth, IRELAND.

26. Καραγιάννη Δέσποινα, Δρ., PhD, Επ. Καθηγήτρια Marketing, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

27. Καραφωτιάς Παναγιώτης, PhD, Καθηγητής και Πρόεδρος του Τομέα Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Ινδιανάπολης στην Αθήνα, π. Διευθύνων Σύμβουλος του Γραφείου του ΟΗΕ για Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ, ΕΛΛΑΣ.

28. Κατσιαδάκη Ιωάννα, PhD, MRCVS, MRSM, OVS, Science Leader Aquatic Health and Hygiene, Cefas Weymouth Laboratory, UK.

29. Κατσιφαράκης Κωνσταντίνος, PhD, Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ΕΛΛΑΣ.

30. Κατσίφης Σπύρος, PhD, FACFE, Καθηγητής και Διευθυντής Τμήματος, Department of Biology, University of Bridgeport, CT, USA.

31. Κελεσίδης Βασίλειος Χ., PhD, Αν. Καθ. Τμ. Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.

32. Kostas Demosthenes, Dr, PhD, MSc MBA, Greenwich CT USA.

33. Κουρούμαλης Ηλίας, PhD, Καθηγητής Γαστρεντερολογίας Ιατρικού Τμήματος, Πανεπιστήμιο Κρήτης, Διευθυντής Γαστρεντερολογικής Κλινικής ΠΑΓΝΗ, ΕΛΛΑΣ.

34. Κουρτίδης Κωνσταντίνος, PhD, Αναπλ. Καθ. Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

35. Κυριακού Γεώργιος A., PhD, Καθηγητής, Department of Electrical and Computer Engineering, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

36. Lazaridis Anastas, Sc.D. Professor Emeritus, Widener University, Chester, PA, USA.

37. Liritzis Ioannis PhD (Edin.), Professor of Archaeometry, Dept. of Mediterranean Studies, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.

38. Μανώλης Σωτήρης Κ., Δρ., PhD, τ. Αναπληρωτής Καθηγητής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.

39. Μέρμηγκας Λευτέρης, PhD, Καθηγητής, The State University of New York at Buffalo, USA.

40. Metallinos-Katsaras Elizabeth, PhD RD, Associate Professor, Department of Nutrition, Simmons College, Boston, USA.

41. Μοσχοβάκης Αντώνης, MD, PhD, Καθηγητής Τμήματος Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.

42. Μπατρακούλης Θεόδωρος, PhD, Δικηγόρος, Αγαθίου 10-12, 11472, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

43. Belbas Stavros A., PhD, Professor, Mathematics Dept., Tiscaloosa, AL. 35487-0350. USA.

44. Μπέσκος Δημήτριος, PhD, Καθηγητης, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

45. Blytas George C., PhD, Physical Chemistry/ Chemical Engineering, Corporate R and D, Royal Dutch Shell (retired) and President, GCB Separations Consulting, (retired), Houston, TX, 77079-6622, USA.

46. Μπότσας Ελευθέριος, PhD, Professor Emeritus, Economics Department, Oakland University, Rochester, Michigan, USA.

47. Μπουγάς Ιωάννης , PhD, Statistics Lecturer, Dept. of Math & Statistics, Concordia Univ. Montreal, QC, Dir. of Statistical Consulting, Bell Canada (Ret.), CANADA.

48. Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία, PhD, πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ΕΛΛΑΣ.

49. Ντόκος Σωκράτης, PhD, Graduate School of Biomedical Engineering University of New South Wales, AUSTRALIA.

50. Πανοσκάλτσης Βασίλειος, MS, MA, PhD, Αναπλ. Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

51. Πανταζοπούλου Σ. Ι., PhD, Καθηγήτρια, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

52. Παπακωνσταντίνου Βασίλειος, PhD, Ἐπ. Καθηγητής Μαθηματικῶν, Πανεπιστημίου Πατρῶν, ΕΛΛΑΣ.

53. Παπαμαρινόπουλος Σταύρος, Π., PhD, Καθηγητής, Τμήμα Γεωλογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

54. Παρίσης Ιωάννης, PhD, Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, Υποστράτηγος ε.α., Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.

55. Πολυχρονιάδης Ε. Κ., PhD, Καθηγητής, Τμήμα Φυσικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ΕΛΛΑΣ.

56. Ρήγα Εκατερίνη, PhD, Director, Nematology Laboratory, Senior Research Scientist, 821 S. Chestnut, PO Box 3453, Pasco, WA 99301, USA.

57. Ρήγας Αλέξανδρος, PhD, Αν.Καθηγητής, Διευθυντής Τομέα Τηλεπικοινωνιών και Διαστημικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

58. Ρούσσος Πέτρος, PhD, Επ. Καθηγητής, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.

59. Σαμοθράκης Περίανδρος, PhD, PE, Senior Hydraulic Engineer, Frederick, Maryland, USA.

60. Σανδαλτζόπουλος Ραφαήλ, PhD, MBA, Αν. Καθηγητής, Τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

61. Σταμπολιάδης Ηλίας, PhD, Καθηγητής, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.

62. Τζωρτζακάκης E., Δρ., PhD, Ερευνητής Β’, Εργαστήριο Νηματωδολογίας, Ινστιτούτο Προστασίας Φυτών, ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε., Ηράκλειο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.

63. Τσαουσίδης Βασίλης, PhD, Καθηγητής, Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

64. Τσουτσουλοπούλου Αναστασία Μαρία, Δρ., PhD, English Language and Literature, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.

65. Χαμζάς Χριστόδουλος, PhD, Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.

66. Χατζόπουλος Ιωάννης N., PhD, Καθηγητής, Τμήμα Περιβάλλοντος, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, ΕΛΛΑΣ.

67. Ψαράς, Γεώργιος Κ., PhD, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

Ψυχουντάκη Μαρία, PhD, Επικ. Καθηγήτρια Ψυχολογίας – Αθλητικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Ο ορισμός της αυτοθυσίας: ηλικιωμένοι Ιάπωνες προσφέρονται να καθαρίσουν τη Φουκουσίμα!


Ο ορισμός της αυτοθυσίας: ηλικιωμένοι Ιάπωνες προσφέρονται να καθαρίσουν τη Φουκουσίμα!
Έχουν περάσει λίγοι μόλις μήνες από τον σεισμό και το τσουνάμι και στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα της Ιαπωνίας βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη οι εργασίες καθαρισμού και αποκατάστασης. Σε μία πρωτοφανή επίδειξη ανιδιοτέλειας και αυτοθυσίας, μία ομάδα 200 και πλέον συνταξιούχων Ιαπώνων δήλωσαν έτοιμοι να ριχτούν στη μάχη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση στο κατεστραμμένο πυρηνικό εργοστάσιο.
Αποκαλούν τους εαυτούς τους «Σώμα Ειδικευμένων Βετεράνων» και καθένας από αυτούς είναι άνω των 60 χρόνων. Υποστηρίζουν ότι είναι εκείνοι που πρέπει να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της ραδιενέργειας και όχι οι νέοι. Η ιδέα ήταν του Yasuteru Yamada, ενός 72χρονου συνταξιούχου μηχανικού. Όταν είδε στην τηλεόραση τις εξελίξεις αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα για τη γενιά του να λάβει δράση. Ο κ. Yamada ενεργοποιήθηκε και επικοινώνησε μe e-mail και twitter με παλιούς του φίλους για να δημιουργήσουν μία ομάδα αντιμετώπισης της κρίσης.
Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Yamada: «Είμαι 72 και κατά μέσο όρο μου απομένουν ακόμη 13 με 15 χρόνια να ζήσω. Αν εκτεθώ σε ακτινοβολία, ο καρκίνος θα χρειαστεί 20 με 30 χρόνια για να εμφανιστεί. Επομένως οι μεγαλύτεροι έχουμε λιγότερες πιθανότητες να πάθουμε καρκίνο».
Η πλειοψηφία από τα μέλη που δήλωσαν συμμετοχή στο «Σώμα Ειδικευμένων Βετεράνων» είναι συνταξιούχοι μηχανικοί ή πρώην εργαζόμενοι σε πυρηνικούς σταθμούς. Δηλώνουν ότι βρίσκονται σε πολύ καλή φυσική κατάσταση και ότι η εμπειρία τους θα φανεί χρήσιμη για την αντιμετώπιση της κρίσης. Κάνοντας τη σύγκριση με τους πιλότους καμικάζι του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο κ. Yamada απαντά: «Δεν είμαστε καμικάζι. Οι καμικάζι ήταν κάτι περίεργο, πήγαιναν για να πεθάνουν. Εμείς πάμε για να επιστρέψουμε. Θα εργαστούμε, δεν θα πεθάνουμε».
Οι Iάπωνες βουλευτές εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους για την προσφορά, όμως παρά τις πιέσεις η κυβέρνηση διστάζει να πάρει μία τέτοια απόφαση προς το παρόν.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Το πλήθος είναι πολιτικό

Οι συνεχιζόμενες συγκεντρώσεις του πλήθους των Αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος, ιδίως μετά και την παλλαϊκή συγκέντρωση της Κυριακής, μάς αναγκάζουν να τις σκεφτούμε ως καινοφανές συμβάν με απρόσμενες επιπτώσεις στη ρευστή πολιτική σκηνή. Το πρώτο: Τι είναι αυτό το πλήθος; Ποιοι το συνιστούν, τι ζητάει, ποια η δυναμική του; Από τις αυτοψίες και τις συζητήσεις των πρώτων καυτών ημερών,  διακινδεύουμε ορισμένες αδρές παρατηρήσεις.
Το πλήθος είναι ανομοιογενές, ετερόκλητο, ποικίλο, ακριβώς όπως και η ελληνική «μικρομεσαία» κοινωνία. Ηλικιακά, ταξικά, μορφωτικά, πολιτιστικά, εκπροσωπούνται όλες σχεδόν οι πληθυσμιακές ομάδες. Ωστόσο, βάσει της εκδηλούμενης δραστηριότητας και της συμπεριφοράς, αλλά και της τοποθέτησης στο χώρο, μπορούμε να διακρίνουμε το Ανω και το Κάτω Σύνταγμα. Μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, άνω· και στο κλειστότερο πεδίο της πλατείας, κάτω. Τα δυο πεδία συνδέονται χωρικά με κλίμακα, σταδιακά.
Στο Ανω Συνταγμα εκδηλώνεται το πλήθος διονυσιακά, με εκτόνωση του φόβου υπό τη μορφή θυμού και χλεύης κατέναντι στο συμβολικό πύκνωμα του Κοινοβουλίου·  οργισμένος εξορκισμός προς ό,τι μας φοβίζει. Κάποτε με συμπεριφορές όχλου (κατά Gustave Le Bon), αλλά συχνότερα υπό τη μορφή του καρναβαλιού (κατά Μπαχτίν), που γελοιοποιεί την ιεραρχία και τις εγκαθιδρυμένες αξίες, και προβάλλει στη θέση τους θαμμένες όψεις ζωής, αδιαμεσολάβητα. Το γέλιο, η διακωμώδηση και η εκτροπή των παραδεδεγμένων εννοιών, η επανοικειοποίηση και η ανανοηματοδότηση, όλα τούτα συμβαίνουν στον ανακτημένο δημόσιο χώρο, που γίνεται χώρος παλλαϊκού πανηγυριού ― όχι κατ΄ανάγκην συνειδητά, αλλά συμβαίνουν. Επιπλέον, συμβαίνει μια αποτροπαϊκή τελετουργία, ανακουφιστική και αναγκαία, εκτονωτική του φόβου. Η τέτοια ανατρεπτική-εξορκιστική ενέργεια του καρναβαλιού πιθανότατα θα μείνει αλυσιτελής αν δεν μετασχηματιστεί.
Στο Κάτω Σύνταγμα επιχειρείται να δοθεί μορφή και λόγος στην αντίδραση-διαμαρτυρία-ξεσηκωμό. Τρόπον τινά εδώ δρα το απολλώνιο στοιχείο, το έλλογο, το αριστοτελικό, αλλά και το ρομαντικό. Εδώ βαφτίστηκε η “Αμεση Δημοκρατία” και ψηφίστηκε το πρώτο μανιφέστο, με καταλύτη την χίπστερ νεολαία και τους μορφωμένους πρεκάριους. Η μακρόσυρτη, επώδυνη αμεσοδημοκρατική Συνέλευση και η αυτοοργάνωση είναι το σχολείο για να ανακτηθεί όχι μόνο ο δημόσιος χώρος, αλλά και η δημοκρατία ως πράξη και λόγος. Για τους νέους ιδίως, πρόκειται για συνταρακτική μυητήρια τελετή.
Αναμφίβολα ηγεμονεύουσες δυνάμεις θα τείνουν να επικρατήσουν, όχι πάντα εμπρόθετα, μέσα στο Ανω και το Κάτω, στα ποικίλα ρεύματα εντός του πλήθους. Ποιος θα δώσει σχήμα και πρόσημο σε αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας; Το Ανω Σύνταγμα του πλήθους-όχλου βάζει την ενέργεια, τον θόρυβο, την αγανάκτηση, την ακατέργαστη πρώτη ύλη, τη μαζικότητα· είναι ασπίδα και δεξαμενή. Το Κάτω Σύνταγμα του πλήθους-λαού βάζει τη σκέψη, το λόγο, την επεξεργασία, το σχήμα, τη μορφή· είναι το δόρυ και το πυρ.
Ολα είναι δυνατά. Το άμορφο χάος τείνει να μετασχηματιστεί σε έμμορφο έργο. Αλλά δεν θα συμβεί από μόνο του: Το μετασχηματίζουν οι άνθρωποι-πολίτες, και ταυτοχρόνως μετασχηματίζονται. Ποιος επικρατεί σε αυτή την άτυπη, πλην υπαρκτή, κούρσα ηγεμονίας; Ο άμορφος όχλος; Ο έμμορφος λαός; Το μετανεωτερικό πλήθος. Ανω βρίσκεται ο όχλος, κάτω ο λαός, το παρόν μας όμως ρυμουλκείται από το πλήθος, από το ενοποιητικό υπερσύνολο, το ρεμίξ του παλιού μες στο νέο.

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ




Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Αυτά που κάνουμε στην Ελλάδα, είναι αυτά που έκανε ο καγκελλάριος Μπρούνινγκ σε μας το 1930. Θα προκαλέσουμε εμφύλιο πόλεμο, λέει ο διευθυντής του γερμανικού Ινστιτούτου IFO στο τελευταίο τεύχος του Σπήγκελ, τρομαγμένος κι αυτός με την τερατώδη κοινωνική δυναμική που αναπτύσσει ο νεοφιλελευθερισμός (οι μόνοι που δεν την αντιλαμβάνονται, είναι τα απερίγραπτα οικονομικά «επιτελεία», τρομάρα τους, και των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων).

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται, λίγο πριν πέσει, και με τη συνδρομή δυστυχώς και της Νέας Δημοκρατίας, που κατά τα άλλα λέει όχι στο Μνημόνιο (!), να υλοποιήσει τη δεύτερη φάση του, την «αρπαγή της Ελλάδας» δηλαδή, με τη λεηλασία της περιουσίας του ελληνικού λαού («αποκρατικοποιήσεις»), που οι Δανειστές θέλουν να προηγηθεί της χρεωκοπίας.

Την ίδια ώρα, ο «πόλεμος για την αναδιάρθρωση» του ελληνικού χρέους κινδυνεύει να παροξύνει την κρίση μιας ΕΕ, που απειλείται μεσοπρόθεσμα, ανίκανη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της μεγάλης οικονομικής κρίσης που συνεχίζεται, με διάλυση εν μέσω χάους και αποσύνθεσης. Οι λαοί της Ευρώπης κινδυνεύουν να γνωρίσουν μια μεγάλη ιστορική οπισθοδρόμηση, αν δεν αναπτυχθούν σύντομα νέες ηγεσίες ικανές να αντιμετωπίσουν την κρίση της ηπείρου μας και του πολιτισμού μας. Προϋπόθεση για την ανάδυση νέων ηγεσιών είναι η κινητοποίηση των λαών, μόνη ικανή να σαρώσει ένα παρηκμασμένο ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα, στην υπηρεσία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου.

H είσοδος του λαού στο προσκήνιο

Μέσα σε αυτό το διεθνές σκοτάδι, όπως κι άλλες φορές στη δραματική ιστορία του, ο ελληνικός λαός λάμπει, εδώ και μερικές μέρες, με την αστραπή του μεγάλου λαϊκού και ιδίως νεολαιίστικου κινήματος που ξεκίνησε με τους Αγανακτισμένους  στο Σύνταγμα, τον Λευκό Πύργο, την Πλατεία Ελευθερίας του Ηρακλείου και  δεκάδες ακόμα ελληνικές πόλεις (όπως και με την ένταση των αντιδράσεων των εργαζόμενων στις δημόσιες επιχειρήσεις, απέναντι στη λεηλασία της χώρας).

Προς το παρόν βέβαια, τρομοκρατημένος, ο μεγάλος διεθνής τύπος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, αλλά η λογοκρισία που επιβάλλουν, εις βάρος της αξιοπιστίας τους, μεγάλες εφημερίδες φανερώνει πόσο μεγάλος είναι ο τρόμος τους απέναντι στην πιθανότητα λαϊκών εξεγέρσεων.

Στις ελληνικές πλατείες γεννιέται τώρα το σημαντικότερο λαϊκό κίνημα μετά το 1974, μόνος δυνητικά διαθέσιμος φορέας της ελπίδας για μια «Νέα», «Δεύτερη Μεταπολίτευση», που έχει τόσο ζωτική ανάγκη ο τόπος.  Δεν μπορούμε τώρα να προβλέψουμε και προδιαγράψουμε τις μορφές, τις μεθόδους, τους ρυθμούς, την εξέλιξή του, τη δυνατότητά του να αντισταθεί στις προσπάθειες χειραγώγησης και «εκτροπής» του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως, ότι αυτό το κίνημα που αρχίζει τώρα να γεννιέται, συνιστά σήμερα την βασική ελπίδα του έθνους μας να αποφύγει ή να περιορίσει τις καταστροφές στις οποίες το σπρώχνει η πολιτική, οικονομική, εκδοτική και κρατική του ελίτ, σε συνδυασμό με τη διεθνή πίεση, της οποίας η εγχώρια ελίτ έχει γίνει ο ενθουσιώδης ιμάντας.

‘Ηδη βλέπουμε το κίνημα των πλατειών να αποκτά γρήγορα τα βασικά χαρακτηριστικά όλων των μεγάλων λαϊκών κινημάτων, αυτών δηλαδή που έχουν μέλλον γιατί έρχονται από μακριά, γιατί εκφράζουν κοινωνικές ανάγκες που έχουν ωριμάσει πολύ καιρό στα βάθη της κοινωνίας. Βλέπουμε κυρίως την ενστικτώδη αναζήτηση δημοκρατικών μορφών οργάνωσης. Οι συγκεντρωμένοι νοιώθουν ότι πρέπει να συντονισθούν και να επεκταθούν, να οργανώσουν συστηματικά τη δράση τους, όπως κάνουν ήδη με πληθώρα επιτροπών που λειτουργούν άρτια. Στο Σύνταγμα υπάρχει τώρα κανονικά λειτουργούν ιατρείο, ομάδα σίτισης, ομάδα περιφρούρησης, βάρδια δικηγόρων για νομική κάλυψη, ενώ ομάδες διαδηλωτών φεύγουν για γειτονιές ή αναζητούν επαφή με πρωτοβάθμια σωματεία. Οι συγκεντρωμένοι λειτουργούν ραδιοφωνικό και ετοιμάζουν τηλεοπτικό σταθμό μέσω του ‘Ιντερνετ. Επιβεβαιώθηκαν και στην Ελλάδα οι τεράστιες δυνατότητες των νέων Μέσων, όπως το Facebook.

Και η πολιτική;

Βεβαίως, γρήγορα το κίνημα αυτό θα βρεθεί στα πρώτα του μεγάλα διλήμματα. Από τη μια το τροφοδοτεί το υπόγειο, μεγάλο ρεύμα αποστροφής προς όλα τα υπάρχοντα κόμματα, περιλαμβανομένης, αν και λιγότερο, και της  αριστεράς (τα «ιερατεία» της οποίας δείχνουν πανικόβλητα στην πλειοψηφία τους). Από την άλλη νοιώθει ήδη την ανάγκη να γίνει «πολιτικό», αφού μόνο έτσι μπορεί να απαντήσει στα προβλήματα που τίθενται. Για να συγκεράσουν αυτές τις τάσεις, μερικοί μάλιστα πρότειναν, κατά τρόπο ενδεικτικό της υφέρπουσας αντίφασης, την «σουρεαλιστική» ιδέα να κατέβει στις εκλογές το «Λευκό» ως κόμμα!

‘Ενας «αγώνας δρόμου» διεξάγεται αυτή τη στιγμή ανάμεσα στην αφύπνιση της ελληνικής κοινωνίας και την καταστροφική δράση των ελίτ της. Ανίκανοι και απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας, στενά συνδεδεμένοι στις πολύ ταξικές επιλογές τους με τους πλούσιους αυτής της χώρας, αυτούς που κατάκλεψαν το κράτος και αρνούνται να πληρώσουν φόρους, οι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και η λοιπή ομάδα, ακολουθούμενη από τα μήντια της διαπλοκής, μας απείλησαν πέρυσι με εθνική χρεωκοπία. Οι απειλές, οι δημόσιες δηλώσεις περί Τιτανικού, εντατικών κλπ. διέλυσαν την αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού και κατέστρεψαν την εικόνα της Ελλάδας διεθνώς, φέροντάς μας όντως στο χείλος της χρεωκοπίας.

Το αστείο, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι ότι προ μηνός κινητοποιήθηκε όλος ο κρατικός μηχανισμός για να πιάσει έναν … φαναρτζή, που φέρεται να προκάλεσε κύμα πανικού στέλνοντας ένα μέιλ. Τι άραγε πρέπει να κάνει ο κρατικός μηχανισμός με τον κ. Παπακωνσταντίνου, που προκάλεσε πάλι φυγή καταθέσεων από τις τράπεζες, με τον κ. Δασκαλόπουλο και την κ. Δαμανάκη, που έθεσαν μόνοι τους θέμα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ;

1941, 1974, 2011

Σήμερα, η αντικατάσταση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος έχει γίνει όρος εθνικής επιβίωσης για την Ελλάδα. Η συμπεριφορά των ελίτ, με επικεφαλής την κυβέρνηση, απέναντι στους ξένους θυμίζει 1941. Το πνευματικό επίπεδο, ο βαθμός κατανόησης των προβλημάτων και ο βαθμός εξάρτησής τους από ξένες δυνάμεις, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο πιο πρόσφατο από την «κυβέρνηση» Ανδρουτσόπουλου-Ιωαννίδη του 1974.

OnNews: Ο ΓΑΛΛΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΔΙΠΛΑ Σ...

OnNews: Ο ΓΑΛΛΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΔΙΠΛΑ Σ...: "Προσωπικό blog έχει ο Γάλλος Γενικός Πρόξενος στη Θεσσαλονίκη κ. Christian Thimonier.. Ο Πρόξενος, ο οποίος είναι φιλέλληνας και μιλά απταί..."

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Η γενιά του Πολυτεχνείου και η γενιά του Συντάγματος

Εγραψε: Pitsirikos Ήταν αναμενόμενο πως τα παιδιά που διαδηλώνουν επί μέρες στην πλατεία Συντάγματος θα βαφτίζονταν από πολλούς «η γενιά του Συντάγματος» και θα γίνονταν αμέσως οι απαραίτητες –για τα ελληνικά δεδομένα- συγκρίσεις με τη γενιά του Πολυτεχνείου.
Όσοι έσπευσαν να βαφτίσουν τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος «γενιά του Συντάγματος» και να κάνουν τη σύγκριση με τη γενιά του Πολυτεχνείου ξεχνούν κάτι πάρα πολύ σημαντικό.
Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν ήταν στο Πολυτεχνείο. Στο Πολυτεχνείο βρίσκονταν μόνο μερικές χιλιάδες γενναίων και όμορφων νέων. Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων της γενιάς του Πολυτεχνείου δεν πέρασε ούτε έξω από το Πολυτεχνείο.
Το 1973 μπορεί να μην υπήρχαν στα ελληνικά σπίτια τόσοι καναπέδες όσοι υπάρχουν σήμερα αλλά υπήρχαν πολυθρόνες, καρέκλες, σκαμπό και κρεβάτια. Με την εξαίρεση των λίγων νέων που βρίσκονταν στο Πολυτεχνείο, οι υπόλοιποι νέοι της ηλικίας τους βρίσκονταν στα σπίτια τους.
Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο σπίτι της. Αν η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο Πολυτεχνείο, η κατάσταση στη χώρα –κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης- θα ήταν πολύ διαφορετική. Θα είχαμε πραγματική δημοκρατία – όχι τη συνέχεια της χούντας με κουστούμια και γραβάτες αντί για στρατιωτικές στολές.
Η γενιά του Συντάγματος δεν είναι στο Σύνταγμα. Η γενιά του Συντάγματος είναι στους καναπέδες της. Στο Σύνταγμα βρίσκονται μερικές χιλιάδες νέοι που προσπαθούν με αγωνία να επικοινωνήσουν και να οργανωθούν. Για μια πραγματική δημοκρατία, για μια ελεύθερη χώρα.
Η γενιά του Συντάγματος που βρίσκεται στο σπίτι της ξέρει πως το Σύνταγμα την περιμένει. Σε αντίθεση με τη γενιά του Πολυτεχνείου –που δεν είχε διαδίκτυο για να επικοινωνήσει, να ενημερώσει και να ενημερωθεί- η γενιά του Συντάγματος δεν έχει καμία δικαιολογία. Δεν μπορεί να πει πως δεν γνωρίζει – ξέρει τα πάντα για το Σύνταγμα. Απλώς, δεν πάει. Από ιδιωτεία, από κυνισμό, από αδιαφορία, από βαρεμάρα; Πάντως, δεν πάει.
Το Σύνταγμα περιμένει τη γενιά του Συντάγματος. Όποιος δεν πάει στο ραντεβού με την ιστορία δεν θα έχει καμία δικαιολογία αύριο, ούτε θα έχει το δικαίωμα να παραπονιέται για τους κακούς πολιτικούς που κάνουν ό,τι θέλουν στον αθώο λαό. Το χειρότερο; Θα τον βρίζουν τα παιδιά του και θα έχουν δίκιο.
Στο Σύνταγμα –σε αντίθεση με το Πολυτεχνείο – δεν πρόκειται να εισβάλει κανένα τανκ. Άλλωστε, δεν υπάρχουν ούτε πύλη, ούτε κάγκελα στο Σύνταγμα. Εσύ καλείσαι να γίνεις το τανκ, να γκρεμίσεις την πύλη του ατομικισμού και της μοιρολατρίας, να γκρεμίσεις και την πόρτα του σπιτιού σου, να βγεις έξω και να πας στο Σύνταγμα.
Το Σύνταγμα είναι εκεί. Και σε περιμένει. Όχι για πάντα, όμως.