Αναζήτηση

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

ΟΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΚΑΙ Ο... ΧΡΗΣΙΜΟΣ

 
     «Τα 2/3 των δημοσίων υπαλλήλων είναι άχρηστοι», φέρεται να δήλωσε ο υπαρχηγός τής δωσίλογης κυβέρνησης τού ελληνόφωνου προτεκτοράτου, Θεόδωρος Πάγκαλος. Μπαίνουμε στον πειρασμό να αναρωτηθούμε σε τί νιώθει χρήσιμος ο ίδιος.
 
     Δεδομένου, ότι ουδέποτε μάς διαφώτισε περί των ικανοτήτων του (τις οποίες, από μετριοφροσύνη ίσως, κρατάει κρυφές;) ομολογούμε, ότι ο υπερχρήσιμος αυτός ταγός τού ρωμέικου κρατιδίου έχει αποδειχτεί όντως ικανότατος στη δημιουργία ευτραφέστατης  κοιλιακής χώρας, καθώς και στην ικανότητα να ζει υπερπολυτελώς από το παρασιτοειδές επάγγελμα τού πολιτικάντη.

      Θεόδωρος Πάγκαλος, ο "χρήσιμος". Μιά χαρακτηριστική περίπτωση Ρωμιού πολιτικάντη. Στη φωτογραφία εικονίζεται, ενώ διαμορφώνει το ευσεβές τηλεοπτικό του προφίλ παρουσιαζόμενος σε εκπομπή, με χριστοπαναγίες σε περίοπτη θέση.
 
     Δεδομένου επίσης, ότι καθ΄ όλη τη διάρκεια τής παρασιτικής του καριέρας εις βάρος τής κοινωνίας (που όμως τον ανέδειξε και τον ανέχεται) υπήρξε συνένοχος χιλιάδων διορισμών «αχρήστων» στην εγχώρια Δημόσια Διοίκηση, μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι δεν είναι απλώς άχρηστος, αλλά επιζήμιος γι΄ αυτά, τα οποία κόπτεται, ότι υπηρετεί.
 
     Ακούγοντάς τον λοιπόν να πετάει πυροτεχνήματα τού τύπου «τα 2/3 των δημοσίων υπαλλήλων είναι άχρηστοι», δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε το γνωστό παιδικό απόφθεγμα, που εδώ και δεκαετίες ακούγεται κατά κόρον σε ανάλογες περιπτώσεις στις παιδικές χαρές όλης της χώρας: «Μιλάνε όλοι, μιλάνε κι οι κώλοι...»
 
Θερσίτης

Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Το «πρώτον κινούν» της πολεμικής υστερίας

Στο ΡΕΣΑΛΤΟ που κυκλοφορεί

Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού



Είναι εύλογο το ερώτημα, γιατί δεν εισακούονται οι φωνές των λαών της γης ενάντια στην εξελισσόμενη τραγωδία στη Μ. Ανατολή.
Ποια ιδεολογία κινεί τον ιμπεριαλισμό της «Νέας Τάξης» στο σφαγιασμό των αθώων;
Εύκολη απάντηση είναι «το συμφέρον», που έχει πράγματι ανυπολόγιστη δύναμη. Υπάρχουν όμως και αίτια πνευματικά ή καλύτερα μεταφυσικά, που σφραγίζονται από την πορεία του δυτικού χριστιανισμού.
Η βία έχει ενσωματωθεί στη «χριστιανική» ιδεολογία. Γι’ αυτό γίνεται λόγος για κυριαρχία ενός «χριστιανικού εθνικισμού» στην παγκόσμια Υπερδύναμη, που έχει αναλάβει «ιερό πόλεμο» και «σταυροφορία» κατά των δυνάμεων «του σκότους».
Και μόνο αυτές οι διακηρύξεις πείθουν, ότι το πνεύμα του δυτικού μεσαίωνα επιβιώνει τραγικά.
Το 1252 (πάπας Ιννοκέντιος Δ΄) τα βασανιστήρια καθιερώνονται συνοδικά ως ανακριτική μέθοδος της Ι. Εξέτασης και γίνονται το πρότυπο όλων των μεταγενέστερων ολοκληρωτισμών. Αναδύεται σε πολεμικό αρχηγό στον αγώνα εναντίον των «δυνάμεων του κακού», που η ηγεσία όμως τις καθορίζει! Καρπός αυτού του πνεύματος υπήρξαν και οι «σταυροφορίες», μια συνείδηση που κληρονόμησε και ο προτεσταντικός κόσμος.

Ο ιστορικός Ε. ΒRADFORD έγραψε για την δ΄ σταυροφορία (1204), ότι ο φανατισμός, η βία και οι ωμότητες των σταυροφόρων έκαμαν τις ισλαμικές επιδρομές να φαίνονται φιλάνθρωπες.

Και αυτός ο ιδεολογικός καθοδηγητής των στόχων της Νέας Τάξης Σάμ. Χάντιγκτον αναγκάστηκε να ομολογήσει: «Δεν θεωρώ ότι το Ισλάμ είναι πιο βίαιο από τις άλλες θρησκείες και αν το δείτε σωρευτικά, περισσότεροι άνθρωποι έχουν σφαγιαστεί ανά τους αιώνες από τους χριστιανούς παρά από τους μουσουλμάνους» (N. YORK TIMES).

Ο «Χριστιανισμός» που κινεί τη Νέα Τάξη έχει βαθειές μεταφυσικές/θεολογικές προϋποθέσεις.

Η «θεολογία» του Ανσέλμου Κανταβρυγίας (+1100) διαποτίζει το δυτικό χριστιανικό φρόνημα και διαμορφώνει τη νοοτροπία καταξίωσης της βίας και της επιβολής της δύναμης ως χριστιανική επιταγή.

Ο Άνσελμος κήρυξε την «ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης» με το πάθος του Θεανθρώπου Χριστού. Κίνητρο της θυσίας Του δεν ήταν η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο (πρβ. Ιωάνν. 3,17-Ρωμ. 5,Cool, αλλά η απαίτηση από τον Θεό ικανοποίησης από τον άνθρωπο, λόγω της προσβολής που δέχθηκε (ο Θεός) από την ανθρώπινη αμαρτία.

Το φεουδαρχικό-ιπποτικό δίκαιο της Δύσης προβλήθηκε στον Θεό, που κατανοείται (εκεί) όχι ως Πατέρας, αλλά ως φεουδάρχης-τύραννος και τιμωρός, που ζητεί συνεχώς εκδίκηση, στη μορφή μάλιστα των ναζιστικών αντιποίνων, και όχι δικαιοσύνη.

Πρόκειται για διαστροφική κατανόηση της εννοίας του δικαίου. Η καλβινίζουσα χριστιανικότητα, που δεσπόζει στις Η.Π.Α. μένει εγκλωβισμένη στην εκδικητικότητα και πολεμική μανία, που έχει την ψευδαίσθηση της χριστιανικότητας.

Έτσι, αποενοχοποιούνται οι συνειδήσεις, που αυτοανακηρύσσονται χριστιανικές!

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Η ΟΥΓΓΑΡΙΑ

Αδύνατον να χωνέψουν οι Ευρωπαίοι το ηχηρό πολιτικό χαστούκι που έφαγαν η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. από τη νεοεκλεγείσα δεξιά κυβέρνηση της Ουγγαρίας, η οποία αρνήθηκε επιδεικτικά να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις τους,
προκειμένου να τους χορηγήσουν ένα δάνειο δηλώνοντας ότι δεν έχει καμία πρόθεση να επιβάλει πρόσθετα μέτρα λιτότητας στον ουγγρικό λαό επειδή έτσι θέλουν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί. «Πραγματικό χλευασμό επιφύλαξε η ουγγρική κυβέρνηση στο Δ.Ν.Τ. και στην Ε.Ε. που έστειλαν αντιπροσωπείες τους για να εκτιμήσουν το πρόγραμμα βοήθειας στην Ουγγαρία», έγραψε η γαλλική «Λιμπερασιόν».

Η επίσης γαλλική «Μοντ» δείχνει εξίσου σοκαρισμένη με τη στάση τόσο του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν όσο και των στελεχών της κυβέρνησής του απέναντι στη συμφωνία υποτέλειας της Ουγγαρίας προς το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. που είχε υπογράψει η προηγούμενη, σοσιαλιστική και εκεί, ουγγρική κυβέρνηση, η οποία συνετρίβη στις εκλογές το Μάιο, για να πάρει δάνειο 20 δισ. ευρώ.
«Η νέα ομάδα που βρίσκεται στην εξουσία στη Βουδαπέστη φαίνεται να θέλει να απαλλαγεί από τους όρους του δανείου. Αυτό είναι επικίνδυνο» γράφει η «Μοντ» και συνεχίζει: «Τα πάντα εξελίσσονται σαν να προτίθεται ο Βίκτορ Όρμπαν, ο νέος πρωθυπουργός, να αναιρέσει το λόγο που έχει δοθεί στην Ε.Ε. και στο Δ.Ν.Τ. Ο Όρμπαν επιδεικνύει ανοιχτά μια προκλητική και προσβλητική αναίδεια απέναντι στους πιστωτές του»!
Με ιερή αγανάκτηση η «Μοντ» πληροφορεί τους αναγνώστες της ότι ο νέος Ούγγρος πρωθυπουργός «προκαλεί την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.». Απουσίαζε από τη Βουδαπέστη όταν μετέβη εκεί ειδική αντιπροσωπεία του Δ.Ν.Τ. γιατί προτίμησε να πάει στη Νότια Αφρική προκειμένου να παρακολουθήσει τον... τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου! «Η αντιπροσωπεία του Δ.Ν.Τ. δεν κατόρθωσε να πάρει από τους Ούγγρους στοιχεία και καθαρές απαντήσεις και έτσι επέστρεψε στην Ουάσιγκτον με άδεια χέρια» υπογραμμίζει θιγμένη η «Μοντ», προχωρώντας στη διαπίστωση ότι η κυβέρνηση της Ουγγαρίας «δεν σκοτίζεται καθόλου για τις απαιτήσεις της Ε.Ε. ή των διεθνών οργανισμών!».
ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΛΜΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥΣ
Η άρνηση της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης να συνεχίσει την πολιτική εθνικής υποτέλειας των σοσιαλιστών προκατόχων της, προκάλεσε φυσικά αντιδράσεις από τους θιγόμενους Ευρωπαίους, γέννησε όμως και αισθήματα μόλις συγκαλυπτόμενου θαυμασμού σε διεθνές επίπεδο.
«Προκαλώντας τους πιστωτές της, η Ουγγαρία αρνείται περαιτέρω σφίξιμο του ζωναριού», έγραψαν π.χ. στους τίτλους σχετικής ανάλυσής τους οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και υπογράμμιζαν: «Η προκλητική στάση... αποτυπώνει την κόπωση και την αντίσταση που απειλεί να προκαλέσει σε όλη την Ευρώπη η συνεχιζόμενη ώθηση για δημοσιονομική ορθότητα».
Ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών Σκιέργκι Μάτολσι ήταν σαφέστατος, όταν εμφανίστηκε στην τηλεόραση αναφορικά με τη γραμμή της κυβέρνησης Όρμπεν απέναντι στο «μνημόνιο» που είχαν υπογράψει οι Ούγγροι σοσιαλιστές:
«Αυτό το κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και θα θέλαμε να καταργήσουμε τις ατυχείς συνέπειες αυτών των βημάτων. Είπαμε στους εταίρους μας ότι δεν εξετάζουμε σε καμία περίπτωση τη λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας», διακήρυξε χωρίς περιστροφές.
«Σπανίως μια ουγγρική κυβέρνηση ρίχτηκε στη δουλειά με τόση ορμή. Αυτό ήταν επειγόντως αναγκαίο γιατί έχει καθορίσει ως σκοπό της την υπέρβαση της απελπισίας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης που άφησαν στον ουγγρικό πληθυσμό οκτώ χρόνια σοσιαλιστικής κυριαρχίας» ομολογεί και η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτ Αλγκεμάινε» και προσθέτει: «Η ομάδα του Όρμπεν θέλει εξαιτίας αυτού του λόγου να προωθήσει την "εθνική συνοχή"».
ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΦΟΡΟΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!
Το χειρότερο από όλα όμως για την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. δεν ήταν η άρνηση των απαιτήσεών τους εκ μέρους της ουγγρικής κυβέρνησης ούτε η εθνικά υπερήφανη στάση του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν μέσω της επιδεικτικής περιφρόνησης των εκπροσώπων τους. Ήταν το ότι η Βουδαπέστη τόλμησε να θίξει τα... «Άγια των Αγίων» της Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.: τις τράπεζες!
Για το 2010, η ουγγρική κυβέρνηση έχει να επιτελέσει ένα πανεύκολο έργο σε ό,τι αφορά στις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της: να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού από 4% του ΑΕΠ που ήταν το 2009 σε... 3,8% του ΑΕΠ το 2010. Τίποτα δηλαδή.
Παρόλα αυτά, οι δυνάστες της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. απαιτούν από την ουγγρική κυβέρνηση να περικόψει τις ήδη γλίσχρες συντάξεις, να μεταρρυθμίσει επί τα χείρω το εθνικό σύστημα υγείας περικόπτοντας μισθούς και θέσεις γιατρών και νοσοκόμων και μειώνοντας τα κρατικά κονδύλια για την υγεία, να κλείσει τεράστιες ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις απολύοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ούγγρων.
Απαιτούνται περικοπές τουλάχιστον ενός δισ. ευρώ για να μπορέσετε να μειώσετε το έλλειμμα φέτος σε 3,8% και του χρόνου σε 3% είπαν οι εμπειρογνώμονες της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. στους Ούγγρους.
Άρα, απαιτούνται πρόσθετα μέτρα λιτότητας, διαπίστωσαν εμβριθώς. Εκεί τους έκανε ρολάνς και τους τρέλανε η ουγγρική κυβέρνηση! Ένα δισ. πρόσθετα έσοδα σε δύο χρόνια θέλατε;» τους απάντησαν.
«Εμείς θα μαζέψουμε περισσότερα. Όχι όμως με νέα λιτότητα για τον κοσμάκη. Απλούστατα, θα φορολογήσουμε τις τράπεζες!».
ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
Αμ' έπος αμ' έργον! Η κυβέρνηση Όρμπαν ανακοίνωσε έκτακτη εισφορά για τρία χρόνια των τραπεζών, ύψους 0,45% όχι όμως επί των κερδών, αφού φυσικά όλες θα φρόντιζαν να εμφανίσουν ζημιές, αλλά επί των ακαθάριστων εσόδων! Έριξε και μια έκτακτη φορολογία 5,2% στο ύψος των συναφθέντων συμβολαίων των ασφαλιστικών εταιριών και μια έκτακτη φορολογία μέχρι 6% στις χρηματιστηριακές εταιρίες και σε όλες τις υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες!
Κόντεψαν να πάνε από εγκεφαλικό όλοι μαζί - η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., οι τραπεζίτες και όλα τα παράσιτα και τα «λαμόγια» του χρηματοπιστωτικού συστήματος! Μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου, πρέπει να πληρώσουν την πρώτη δόση, μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου τη δεύτερη - με βάση τα έσοδα του 2009, τα οποία έχουν ήδη δηλώσει.
Περιχαρής ο υπουργός Οικονομικών της Ουγγαρίας έκανε δημοσίως τους λογαριασμούς του: οι τράπεζες θα «σκάσουν» 450 εκατομμύρια, οι ασφάλειες άλλα 135 και οι υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές εταιρίες ακόμη 110 εκατομμύρια - να 'τα τα 700 εκατομμύρια ευρώ αμέσως - αμέσως μόνο για φέτος!
«Γνωρίζουμε ότι αυτή είναι μια σημαντική έκτακτη επιβάρυνση, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο του ελλείμματος τους 3,8%» δήλωσε σαρκαστικά στην τηλεόραση ο Γκιέργκι Μάτολσι, ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών.
Με τα χρήματα αυτά όχι μόνο θα μειώσουμε το έλλειμμα στο 3,8% αλλά και θα δώσουμε κίνητρα για ανάπτυξη της οικονομίας, πρόσθεσε. Θα μειώσουμε στο μισό - δηλαδή στο 10% - τον συντελεστή φορολόγησης όλων των επιχειρήσεων που έχουν μικτά κέρδη μέχρι 1,8 εκατομμύρια ευρώ, ένα μέτρο που αφορά 250.000 επιχειρήσεις μικρές και μεσαίες, οι οποίες αποτελούν τα τρία τέταρτα του συνόλου των ουγγρικών επιχειρήσεων.
Επίσης, με τα λεφτά που θα πάρει η ουγγρική κυβέρνηση από τις τράπεζες, θα μπορέσει να μειώσει τον συντελεστή φορολογικού εισοδήματος φυσικών προσώπων στο ενιαίο ύψος του 16%, καλύπτοντας τις απώλειες φορολογικών εσόδων με ένα τμήμα των χρημάτων των τραπεζών!
«ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΣ "ΓΔΑΡΑΤΕ" ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, ΤΩΡΑ ΠΛΗΡΩΣΤΕ!»
Πανικός επικράτησε στους κύκλους της Ε.Ε. Η Κομισιόν έσπευσε να προσάψει στην ουγγρική κυβέρνηση ότι... δεν εκτίμησε σωστά τις επιπτώσεις αυτής της έκτακτης φορολογίας στις τράπεζες, η οποία «ενδέχεται να έχει αρνητικές συνέπειες στην οικονομική ανάπτυξη» και να «αποθαρρύνει τους ξένους επενδυτές».
Ανοησίες και προσχήματα. Ο πραγματικός λόγος που πανικόβαλε την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. ήταν μήπως αυτή η εθνικά επωφελής ουγγρική στάση βρει μιμητές και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και δημιουργήσει «σχολή» παρακινώντας και άλλες κυβερνήσεις κρατών - μελών των «27» να φορολογούν τις τράπεζες αντί να υποβάλλουν τους λαούς τους σε εξοντωτικά μέτρα λιτότητας.
«Η Ουγγαρία θα γίνει η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με μια αντίστοιχη απόφαση τέτοιων διαστάσεων» έγραψε η γερμανική «Φράνκφουρτ Αλγκεμάινε» την παραμονή της ψήφισης του νόμου για την έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών από το ουγγρικό κοινοβούλιο, η οποία έλαβε ήδη χώρα από την περασμένη εβδομάδα.
Υπάρχει όμως ένα ακόμη «μυστικό» όπου καθιστά πραγματικά εξαιρετική αυτή την απόφαση της ουγγρικής κυβέρνησης.
Το 80% του ουγγρικού τραπεζικού συστήματος ελέγχεται από... ξένες τράπεζες - πρωτίστως αυστριακές και γερμανικές, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές!
Πρακτικά, λοιπόν, από τα 700 εκατομμύρια ευρώ ένα τεράστιο τμήμα θα το πληρώσουν όχι οι Ούγγροι τραπεζίτες και παράγοντες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά οι... Ευρωπαίοι!
Όσον αφορά δε στην έλλειψη ρευστότητας που ενδέχεται να παρουσιάσουν κάποιες τράπεζες στην Ουγγαρία εξαιτίας της έκτακτης φορολογίας, αυτή θα καλυφθεί μέσω προσφυγής στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οπότε πάλι οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν!
Ομολογουμένως διπλά αριστουργηματική η κίνηση της ουγγρικής κυβέρνησης...
ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΞΗΛΩΜΑ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ
Η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., πέρα από τις φραστικές διαμαρτυρίες, προσπάθησαν να υπονομεύσουν και στην πράξη την πολιτική της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης. Κύριο όργανό τους ο διοικητής της Τράπεζας της Ουγγαρίας.
Η κυβέρνηση απαιτούσε να μειώσει τα επιτόκια χορηγήσεων, ώστε να διοχετευθούν χρήματα στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και στους χρεωμένους καταναλωτές και νοικοκυριά για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να κινηθεί η οικονομία. Αυτός όμως αρνείται πεισματικά, με πρόσχημα τον κίνδυνο... πληθωρισμού. Αρνείται επίσης να σηκωθεί να φύγει, παρόλο που η κυβέρνηση ακόμη και με δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού εκφράζει την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης της προς το πρόσωπό του και τον καλεί δημοσίως να παραιτηθεί.
Η κυβέρνηση Όρμπαν αποφάσισε λοιπόν να τον χτυπήσει εκεί που πονούν όλα τα «λαμόγια» του φυράματος αυτού: στην τσέπη! Του περιέκοψε τον μισθό κατά... 75% από 30.000 ευρώ το μήνα (ποσό αστρονομικό για την Ουγγαρία) του τον έκανε 7.500 ευρώ. Ξεσηκώθηκε αμέσως αυτή τη φορά η... Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία δεν αντέχει να βλέπει τραπεζίτες να υφίστανται τέτοια «μαρτύρια» και κατάγγειλε την ουγγρική κυβέρνηση για «καταχρηστικά μέτρα».
Μέσα σε ένα γενικό κλίμα κατάληψης ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού από τη Δεξιά και μάλιστα εξ εφόδου με σαφώς αντιδημοκρατικές μεθόδους, η κυβέρνηση Όρμπαν ξηλώνει με αστραπιαία ταχύτητα και τους μηχανισμούς των «Κουίσλινγκ» που υπηρετούν την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.
Ήδη «αποκεφαλίστηκαν» οι άνθρωποι που είχαν τοποθετηθεί επικεφαλής της Ουγγρικής Υπηρεσίας Ανάπτυξης που διαχειρίζεται τα κονδύλια της Ε.Ε., της Ουγγρικής Τράπεζας Ανάπτυξης, της Γενικής Διεύθυνσης Φόρων, της Αρχής Ελέγχου Χρηματοοικονομικών Θεσμών, του Εθνικού Γραφείου Στατιστικής κ.λπ., πέρα φυσικά από τον επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, της αστυνομίας και κρίσιμων υπηρεσιών της δημόσιας διοίκησης...
Παράλληλα, μέχρι σήμερα πρέπει να παραδώσει το πόρισμά του ο Λάσλο Πάπτσακ στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος αναφορικά με τη ζημιά που προξένησε στο δημόσιο συμφέρον η διακυβέρνηση των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων του Φέρεντς Γκιούρτσαν και του Γκόρντον Μπάιναϊ προκειμένου να αποφασίσει ο Όρμπαν αν θα τους παραπέμψει σε εξεταστική επιτροπή της Βουλής για να τον καταδικάσει...

ΠΗΓΗ:
http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=21050&pid=19&CategoryID=19

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

H AΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ!


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Το ΠΑΣΟΚ τρέμει, πολύ φυσιολογικά, τις περιφερειακές εκλογές. Η βάση του πλήττεται άγρια από την κυβερνητική, δηλαδή την πολιτική της τρόικας, όπου  μας παρέδωσε χωρίς καμία διαπραγμάτευση και στρατηγική. Ούτε οι Υπουργοί μπορούν να εξηγήσουν πώς η πολιτική που ασκούν κατ’ επιταγήν των ξένων, θα οδηγήσει τη χώρα σε κάποια διέξοδο, όχι σε μεγαλύτερες καταστροφές. Το μόνο τους επιχείρημα είναι ότι  δεν υπάρχει άλλος δρόμος, για τη σωτηρία πρέπει πρώτα να πεθάνει ο άρρωστος! Η πολιτική τους κινείται στον αντίποδα του πολιτικού προγράμματος με το οποίο κέρδισαν τις εκλογές, συνιστά υφαρπαγή της λαϊκής εντολής. Στον ελληνικό λαό θάπρεπε, αυτοί που κυβερνούν εν ονόματι του, να δώσουν τουλάχιστο το δικαίωμα να αποφασίσει για την τύχη του!

Περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή, είναι όμως η λεγόμενη ριζοσπαστική αριστερά που κινδυνεύει να την πάθει στις επικείμενες εκλογές, γνωρίζοντας ιστορικής σημασίας Βατερλώ! Η βαθύτατη κρίση του πολιτικού συστήματος, κράτους και κοινωνικού σχηματισμού, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η κρίση χρέους, θάπρεπε νά ‘ναι ιστορική ευκαιρία για τη ριζοσπαστική αριστερά, αν είχε το μυαλό και την ψυχή, τη vis vitalis να το κάνει, για να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό ή τουλάχιστο να πρωταγωνιστήσει στην προσπάθεια αποτροπής των κοινωνικών και εθνικών καταστροφών. Παραδόξως, μοιάζει να πλήττεται εκείνη περισσότερο από την κρίση, ή τουλάχιστο να μην μπορεί να αποκομίσει τα κέρδη που δικαιολογημένα θα περίμενε.

Η οργή, αγανάκτηση και απελπισία που αργά αλλά σταθερά συγκεντρώνεται στα έγκατα της κοινωνίας, κινδυνεύει να διοχετευθεί σε αποχή χωρίς πολιτικό αποτέλεσμα. ‘Η, αν προκαλέσει εξέγερση, να μην οδηγήσει σε λύση. ‘Oπως άλλωστε συνέβη με τη φοβερή αλλά ολότελα μηδενιστική, ανήμπορη να παράγει διέξοδο, εξέγερση της ελληνικής νεολαίας πριν από δύο χρόνια, προειδοποίηση από τότε για τα μελλούμενα να συμβούν.

Το παράδοξο ανάμεσα στην ένταση της κρίσης και τα αποτελέσματά της για τον χώρο της αριστεράς είναι φαινομενικό. Ακριβώς γιατί η κρίση είναι τόσο βαθειά, φωτίζει ανελέητα, όχι μόνο το μικρό μέγεθος των κυβερνώντων, αλλά και την ανεπάρκεια των υπολοίπων. Η κρίση ανεβάζει δραματικά τον πήχυ των απαιτήσεων, το μέτρο κρίσης για όλες τις πολιτικές δυνάμεις, που παύουν σταδιακά να μετριούνται κυρίως με συμπάθεια, αντιπάθεια, γενικές ιδεολογικές αναφορές, και αρχίζουν, όλο και περισσότερο, να συγκρίνονται με τις δραματικές ανάγκες κοινωνίας και έθνους.

Η δυστοκία, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, εξεύρεσης ενός υποψηφίου περιφερειάρχη που να συμπυκνώνει το μήνυμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι το τελευταίο σύμπτωμα της δικής της κρίσης, της δυσκολίας και απροθυμίας της να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών, της βάσης της  και των πολύ ευρύτερων στρωμάτων, που κάποια στιγμή προ διετίας στράφηκαν προς αυτήν και αναζητούν όλο και απελπισμένα διέξοδο. Με τη σειρά της, αυτή η δυστοκία μπορεί να γίνει καταλύτης περαιτέρω διάλυσης, πολυδιάσπασης ενός ιστορικού χώρου, σύμπτωμα του ελληνικού αδιεξόδου, της αδυναμίας δηλαδή της κοινωνίας μας να παράγει την αντίσταση και τις προτάσεις που χρειάζεται για να σωθεί η χώρα, τα πολιτικά εργαλεία, ιδέες, ηγεσίες. Το μεγαλύτερο δώρο στο ΠΑΣΟΚ και το σημαντικότερο, εξ αντιδιαστολής, επιχείρημα υπέρ του, είναι η αδυναμία όλης της αντιπολίτευσης και των συνδικάτων, να παράγουν αξιόπιστο πολιτικό λόγο και αποτελεσματική, ενωτική δράση. Και μάλιστα σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας, μια στιγμή που τα πιο αδικημένα κοινωνικά στρώματα, η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, το έθνος ως συλλογικότητα, έχουν απελπιστική ανάγκη πολιτικών απαντήσεων στην κρίση, που να τους επιτρέψουν να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο του Μνημονίου και της υποδούλωσης. Χρειάζονται δηλαδή ένα αξιόπιστο, εναλλακτικό εθνικό σχέδιο.

Οι λόγοι των δυσκολιών της αριστεράς είναι πολυσύνθετοι. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΚΚΕ είχαν/έχουν μια διαπραγματευτική δομή προγράμματος, που προϋπέθετε ουσιαστικά την ευστάθεια, όχι την κρίση του συστήματος. Προτάσεις όπως η αύξηση του βασικού μισθού στα 1300 ευρώ, 100.000 νέες προσλήψεις στο δημόσιο, η περιγραφή της κρίσης χρέους ως κατασκευασμένης, σήμαιναν ότι το σύστημα μπορούσε να συνεχίσει να δουλεύει όπως δούλευε, με μια διόρθωση όμως επί το φιλολαϊκότερο και προοδευτικότερο. Προϋπέθετε το  “λεφτά υπάρχουν”, μια απάτη που επέτρεψε μεν στο ΠΑΣΟΚ να κερδίσει τις εκλογές, για την αριστερά όμως μεταφράστηκε σε δραματική μείωση πολιτικής αξιοπιστίας.

¨Ωσπου να μεταρρυθμισθεί η ΕΕ, μεταρρύθμιση που προϋποθέτει μεγάλες εξεγέρσεις σε βασικές ευρωπαϊκές χώρες, ή να γίνει η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση, οι διεθνείς συνθήκες είναι αρκετά δεδομένες και πιεστικές. Για να βρεθούν τα λεφτά, να μη χτυπηθούν δηλαδή άγρια τα εργαζόμενα και πιο αδικημένα κοινωνικά στρώματα της Ελλάδας για να πληρωθούν οι δανειστές της και να διατηρηθεί η προοτική της χώρας, ο μόνος πραγματικός δρόμος ήταν αφενός μια σκληρότερη διαπραγμάτευση με την ΕΕ, αφετέρου η εσωτερική αναδιανομή εις βάρος των προνομιούχων και εν πολλοίς παρασιτικών στρωμάτων. Που είναι ασφαλώς το μεγάλο κεφάλαιο, είναι όμως και ευρύτατη μερίδα της μεσαίας τάξης.

Η διαφθορά στην Ελλάδα δεν είναι απλή παρενέργεια του καπιταλισμού, είναι ο τρόπος ύπαρξής του. Η αριστερά όμως εγκατέλειψε τον αγώνα εναντίον της στην αρμοδιότητα Τριανταφυλλόπουλου. Δεν θέλησε, πρακτικά και θεωρητικά, να αντιμετωπίσει τους ιδιαίτερους μηχανισμούς εκμετάλλευσης και απαγωγής υπεραξίας που χαρακτηρίζουν τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Κοροϊδεύει τον εαυτό του ή την κοινωνία, όποιος ισχυρίζεται ότι μπορεί να είναι στην Ελλάδα ριζοσπάστης ή αντικαπιταλιστής, χωρίς να θίγει το πώς λειτουργούν τα νοσοκομεία, πως απονέμεται η ιατρική, χτίζονται τα αυθαίρετα, πόθεν τα εισοδήματα των μεσαίων, το όργιο της αυτοδιοικητικής διαφθοράς, ενίοτε και με συμμετοχή αριστερών δημάρχων και τόσα άλλα!

Η αριστερά προτίμησε να μην τα κακώς κείμενα, δεν πίστεψε ότι μπορεί να αντιτάξει συλλογικότητες στον έξαλλο ατομικισμό που κατέστρεψε τη χώρα, όπως δεν πίστεψε ότι μπορεί η ίδια, στη δική της μικροκλίμακα, να εμπιστευθεί την εξουσία των ηγετών και στελεχών της σε ένα δημοκρατικά οργανωμένο κίνημα, που πήγε κάποια στιγμή, από τη δύναμη των πραγμάτων, να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Που είναι η δράση της αριστεράς υπέρ των καταναλωτικών και παραγωγικών συνεταιρισμών, οι προτάσεις της για αυτοδιαχείριση της Ολυμπιακής, όταν τέθηκε το θέμα, ή για την μετατροπή του Ταχυδρομικού Ταμιευτήριου σε τράπεζα των ασφαλισμένων;  

Δεύτερον, αν κάτι απέδειξε περίτρανα η κρίση, είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις πολιτική στην Ελλάδα, χωρίς άποψη για την εξωτερική πολιτική και τη διεθνή θέση της. Ποιες είναι οι απόψεις, που είναι η δράση της αριστεράς για το σχέδιο Ανάν, τα ελληνοτουρκικά και την ένταξη της Τουρκίας, τις σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα, την επικείμενη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο μιας κυρίως αμερικανικής, βρετανικής, εβραϊκής παγκοσμιοποίησης και του Ισραήλ; Πόσες ουσιαστικές πρωτοβουλίες πήρε σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την συγκρότηση μιας πανευρωπαϊκής πολιτικής απάντησης στην επίθεση του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου στο ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος μέσω της Ελλάδας; Οι Ευρωπαίοι όλο και περισσότερο ασφυκτιούν μέσα στο Μάαστριχτ. Αλά το όχι στην Ευρώπη των τραπεζών, δυσκολεύεται να μετατραπεί σε συγκεκριμένα θετικά μεταβατικά συνθήματα, δηλαδή συνθήματα που να φαίνονται αρκούντως λογικά στους εργαζόμενους και αρκούντως δύσκολα στα όργανα των τραπεζών που διοικούν την Ευρώπη.

Για να μην αυτοδιαλυθεί σε απωθητικούς “εμφύλιους της καρέκλας”, να γίνει πόλος έλξης των ευρύτατων στρωμάτων που αναζητούν απελπισμένα λύση, η Αριστερά οφείλει να απαντήσει με πολύ μεγαλύτερη σοβαρότητα και ουσιαστικό, όχι βερμπαλιστικό ριζοσπαστισμό στα προβλήματα της κοινωνίας. Δεν μπορεί τα στελέχη της να δείχνουν ότι ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για το ατομικό τους μέλλον απότι για την οργάνωση του αγώνα του ελληνικού λαού, ούτε να μας προτείνουν τη φυγή σε ένα απροσδιόριστο χιλιαστικό “σοσιαλιστικό μέλλον”.

Η επιλογή των προσώπων μεγάλη πολιτική σημασία. Θα ήταν ασφαλώς προτιμότερο να είναι πρόσωπα που να εκφράζουν την αντίσταση στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ, όπως οι τρεις βουλευτές που καταψήφισαν το Μνημόνιο. Σε μια χώρα πάντως με το επίπεδο αμοιβαίας αλληλοεξαπάτησης της Ελλάδας, το ήθος είναι καθεαυτό μεγαλύτερη πολιτική αξία από οποιεσδήποτε πολιτικές θέσεις. Ο κόσμος δεν αποστρέφεται τον δικομματισμό αναζητώντας αριστερές ίντριγκες ή αριστερά λαμόγια! Η βάση της αριστεράς δεν υπάρχει για να συνεχίζουν οι ηγέτες της την καρριέρα τους. Χρειάζεται καθαρούς ανθρώπους, που να αντιπαραθέτουν έμπρακτα τη δική τους ηθική και προσωπική στάση ζωής στον πολιτισμό της ρεμούλας, της απάτης, της κοροϊδίας που κατέστρεψε τη χώρα και άφησε ανυπεράσπιστη την κοινωνία μας. Μόνο πάνω σε άλλο ήθος, σε άλλη ηθική, μπορεί να θεμελιωθεί ένα νέο πολιτικό διάβημα.

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

ΘΕΛΟΥΝ ΜΙΑ "ΕΞΕΓΕΡΣΗ" προ-κατ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΞΟΥΝ

Γράφει: Ο Μάκης Δεληπέτρος


Μία μόνο φορά πέραν των όσων ζούμε τώρα, στην νεώτερη ελληνική Ιστορία (αν εξαιρέσουμε την Κατοχική κυβέρνηση) ηγέτης εμφανίστηκε ανάμεσα στο λογικό,το πιθανό και το ολοφάνερα λάθος, να επιλέγει με μία απίστευτη συνέπεια, σε σειρά διαδοχικών αποφάσεων την πολιτική του το "λάθος
Είναι η υπόθεση Ζαχαριάδη που για μερικούς εξηγήθηκε βάσει των καταγγελιών του Βαφειάδη και κατ΄άλλους μέσω του ίδιου του τέλους που του επιφυλάχθηκε από την Σοβιετική Ένωση.Και οδήγησε σε μία προδιαγεγραμμένου αποτελέσματος,"εσωτερική αναμέτρηση" με τους επαχθέστερους για τον τόπο, όρους...
Η (προ-κατ) ΙΣΤΟΡΙΑ... ΚΤΥΠΑΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ

Φυσικά εγνώριζε ο νυν πρωθυπουργός την ύπαρξη της Διεθνούς Οικονομικής Κρίσης. Όπως εγνώριζε π.χ. ότι όλα τα μέτρα που λαμβάνει θα επιδεινώσουν την ύφεση και την μείωση των Δημόσιων εσόδων. Αλοίμονο εάν δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει αυτό που είναι και το "βασικό λογικό σχήμα" αντίληψης του μέσου πολίτη.
Γνωρίζει που οδηγούν οι μειώσεις μισθών, η ανεργία, η αύξηση του φόρου στα καύσιμα θέρμανσης.Ακόμη και εάν προβλήματα -ό μη γένοιτο για τον άνθρωπο- παθολογικά ευρήματα, του αποστερούσαν αυτήν την ικανότητα, είναι αδύνατο να αποδεχθούμε κάτι τέτοιο για όλο το επιτελείο του...


ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΕΞΕΓΕΡΘΕΙ... ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑ ΜΕ "ΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΟ" ΤΡΟΠΟ!


Είναι αδύνατον να αναζητήσουμε σε μορφές διακυβέρνησης όπως αυτές του... Καλλιγούλα ή του Τσαουσέσκου την ιστορική αναφορά στα όσα συμβαίνουν σήμερα. Στο σήμερα που όλα είναι τόσο ελέγξιμα. Άρα τι μένει;
Γνωρίζει ότι έρχεται "εξέγερση" και οδηγεί τον τόπο σε αυτήν με τους... λάθος όρους, ώστε να αποτύχει. Όχι, δεν έχει μελετήσει ο ευγενής κ. Παπανδρέου τον... Νίκο Ζαχαριάδη. Φρόντισαν άλλοι για αυτό. Οι πλέον γνώστες...
Θέλει μία φθινοπωρινή ή χειμωνιάτικη "εξέγερση" ώστε ακόμη και εάν χρειασθεί η καταστολή να είναι εξαιρετικά βίαιη,η μετέπειτα κόπωση και ο φόβος των πολιτών να του (τους) εξασφαλίσουν την άκρα πειθάρχηση!

Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΟΝΤΩΣ ΗΓΕΤΩΝ

Επιδιώκουν λοιπόν οι "γνωστοί-άγνωστοι" της διεθνούς Γεωπολιτικής μια "εξέγερση". Ακραία και μη ελεγχόμενη! Ώστε η καταστολή της να επιφέρει ως "αναγκαίο κακό" για το πόπολο (τον αμείλικτο "γιο της πλύστρας" για τον οποίο μίλησε ο Λένιν κινώντας την αντίδραση της Ρόζας Λούξεμπουργκ) την αποδοχή μέτρων όπως αναστολή άρθρων του Συντάγματος που αφορούν τις συναρθροίσεις, το δικαίωμα στην Απεργία, τις διαδηλώσεις κ.λ.π.
Την απαρχή μιας "Κοινοβουλευτικής Δικτατορίας" που θα εναρμονισθεί με Γεωπολιτικούς στόχους της Νέας Τάξης για τη Νότια Ευρώπη.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥΣ;


Οι ισχυροί δεν είναι αναγκαία καλλιεργημένοι, πολύ δε περισσότερο αλάθητοι.Ο Χίτλερ διακήρυσσε πως η Ελλάδα των Αρείων θα ανήκει στις ηγέτριες χώρες της τότε ευκταίας Νέας Τάξης. Οι ανάγκες της Βέρμαχτ και της Γερμανίας τον οδήγησαν στην αποστέρηση των βασικών αγαθών σύμφωνα με τα προβλεπόμενα για τους Βαλκανικούς κ.α. Σλαβικούς λαούς (και τότε αποκαλούντο "γουρούνια" όπως τώρα μας αποκαλούν PIGS) και στην όντως Αντίσταση.
Εδώ και στην Σερβία χάθηκε ένα μεγάλο μέρος του πολέμου με τις ανεξέλεγκτες αντιδράσεις που ακολούθησαν, την καθήλωση μεγάλου αριθμού μεραρχιών του Άξονα, την αποστέρηση τους από το Ανατολικό μέτωπο, τα σαμποτάζ κ.α.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ

Τώρα πολλοί "διανοούμενοι" της πιο χυδαίας μορφής επαναλαμβάνουν το δήθεν ευφυές "και που είναι η εξέγερση;"
Το ίδιο που έλεγαν οι όμοιοι τους όταν το σκληρό Απρίλη του 1941 ο ελληνικός λαός δοκιμαζόταν όσο ποτέ.Και τότε φαινόταν να μην αντιδρά.Ομως λίγο αργότερα, μερικές "τυχαίες" αποφάσεις τον έβγαλαν στον δρόμο (και όχι μόνον...)τόσο ξαφνικά, τόσο απροσδόκητα, τόσο καθοριστικά...

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΝ ΟΧΙ ΕΝΑΣ ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ, ΕΣΤΩ ...ΕΝΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Για να ακυρωθούν τα όσα θα επιφέρει στα σχέδια τους η αντίδραση που πλησιάζει εδώ στην "χώρα- πείραμα" το όριο ζέσης. Την "κρίσιμη μάζα" που θα έλεγαν και οι Αλχημιστές στα παράδοξα πειράματα τους που δεν εστερούντο πάντα χρησιμότητας και επιστημοσύνης.

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ;

"Ξαφνικό θα είναι" που έλεγε και η πλέον αξιοσέβαστη μορφή του λαού μας. Απέναντι στην Κρίση Προφητείας για την οποία μίλησαν οι σπεσιαλίστες της Νέο- Ανορθοδοξίας καθηγητάδες, ας αντιπαραβάλλουμε την έκπληξη που εναι η βάση -μαζί με την εκδίκηση-του ενδιάθετου του είδους...


Για να εκτραπεί η... παρεκτροπή τους,σε Τραγωδία λαθών της πολιτικής τους...

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010




Αυτές οι "τριτοκοσμικές" χώρες....

Στη μακρινή Βενεζουέλα εδώ και 30 χρόνια ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα. Το El Sistema (Fundaci'on del Estado para el Sistema Nacional de las Orquestas Juveniles e Infantiles de Venezuela).

Ένας ντόπιος μουσικός, ο Χοσέ Αμπρέου, βάλθηκε να μαζέψει παιδάκια στις πιο φτωχές, τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, τις πιο βουτηγμένες στο έγκλημα και στο...  πάρε-δώσε των ναρκωτικών και να τα κάνει μουσικούς. Το πράγμα                προχώρησε σιγά-σιγά, χωρίς λεφτά, αλλά άρχισε να αποδίδει καρπούς. Πέρασαν τα χρόνια, 250.000 (!) παιδάκια έμαθαν μουσική και άρχισαν να φτιάχνονται
σχολικές ορχήστρες. Οι ορχήστρες σε όλη τη χώρα ξεπέρασαν τις 100 και από αυτές οι 90 είναι συμφωνικές ! Οι                καλύτεροι από τους νεαρούς αυτούς μουσικούς μαζεύονται σε κεντρικές ορχήστρες, με κορυφή την Ορχήστρα Σιμόν Μπολιβάρ, που αυτή την εποχή διευθύνει άλλο ένα προϊόν του el Sistema, ο 28χρονος μαέστρος Γουστάβο Ντουνταμέλ, που είναι επίσης εδώ και λίγους μήνες ο νέος μαέστρος της Φιλαρμονικής του Λος Άντζελες.

Yπάρχει ένα βιντεάκι (από τα πολλά της ορχήστρας στο youtube) με τους Ινδιάνους από το Καράκας. Παιδάκια μικρά, μερικά εμφανώς αμούστακα.

Ξεκινούν με Σοστακόβιτς, από τη 10η Συμφωνία το 2ο μέρος, που οι ειδικοί θεωρούν ότι είναι ένα αποτρόπαιο μουσικό πορτραίτο του Στάλιν. Είναι κομμάτι πολύ γρήγορο, βίαιο, άγριο, με εξαιρετικά δύσκολα περάσματα, ειδικά για τα πνευστά και ειδικότερα για τα ξύλινα, με εξαιρετικά δύσκολο ανσάμπλ. Τα μαθητούδια είναι ντυμένα με τα καθημερινά τους ρούχα, τα τζην τους τα σκισμένα, τα χαϊμαλιά τους, ό,τι φοράνε τα παιδιά σήμερα. Και παίζουν ηρωικά, ούτε μία νότα δεν φεύγει.

Χειροκροτήματα και περνάμε στο επόμενο κομμάτι, έναν άγνωστο Χορό ενός αγνώστου συνθέτη από το Μεξικό, ονόματι Αρτούρο Μάρκες. Τα Ινδιανάκια έχουν αλλάξει στο μεταξύ, έχουν φορέσει τη φόρμα της Εθνικής τους ομάδας, της Εθνικής Βενεζουέλας. Το κομμάτι είναι εξαιρετικό, με τη ρυθμική αγωγή που θα περίμενε κανείς από έναν χορό λατινοαμερικάνικο να ξεπροβάλλει, καθώς η μουσική προχωρεί και τα παιδάκια παίζουν με ορμή. Στο τελευταίο θέμα του χορού και καθώς η κάμερα απλώνει, συνειδητοποιείς ότι βλέπεις πάλι μια μεγάλη διπλή ορχήστρα.

Το κομμάτι κορυφώνεται και τα παιδάκια σείονται, τα δοξάρια δάσος ολόκληρο πηγαινοέρχονται σαν να τα δέρνει καταιγίδα κι όμως ούτε μισή νότα δεν ξεφεύγει ποτέ και να, φτάνουν τα τελευταία μέτρα και τα παιδάκια σηκώνονται όρθια και τελειώνουν το κομμάτι παίζοντας και χορεύοντας μαζί!

Δειτε το εκπληκτικό video:
http://www.youtube.com/watch?v=amSqQ5XNaGE<http://www.youtube.com/watch?v=amSqQ5XNaGE>

Περάσατε ωραία; Δυστυχώς όμως πρέπει να προσγειωθούμε σε μια άλλη χώρα. Τη δική μας. Είναι μια χώρα που τα παιδάκια ονομάζονται Περικλήδες, Νεφέλες, Ιάσωνες, Ιόλες. Παλιά χώρα, με ιστορία. Όμορφη χώρα. Και οι Περικλήδες με τις Ιόλες μεγαλώνουν ακούγοντας Βίσση, παίζοντας Πάμε Στοίχημα, βλέποντας Τατιάνα, ακούγοντας τους γονείς τους να λένε πόσο καλύτερη είναι η δικιά τους μαιζονέτα από τη μαιζονέτα των Χατζηπαπαραίων και ονειρεύονται να γίνουν μοντέλα. Ή μάνατζερ!  Ή να τα προσλάβουν στα Stage. Στη χώρα αυτή υπάρχουν κάτι ορχηστρούλες που η καλύτερη κάνει ένα φάλτσο ανά δεκάλεπτο. Γι' αυτό στη χώρα αυτή η "διασκέδαση" συνοδεύεται πάντοτε με ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ μουσική (για να μη ακούγοται τα φάλτσα!). Η λέξη "μουσικός" συνήθως σημαίνει "μπουζουξής", ο κύριος και η κυρία Χατζηπαπάρα πετάει γαρδένιες στον ΛεΠα, ο Περικλής                βολοδέρνει στις καφετέριες και η Ιόλη διαβαζει ότι η Μακρυπούλια τα έφτιαξε με τον Νίνο και μετά οραματίζεται να βγει ως
γλάστρα στη Μενεγάκη.

Το κατά κεφαλήν εισόδημα της Βενεζουέλας είναι το μισό από της χώρας των ημιμαθών και αδιάφορων, που επί πλέον έχει χρεωκοπήσει κιόλας...