tag:blogger.com,1999:blog-50758700969225895182024-02-07T06:27:59.593+02:00... Ο ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΣ !!!xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.comBlogger270125tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-90255586906994049922021-12-20T19:04:00.000+02:002021-12-20T19:04:14.995+02:00<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwYVggp-QDUn8cU9pHIxaWxKnrsr4J7e6_kL2m0AclFh65JL15SDBkdpNtCoa5Sq_JaQOAaQ-s7ObYu6iE_Zg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><p></p>xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-72843833094430760322015-04-21T10:45:00.001+03:002015-04-21T10:45:47.541+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="fb-root">
</div>
<script>(function(d, s, id) { var js, fjs = d.getElementsByTagName(s)[0]; if (d.getElementById(id)) return; js = d.createElement(s); js.id = id; js.src = "//connect.facebook.net/el_GR/sdk.js#xfbml=1&version=v2.3"; fjs.parentNode.insertBefore(js, fjs);}(document, 'script', 'facebook-jssdk'));</script><div class="fb-post" data-href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10206143263719132&set=a.2847148416382.149856.1189587896&type=1" data-width="500">
<div class="fb-xfbml-parse-ignore">
<blockquote cite="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10206143263719132&set=a.2847148416382.149856.1189587896&type=1">
Γιώργος Σεφέρης «Επί ασπαλάθων ...»Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμούπάλι με την άνοιξη.Λιγοστά πρ...<br />
Posted by <a href="https://www.facebook.com/profile.php?id=1189587896">Γιώργος Βιδάκης</a> on <a href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10206143263719132&set=a.2847148416382.149856.1189587896&type=1">Δευτέρα, 20 Απριλίου 2015</a></blockquote>
</div>
</div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-14651001845828328802014-12-07T14:34:00.002+02:002014-12-07T14:35:25.926+02:00Η Χαρουπιά είναι το δέντρο εργοστάσιο, είναι ο χαμένος ελληνικός θησαυρός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="entry-title" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border-bottom-color: rgb(239, 239, 239); border-bottom-style: solid; border-left-color: rgb(205, 23, 19); border-left-style: solid; border-top-color: rgb(239, 239, 239); border-top-style: solid; border-width: 1px 0px 1px 10px; color: #555555; display: block; font-family: 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 24px; font-stretch: normal; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: -1px; line-height: 26px; margin: 0px 0px 15px; orphans: auto; padding: 7px 0px 7px 10px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
</h1>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px 0px 15px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<br />
<span class="post-date updated" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; float: none; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 10px 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: center; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<div class="fb-like fb_iframe_widget" data-action="like" data-href="https://www.facebook.com/pentapostagmagr" data-layout="button_count" data-share="true" data-show-faces="true" style="border: 0px; display: inline-block; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; vertical-align: baseline;">
<span style="border: 0px; display: inline-block; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; height: 20px; margin: 0px; padding: 0px; position: relative; text-align: justify; vertical-align: bottom; width: 125px;"></span></div>
</div>
<div class="separator" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b><a href="http://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2014/12/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%AC-659-89-56598.jpg" style="border: 0px; color: #cd1713; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><img alt="χαρουπιά-659-89-56598" class="lazy aligncenter size-large wp-image-955458 data-lazy-ready" data-lazy-src="http://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2014/12/χαρουπιά-659-89-56598-495x326.jpg" data-lazy-type="image" src="http://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2014/12/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%AC-659-89-56598-495x326.jpg" height="326" style="border: 1px solid rgb(34, 34, 34); clear: both; display: block; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 0; margin: 0px auto 7px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="495" /></a>Χαρουπιά το δέντρο εργοστάσιο: Ο χαμένος ελληνικός θησαυρός<a href="https://www.blogger.com/null" name="more" style="border: 0px; color: #cd1713; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"></a></b></div>
<div class="thumbnail" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b><img alt="Χαρουπιά το δέντρο εργοστάσιο: Ο χαμένος ελληνικός θησαυρός" class="lazy data-lazy-ready" data-lazy-src="http://proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2014/11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%AC-218x218.jpg" data-lazy-type="image" src="http://proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2014/11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%AC-218x218.jpg" height="218" style="border: 0px; display: inline; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="218" /></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Η χαρουπιά ή Κερωνία η έλλοβος, είναι δέντρο μεγάλο που μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 13 μέτρα. Βρίσκεται αυτοφυής σε πολλές περιοχές της Μεσογείου και στην Ελλάδα, αλλά και καλλιεργείται σε φυτώρια για τον καλλωπισμό δρόμων και πάρκων. Στο λεκανοπέδιο της Αττικής έχουν απομείνει πολλά δέντρα κυρίως για διακοσμητικούς λόγους. Περπατώντας πριν τα Χριστούγεννα επί της Θηβών, σκόνταψα σε αμάζευτα χαρουποκέρατα, και αυτό με έκανε να προσέξω τα πανύψηλα ξεχασμένα δέντρα, αμάζευτα και φορτωμένα με καρπούς.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Τα χαρούπια, οι καρποί του δέντρου είναι μακριά και στριφτά«φασόλια» πράσινου χρώματος όταν είναι άγουρα, που γίνονται καφέ και ξυλώδη όταν είναι ώριμα. Το εσωτερικό τους έχει ευχάριστη γλυκιά γεύση και περιέχει πολλά σκληρά σπόρια.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες κατατάσσονται σε δύο μεγάλες ομάδες: τα κοντοχάρουπα και τα μακροχάρουπα. Σημαντική όμως είναι η άγρια χαρουπιά (η κερωνία η έλλοβος), όπου οι καρποί της είναι πλούσιοι σε ζάχαρη.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Άλλες ονομασίες: Κερωνιά, Ξυλοκερατιά, Κουντουριδιά, Ψωμί του Άγιου Ιωάννη,κ.ά.<br />Λατινικό όνομα: Ceratonia siliqua.<br />Οικογένεια: Φαβίδες ή Χεδρωπά (Leguminosae).</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Άνθιση-συλλογή-χρησιμοποιούμενα μέρη:<br />Τα άνθη βγαίνουν στα μέσα του φθινοπώρου όπου και συλλέγονται μαζί με τα φύλλα, και οι λοβοί στα τέλη Ιουλίου. Η συγκομιδή των καρπών της προηγούμενης χρονιάς στην αρχαιότητα ξεκινούσε με την εμφάνιση του αστερισμού του Κυνός, στα τέλη Ιουλίου. Το αλεσμένο περικάρπιο δίνει αλεύρι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά για ζωοτροφές αλλά και τους ανθρώπους, ενώ το ξύλο της είναι σκληρό και βαρύ, κατάλληλο για πολλές χρήσεις.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Τα πλούσια σε σάκχαρα χαρούπια σήμερα χρησιμοποιούνται κυρίως σαν ζωοτροφή και στη βιομηχανία. Οι καρποί της όμως υπήρξαν κάποτε πολύτιμοι και για τη διατροφή των ανθρώπων.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Διατροφική αξία<br />Τα χαρούπια είναι γλυκά, εύγευστα και θρεπτικά, και τάισαν πολύ κόσμο κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.<br />Κι αυτό γιατί παρά την σκουρόχρωμη και ζαρωμένη σάρκα τους, περιέχουν πρωτεΐνες, βιταμίνες, μέταλλα όπως ασβέστιο και σίδηρο, κ.ά. Δέντρο εργοστάσιο, που θυμόμαστε σε περιόδους πολέμων και λιμών, που η τροφή είναι δυσεύρετη.<br />Περιέχουν σάκχαρο σε μεγάλη αναλογία (50%) από το οποίο το 30% είναι σταφυλοσάκχαρο, 10% πρωτεΐνη, και 6% λίπος. Επίσης περιέχουν βιταμίνες Α, και D,βιταμίνες της ομάδας Β και καροτίνη, κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, μαγγάνιο, χαλκό, χρώμιο, νικέλιο, λίγο ισοβουτυρικό οξύ (που ευθύνεται για την ελαφρώς δυσάρεστη μυρωδιά), ταννίνες, ινώδεις ουσίες όπως λιγνίνη (επιδρά κατασταλτικά στηχοληστερίνη, έχει θετικά αποτελέσματα κατά του διαβήτη και της παχυσαρκίας), βλέννα, κυτταρίνη και τουλάχιστον ακόμη 6 αντιοξειδωτικές ουσίες. Είναι εύπεπτα και δεν προκαλούν αλλεργίες.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Τα χαρούπια είναι και σήμερα χρήσιμα καθώς δεν περιέχουν γλουτένη, στην οποία πολλά άτομα είναι αλλεργικά. Επίσης μπορούν να αξιοποιηθούν για τη δημιουργία γλυκών.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b><img alt="χαρουπιά 659+89+56598" class="lazy alignnone wp-image-29656 data-lazy-ready" data-lazy-src="http://proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2014/11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%AC-659-89-56598.jpg" data-lazy-type="image" src="http://proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2014/11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%AC-659-89-56598.jpg" height="326" style="border: 1px solid rgb(34, 34, 34); display: block; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 0; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="494" /></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Άλλες χρήσεις:<br />Σαν σακχαρούχος καρπός μετά από ζύμωση και απόσταξη παρέχουν αλκοόλη σε ποσοστό 25%. Οι άγουροι λοβοί περιέχουν δεψικές και χρωστικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στη βαφή υφασμάτων. Οι σπόροι των χαρουπιών αποτελούν πολύτιμο βιομηχανικό υλικό. Από αυτούς εξάγεται κυτταρίνη που χρησιμοποιείται στην κατασκευή φωτογραφικών πλακών, στη χαρτοβιομηχανία και αλλού.<br />Επίσης εξάγεται κόμμι χρήσιμο και τη βιομηχανία τροφίμων, και τη φαρμακευτική. Το κόμμι κυκλοφορεί σαν πρόσθετη ουσία για τα τρόφιμα με την επισήμανση (Ε 410) και χρησιμεύει σαν μέσο πήξης. Από το δέντρο εξάγονται βαφικές και κολλητικές ουσίες κατάλληλες για την βυρσοδεψία, την υφαντουργία και τη βιομηχανία χαρτιού, το έλαιο των καρπών χρησιμοποιείται στη σαπωνοποιία. Η χαρουπιά είναι είδος δασικό, γεωργικό, βιομηχανικό και καλωπιστικό. Το ξύλο της χρησιμοποιείται σε ξύλινες διακοσμήσεις, το καρδιόξυλό της στην επιπλοποιεία, και τη βαρελοποιεία, δίνει ξυλάνθρακες αρίστης ποιότητας, ο φλοιός και τα φύλλα της χρησιμεύουν στη βαφική.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Στην Κύπρο που καλλιεργείται αδιάλειπτα, το 90% της παραγωγής εξάγεται σε διάφορες μορφές (χαρουπάλευρο, ολόκληρος καρπός, χαρουποπυρήνας, αλεσμένα, γόμα). Η χαρουπιά καλλιεργείται εύκολα και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη εκτός από τα υγρά και τα άπορα, και μπορεί να αντέξει σε έκτακτες χαμηλές θερμοκρασίες 2o-3ο C κάτω από το μηδέν. Το δέντρο προτιμά τις ηλιόλουστες θέσεις γι’αυτό καλλιεργείται συχνότερα σε θερμές εύκρατες ζώνες. Οι σπόροι συγκομίζονται κατά τη θερινή περίοδο. Ένα ώριμο δέντρο που καλλιεργείται σε ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες και γόνιμο έδαφος μπορεί να αποδώσει έως και 400 κιλά φασόλια. Η καρποφορία της αρχίζει συνήθως το 6-7 έτος και συνεχίζεται για πολλά χρόνια.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Στην Κύπρο σήμερα κυριαρχούν τρεις ποικιλίες της χαρουπιάς, η Τηλλυρίας, τα κουντούρκα και τα κουμπωτά. Στην Ανώγυρα λειτουργεί Μουσείο Παστελιού, με στόχο την παρουσίαση του παραδοσιακού παστελιού με βασικό συστατικό του το χυμό των χαρουπιών.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Η Χαρουπιά ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι την καλλιεργούσαν για τους καρπούς της. Από τη λέξη κεράτιον όπως ονομαζόταν από παλιά ο καρπός της καθιερώθηκε και η λέξη καράτι, όταν το βάρος του σπόρου των χαρουπιών ορίστηκε σαν η πιο μικρή μονάδα μέτρησης για το χρυσό και τους πολύτιμους λίθους.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b><img alt="χαρούπια" class="lazy alignright wp-image-29646 data-lazy-ready" data-lazy-src="http://proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2014/11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B9%CE%B1-300x249.jpg" data-lazy-type="image" src="http://proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2014/11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B9%CE%B1-300x249.jpg" height="225" style="border: 1px solid rgb(34, 34, 34); display: block; float: right; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 0; margin: 4px 0px 0px 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="270" />Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν το τσάι από κοπανισμένα χαρούπια για τα παιδιά που έπασχαν από βρογχίτιδα ή κοκκίτη. Στους δύσκολους καιρούς πολύς κόσμος φούρνιζε τους σπόρους, τους άλεθαν και ανακάτευαν τη σκόνη με το λιγοστό αλεύρι για την παρασκευή του απαραίτητου για την οικογένεια ψωμιού, και ακόμη μ’αυτό το αλεύρι αντικαθιστούσαν τον καφέ.<br />Βράζοντας τα χαρούπια παρασκεύαζαν “χαρουπόμελο” το οποίο και χρησιμοποιούσαν σαν κύρια γλυκαντική ουσία.<br />Ο φλοιός του δέντρου έχει ισχυρή στυπτική δράση, και χρησιμοποιήθηκε πολύ στο παρελθόν για την αντιμετώπιση πολλών παθήσεων του πεπτικού όπως διάρροια, δυσεντερία, στον ερεθισμό του στομάχου και στις αλλεργίες, τον επίμονο βήχα, τα κρυώματα και τον πονόλαιμο.<br />Οι χαρουπιές έχουν ιδιότητες που υποστηρίζουν με πολλούς τρόπους την υγεία.<br />Τα χαρούπια αποσπώνται με τα χέρια ή με ραβδισμό από τα δέντρα και συγκεντρώνονται σε υπόστεγα ή σε ειδικούς κλιβάνους για να ξεραθούν και αποθηκεύονται. Η χαρουπιά προσβάλλεται από πολλά φυτικά παράσιτα και έντομα που η καταπολέμησή τους είναι αρκετά δύσκολη.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Οφέλη για την υγεία:<br />Δρα ως στυπτικό, καταπραϋντικό, μαλακτικό και καθαρτικό. Βοηθά σε προβλήματα μειωμένης λίμπιντο και δρα κατά της μείωσης του αριθμού των σπερματοζωαρίων. Βοηθά σε προβλήματα βρογχικού άσθματος. Ο πολτός του φρέσκου λοβού είναι ελαφρά ευκοίλιος, ενώ το αλεύρι από τους λοβούς θεραπεύει τη διάρροια, και ανακουφίζει σε ερεθισμούς της κοιλιάς. Σαν τσάι είναι καταπραϋντικό και μαλακτικό, επίσης στυπτικό. Αυτές οι δράσεις μοιάζουν αντιφατικές. Είναι όμως κλασικό χαρακτηριστικό της δράσης των φυτών όπου, τα μέρη τους επιδρούν διαφορετικά ανάλογα με το σημείο του φυτού και τον τρόπο παρασκευής τους. Οι σπόροι είναι στυπτικοί και καθαρτικοί. Ο φλοιός είναι έντονα στυπτικός. Χρήσιμα ακόμη θεωρούνται τα φύλλα και τα άνθη του φυτού, σε παθήσεις του φάρυγγα. Το αλεύρι χρησιμοποιείται από τη βιομηχανία καλλυντικών για τη σύσφιξη και την ανάπλαση του δέρματος.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Ιδέες<br />Περιποίηση του δέρματος: Κάνει το δέρμα σφιχτό και στιλπνό, βοηθά στην ανόρθωση του γυναικείου στήθους. Βράζουμε ίση ποσότητα νερού και χαρουπιών (ποσότητα νερού που να σκεπάζει τα χαρούπια) για 30 λεπτά. Το φιλτράρουμε και κρατάμε το νερό. Πλενόμαστε, και λουζόμαστε με αυτό το νερό.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Χαρουπόμελο: Λέγεται το σιρόπι από χαρούπια. Χρησιμοποιείται εκτός από τα γλυκά, και σε προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος. Οι διαβητικοί δεν πρέπει να το χρησιμοποιούν, αν και τα προϊόντα από το υπόλοιπο δέντρο τους ωφελούν.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Προοπτικές<br /><img alt="χαρουπιά!" class="lazy alignleft wp-image-29645 data-lazy-ready" data-lazy-src="http://proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2014/11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%AC1-300x199.jpg" data-lazy-type="image" src="http://proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2014/11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B9%CE%AC1-300x199.jpg" height="186" style="border: 1px solid rgb(34, 34, 34); display: block; float: left; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 0; margin: 4px 10px 8px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="280" />Αναδασώσεις: Η χαρουπιά είναι σπουδαίο διακοσμητικό φυτό. Είναι όμως ακόμη σπουδαιότερη σαν δασικό δέντρο. Εμποδίζει την εξάπλωση της φωτιάς, αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει με το πεύκο και είναι κατάλληλη για αναδασώσεις. Και όσο και αν ο εμπορικός ρόλος της χαρουπιάς στις μέρες μας έχει υποβαθμιστεί, ο περιβαλλοντικός της ρόλος είναι σπουδαίος γιατί μπορεί να επιβιώνει σε άγονα και ξηρικά ασβεστολιθικά εδάφη. Πολλές περιοχές οφείλουν στη χαρουπιά το πράσινο χρώμα τους, ενώ συγχρόνως το πλούσιο ριζικό της σύστημα συγκρατεί και προστατεύει το έδαφος από τη διάβρωση. Η χαρουπιά μπορεί να καλύψει εγκαταλελειμμένες ή άγονες και θαμνώδεις εκτάσεις, ακόμη και βραχώδη εδάφη. Οι αναδασώσεις στις εκτάσεις αυτές, μπορούν να σταματήσουν τις διαβρώσεις, να αλλάξουν τη φυσιογνωμία των περιοχών,να δώσουν νέες δυνατότητες και να κάνουν τα μέρη πιο ελκυστικά για τους επισκέπτες.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Το μεγαλύτερο μέρος της ψίχας των χαρουπιών που παράγονται σήμερα, χρησιμοποιείται για ζωοτροφή. Η αξία του σε αμυλαξία είναι μικρότερη όταν συγκριθεί με άλλες κτηνοτροφές (καλαμπόκι 780 μονάδες, κριθάρι 689 μονάδες και χαρούπι 500 μονάδες). Όμως η τιμή του το κάνει οικονομικότερη κτηνοτροφή, και όταν αναμιγνύεται με άλλες ζωοτροφές βελτιώνει τη γεύση τους με αποτέλεσμα να καταναλώνονται πιο ευχάριστα από τα ζώα.<br />Διάφορα Εθνικά και Ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδοτούν και προωθούν κατά καιρούς την επέκταση των φυτειών της χαρουπιάς.<br />Τα χαρούπια είναι τροφή ικανοποιητικά θρεπτική αφού περιέχει μεγάλο αριθμό μετάλλων, ιχνοστοιχείων, βιταμινών και πρωτεϊνών. Περιέχει ασβέστιο σε τριπλάσια αναλογία από τογάλα, (350 mg ανά 100 gr) σε σύγκριση με το γάλα (120 mg Ca ανά 100 gr), επίσης φώσφορο, σίδηρο, μαγνήσιο, κάλιο, πυρίτιο κ.ά.)</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b><img alt="χαρούπι - παράγωγα" class="lazy alignright wp-image-29647 data-lazy-ready" data-lazy-src="http://proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2014/11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B1-300x225.jpg" data-lazy-type="image" src="http://proionta-tis-fisis.com/wp-content/uploads/2014/11/%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B1-300x225.jpg" height="203" style="border: 1px solid rgb(34, 34, 34); display: block; float: right; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; line-height: 0; margin: 4px 0px 0px 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="270" />Το παραδοσιακό κρητικό χαρούπι αξιοποιείται ξανά από τη μονάδα *”Creta Carob” που αναπτύσσεται στην περιοχή του Ρεθύμνου. Η επιχείρηση παίρνει τα χαρούπια από τους παραγωγούς της περιοχής και παράγει μια μεγάλη σειρά προϊόντων για την ανθρώπινη διατροφή: Χαρουπάλευρο, σιρόπι χαρουπιού, αλεσμένο χαρούπι για τσάι, υποκατάστατο του καφέ και του κακάο από επεξεργασμένη σκόνη χαρουπιού, παξιμάδια από χαρουπάλευρο. Τα προϊόντα κυκλοφορούν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Η τιμή τους για τον καταναλωτή είναι εξαιρετικά προσιτή.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Που τα βρίσκουμε;<br />Στο εμπόριο, θα βρούμε τα χαρούπια σε μορφή πλάκας, σκόνης ή σαν σιρόπι, και λόγω των χαμηλών θερμίδων, σε γλυκά να αντικαθιστούν τη σοκολάτα ή τη ζάχαρη. Τα τελευταία χρόνια στα καταστήματα με είδη φυσικής διατροφής έχουν κάνει ξανά την εμφάνισή τους παράγωγα του χαρουπιού όπως το χαρουπόμελο και το χαρουπάλευρο.</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b>Ξεχασμένοι θησαυροί όπως το χαρούπι υπάρχουν πολλοί, αρκεί να ενδιαφερθούμε να τους ψάξουμε…</b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; border: 0px; color: #555555; font-family: georgia, 'palatino linotype', palatino, 'times new roman', times, serif; font-size: 14.3999996185303px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 19px; margin: 0px; orphans: auto; padding: 0px; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; vertical-align: baseline; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
<b><a href="http://proionta-tis-fisis.com/haroupia-to-dentro-ergostasio-o-hamenos-ellinikos-thisavros/" style="border: 0px; color: #cd1713; font-family: inherit; font-size: 14.3999996185303px; font-style: inherit; font-weight: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">ΠΗΓΗ </a></b></div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-30031687265461515012014-09-09T12:17:00.001+03:002014-09-09T12:17:44.612+03:00ΦΕΤΣΟΛΑΔΑ, ΤΣΙΓΑΡΟΛΑΔΑ, ΚΑΡΑΜΠΟΥΤΖΕΔΕΣ... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="post-header" style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14px; font-weight: bold; line-height: 1.6; margin: 0px 0px 1em;">
<div class="post-header-line-1">
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-4662303918697176887" itemprop="description articleBody" style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; font-size: 14px; font-weight: bold; line-height: 19.6000003814697px; position: relative; width: 471px;">
<div dir="ltr" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
της Βασιλικής Παπουτσάκη<o:p></o:p></div>
<div>
<span style="line-height: 13.9636354446411px; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><i><span style="background-color: #f7f7f7; color: #3e454c;">
</span><span style="color: #444444;">Σε πόλεις και χωριά ο φετσάς ή φετσολαδάς έκανε την εμφάνισή του κατά διαστήματα. Ήξερε αυτός πότε θα έχει τελειώσει το σαπούνι της νοικοκυράς, πότε θα έχει μαζέψει τσιγαρόλαδα ( χρησιμοποιημένο ελαιόλαδο) </span></i></b></span></span></div>
<div>
<span style="line-height: 13.9636354446411px; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
<div>
<span style="line-height: 13.9636354446411px; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsFgyUAX3p5YbauAOj-_s5dU2qyyfa-PxBDw207yzdmrX44ITPJ3Jkhus3DDrwjyo7027CQ-7yCpJwlKhyphenhyphen1pTU31W0r6mPogLRqQHx2RQf23WZV4kicodFc3jUnvN1wAr0wU_9ZZbX-13X/s1600/4.JPG" imageanchor="1" style="color: #353535; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="color: #444444;"><img border="0" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsFgyUAX3p5YbauAOj-_s5dU2qyyfa-PxBDw207yzdmrX44ITPJ3Jkhus3DDrwjyo7027CQ-7yCpJwlKhyphenhyphen1pTU31W0r6mPogLRqQHx2RQf23WZV4kicodFc3jUnvN1wAr0wU_9ZZbX-13X/s1600/4.JPG" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border-bottom-left-radius: 0px; border-bottom-right-radius: 0px; border-top-left-radius: 0px; border-top-right-radius: 0px; border: 1px solid rgb(0, 0, 0); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="400" /></span></a></div>
<div>
<span style="line-height: 13.9636354446411px; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
<div>
<span style="line-height: 13.9636354446411px; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><i>
Ήξερε πότε οι σταφίδες που δεν μπορούσαν να πουληθούν ή να καταναλωθούν, οι κακοσταφίδες ή καραμπουτζέδες είχαν μπει σε μια άκρη από τη νοικοκυρά του σπιτιού για να τις ανταλλάξει με πράσινες πλάκες σαπούνι για τη σκάφη και την ατομική καθαριότητα ή με άλλα μικρά πραγματάκια που είχε στο κοφίνι του.
Ήξερε αυτός πότε θα περάσει να πάρει τη φέτσα ( το κατακάθι ) από το λαδοπύθαρο..
Και άρχιζε το παζάρι. « Βάλε ακόμη μια πλάκα σαπούνι, βάλε και πέντε τσιμπιδάκια για τα μαλλιά, χρυσάφι είναι οι σταφίδες…» </i></b></span></span></div>
<span style="color: #444444;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRQIdc1y3VmTSU-bONez3HRG8Fh8ObfHXMATGTR8geq5FJO8VFZcPNGJEgI0AgwtX0GyK0PNengj2gRFi0D4SbYSb9kgQG-8SATYIg8j1hUP_7vCvFYDQkHXKe8judFmA3lurt352eC8iw/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="color: #353535; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="color: #444444;"><img border="0" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRQIdc1y3VmTSU-bONez3HRG8Fh8ObfHXMATGTR8geq5FJO8VFZcPNGJEgI0AgwtX0GyK0PNengj2gRFi0D4SbYSb9kgQG-8SATYIg8j1hUP_7vCvFYDQkHXKe8judFmA3lurt352eC8iw/s1600/images.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border-bottom-left-radius: 0px; border-bottom-right-radius: 0px; border-top-left-radius: 0px; border-top-right-radius: 0px; border: 1px solid rgb(0, 0, 0); box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="400" /></span></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="line-height: 13.9636354446411px; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
<div>
<span style="line-height: 13.9636354446411px; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
<div>
<span style="line-height: 13.9636354446411px; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><b><i>
Τρατάρανε κανένα καφέ, κερνούσαν κανένα ποτήρι νερό και συνέχιζε για άλλη γειτονιά για άλλο χωριό.
Η ανακύκλωση που προσπαθούμε να κάνουμε τώρα και δεν μας έχει γίνει συνείδηση είναι αυτή με την οποία στην ουσία μεγαλώσαμε…</i></b></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-68748218004907950662014-06-14T11:58:00.000+03:002014-06-14T11:58:00.029+03:00Μαθητές της Βιάννου έφτιαξαν δορυφόρο και τιμήθηκαν από την ESA ! <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="name post-title entry-title" itemprop="name" style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', arial, Georgia, serif; font-size: 24px; list-style: none; margin: 0px 0px 10px; outline: none; padding: 0px;">
Ενώ η πολιτεία απαξιώνει τη γνώση.....</h1>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHRgG8kSlyn1OnToXRoa9EHrI3Qv9LBhglEl0W36h16wBH6w7E3-mjQPuYunhkX8NLPrKfr2N4K9ieMyBMbG8_M9-3Opp-mCAU-kjDRa_HYL9k-KWnRSZ5nkeARozLGZwPhSSQso-a1ZA/s1600/biannos-asyrmati-epikoinonia-me-ton-katerchomeno-doryforo-2-620x330.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHRgG8kSlyn1OnToXRoa9EHrI3Qv9LBhglEl0W36h16wBH6w7E3-mjQPuYunhkX8NLPrKfr2N4K9ieMyBMbG8_M9-3Opp-mCAU-kjDRa_HYL9k-KWnRSZ5nkeARozLGZwPhSSQso-a1ZA/s1600/biannos-asyrmati-epikoinonia-me-ton-katerchomeno-doryforo-2-620x330.jpg" height="212" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: #eeeeee; color: #555555; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 12px;">Την ώρα της πτήσης του δορυφόρου, στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό της Νορβηγίας</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Μπορεί το υπουργείο Παιδείας, η Πολιτεία γενικότερα, να απαξιώνει την ελληνική περιφέρεια και τη γνώση, όμως αυτά τα εμπόδια δε στάθηκαν αρκετά για τους μαθητές της Βιάννου, που διακρίθηκαν στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό για το διάστημα! Οι μαθητές, με την καθοδήγηση του καθηγητή τους, έφτιαξαν ένα δορυφόρο και βραβεύτηκαν γι αυτό σε πανευρωπαϊκό διαγωνισμό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος! «Λεπτομέρεια»: στον διαγωνισμό δεν πήραν μέρος όλα τα μέλη της ομάδας καθώς το υπουργείο Παιδείας δεν απάντησε καν στο αίτημα των μαθητών – υποψηφίων να ρυθμιστεί το θέμα της ταυτόχρονης διεξαγωγής του διεθνούς διαγωνισμού, στη Νορβηγία, με αυτό τον πανελλαδικών εξετάσεων… Και μπορεί το υπουργείο να αγνόησε και το αίτημα ή την προσπάθεια, όμως εκπρόσωποι της ομάδας πήγαν στον διαγωνισμό και βραβεύτηκαν, σε πείσμα της μιζέριας του ελληνικού κράτους…</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117457" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt="Από αριστερά, ο καθηγητής Αστρινός Τσουτσουδάκης και οι μαθητές, Γιώργος Λουλάκης, Θάλεια Δογκάκη, Δημήτρης Χριστοδουλάκης, Παναγιώτης Ραπτάκης, Μαρία Ραπτάκη" class="size-full wp-image-117457" height="138" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/viannos-kathigitis-mathites.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Από αριστερά, ο καθηγητής Αστρινός Τσουτσουδάκης και οι μαθητές, Γιώργος Λουλάκης, Θάλεια Δογκάκη, Δημήτρης Χριστοδουλάκης, Παναγιώτης Ραπτάκης, Μαρία Ραπτάκη</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Από το 2010 και μετά η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESΑ), στην προσπάθεια της να προσελκύσει νέους επιστήμονες, διοργανώνει σε συνεργασία με το Νορβηγικό Κέντρο Διαστημικής Εκπαίδευσης (NAROM) έναν από τους πιο δημοφιλείς διαγωνισμούς ανάμεσα σε μαθητές των τελευταίων τάξεων των σχολείων.</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117455" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt="Τα κυριότερα μέλη της ομάδας" class="size-full wp-image-117455" height="465" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-ta-kyriotera-meli-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Τα κυριότερα μέλη της ομάδας</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Μέσα από τις 50 αιτήσεις συμμετοχής που υποβλήθηκαν από 14 χώρες που είναι μέλη της ESA για τον προσεχή Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Cansat 2014, το Γενικό Λύκειο Βιάννου κατάφερε με την πρωτότυπη πρόταση των μαθητών του να είναι ένα από τα 9 σχολεία που θα ταξιδέψουν στην μακρινή Andoya της Νορβηγίας στις αρχές του Ιουνίου 2014. Οι ομάδες που θα συμμετέχουν στον διαγωνισμό είναι συνολικά 16 με τις υπόλοιπες 7 να είναι αυτές που θα διακριθούν στους αντίστοιχους Εθνικούς Διαγωνισμούς.</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117449" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt="Από την προετοιμασία στη διάρκεια της χρονιάς" class="size-full wp-image-117449" height="465" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-kata-ti-diarkeia-tis-chronias-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Από την προετοιμασία στη διάρκεια της χρονιάς</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Από τον 35ο στον 69ο παράλληλο ή αλλιώς από το νοτιότερο στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης βρέθηκε την περασμένη βδομάδα το Γενικό Λύκειο της ακριτικής Βιάννου για το διαγωνισμό 2014 European Cansat Competition. Ο Γιώργος Λουλάκης και η Θάλεια Δογκάκη, μαθητές της Β΄ τάξης, με τη συνοδεία του καθηγητή Φυσικής, Αστρινού Τσουτσουδάκη, χρειάστηκαν από 4 πτήσεις και 2 σχεδόν ημέρες για κάθε κατεύθυνση για να παρευρεθούν στο νησί Andoya που βρίσκεται βόρεια της Νορβηγίας.</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117450" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt="Μαζί με τους κριτές" class="size-full wp-image-117450" height="590" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-mazi-me-toys-krites-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Μαζί με τους κριτές</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Από την ομάδα ViannoSat μεγάλοι απόντες ήταν οι αριστούχοι και πολυτάλαντοι μαθητές της Γ” τάξης Παναγιώτης Ραπτάκης, Μαρία Ραπτάκη και Δημήτρης Χριστοδουλάκης για τους οποίους το Υπουργείο Παιδείας επιφύλαξε δυσάρεστη έκπληξη λίγους μήνες νωρίτερα αφού μετέθεσε την συνηθισμένη ημερομηνία έναρξης των Πανελλαδικών Εξετάσεων με αποτέλεσμα να συμπέσει με αυτή του διαγωνισμού. Μεγάλη η απογοήτευση των παιδιών μετά από τόσους μήνες σκληρής δουλειάς και προετοιμασίας ενώ αποκαρδιωτική ήταν η στάση του απερχόμενου Υπουργού Παιδείας που δεν απάντησε ούτε καν αρνητικά στην επιστολή των παιδιών για οποιαδήποτε πιθανή λύση που δεν θα αδικούσε φυσικά τους συνυποψηφίους τους.</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117444" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt="Αναλύοντας στους κριτές τα επιμέρους χαρακτηριστικά του δρουφόρου" class="size-full wp-image-117444" height="465" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-analyontas-ta-epimeroys-charaktiristika-toy-doryforoy-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Αναλύοντας στους κριτές τα επιμέρους χαρακτηριστικά του δρουφόρου</div>
</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117446" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt="Η προετοιμασία για την εκτόξευση" class="size-full wp-image-117446" height="465" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-etoimazontas-tin-ektoxeysi-me-pyraylo-intruder-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Η προετοιμασία για την εκτόξευση</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
<br /></div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117445" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt="Την ώρα της πτήσης του δορυφόρου, στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό της Νορβηγίας" class="size-full wp-image-117445" height="465" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-asyrmati-epikoinonia-me-ton-katerchomeno-doryforo-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Την ώρα της πτήσης του δορυφόρου, στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό της Νορβηγίας</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Ας σημειωθεί ότι η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα που δεν είχε λάβει υπόψιν της τις ημερομηνίες του δημοφιλούς διαγωνισμού που διοργανώνεται τα 5 τελευταία χρόνια από την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία, στην οποία μετέχει σαν ισότιμο μέλος από την ίδρυση της, την ίδια στιγμή που γίνονται εξαγγελίες για την αναβάθμιση του ρόλου του Λυκείου, για την καταπολέμηση της στείρας γνώσης και άλλα βαρύγδουπα.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Το μικρό ακριτικό σχολείο των μόλις 61 μαθητών της πολύπαθης Βιάννου παρευρέθηκε και διαγωνίσθηκε ισότιμα μαζί με κάποια από τα κορυφαία δημόσια σχολεία της Ευρώπη χάρη στο κουράγιο, τη θέληση και το πείσμα δύο εξαιρετικών παιδιών που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν με δική τους υπέρμετρη προσπάθεια όλα τα γλωσσικά και γνωστικά εμπόδια που εμφανίζονταν. Σαν μέτρο σύγκρισης εδώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί το γεγονός ότι για τη σύνθεση όλων των υπόλοιπων ομάδων είχαν χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον έξι μαθητές με καθένα τους απόλυτα εξειδικευμένο ως προς τη γνώση του αντικειμένου που είχε να επεξεργαστεί και να παρουσιάσει.</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117453" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt="Σκίζοντας τον αέρα με ταχύτητα 550 Km την ώρα " class="size-full wp-image-117453" height="413" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-skizontas-ton-aera-me-tachytita-550-km-tin-ora-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Σκίζοντας τον αέρα με ταχύτητα 550 Km την ώρα</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Ο μικροσκοπικός δορυφόρος που μετέφεραν στις αποσκευές τους, εκτοξεύτηκε με πύραυλο σε ύψος που υπολογίστηκε στα περίπου 1032 μέτρα από τους ίδιους τους μαθητές ενώ κατά την κάθοδο του πραγματοποίησε μετρήσεις του μαγνητικού πεδίου της Γης που βρέθηκαν να είναι απόλυτα σύμφωνες με αυτές του γειτονικού Αστεροσκοπείου της πόλης Tromso. Μια σειρά δοκιμών και πειραμάτων κατά τη διάρκεια των προηγούμενων μηνών οδήγησε σε μια εξαιρετικά ανθεκτική σχεδίαση και κατασκευή που άντεξε τις τεράστιες διαδοχικές επιταχύνσεις σε αντίθεση με αυτούς των περισσοτέρων ομάδων που παρουσίασαν προβλήματα και είτε διαλύθηκαν κατά την εκτόξευση είτε δεν κατάφεραν να μεταδώσουν ασύρματα τα δεδομένα της πτήσης στο σταθμό βάσης.</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117452" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt=" Με την ομάδα Grecosat των Ισπανών από το Τολέδο" class="size-full wp-image-117452" height="465" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-me-tin-omada-grecosat-ton-ispanon-apo-to-toledo-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Με την ομάδα Grecosat των Ισπανών από το Τολέδο</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Ο έπαινος που απονεμήθηκε στην ομάδα ViannoSat για την μικρότερη ομάδα που κατόρθωσε ποτέ επιτυχημένη εκτόξευση και αποστολή ήταν η ελάχιστη ανταμοιβή για όλα τα παιδιά και ιδιαίτερα για όσα έμειναν πίσω αφού παρόλο που γνώριζαν ότι δεν θα ταξίδευαν στη Νορβηγία εντούτοις δεν έλειψαν ούτε στιγμή από τις πολύ συχνές συναντήσεις μέσα στη βδομάδα, με έμφαση στα Σαββατοκύριακα, θυσιάζοντας όχι μόνο τον ελεύθερο χρόνο τους αλλά και αυτό από το διάβασμα τους ακόμα και τις παραμονές των εξετάσεων.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Μια και η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία κάλυψε μόνο τα έξοδα της εκεί διαμονής και διατροφής, το ποσό που απαιτήθηκε για την μετακίνηση της ομάδας προήλθε τόσο από τον τοπικό Δήμο Βιάννου όσο και από χορηγίες επιχειρήσεων αλλά και απλών ανθρώπων της τοπικής κοινωνίας που αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή την προσπάθεια. Στους τελευταίους συμπεριλαμβάνονται ακόμα και οι γονείς των μαθητών που είδαν τα παιδιά τους να μένουν πίσω λόγω εξετάσεων γεγονός που οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι το μεγαλείο της ψυχής αυτής της παραμελημένης και πολύπαθης γωνιάς της Ελλάδας παραμένει αστείρευτο.</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117456" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt="Το banner της ομάδας στο facebook" class="size-full wp-image-117456" height="229" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-to-banner-tis-omadas-sto-facebook-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Το banner της ομάδας στο facebook</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
<strong style="border: 0px none; list-style: none; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα</strong></div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Τα Cansats, ονομασία που προέρχεται από σύντμηση των λέξεων Can (κονσέρβα) και Satellite (δορυφόρος), είναι ομοιώματα πραγματικών δορυφόρων σε μικροκλίμακα που φυσικά δεν προορίζονται να εγκαταλείψουν την ατμόσφαιρα της γης ή να τεθούν σε τροχιά γύρω από αυτήν. Εκτοξεύονται ανά ζεύγη με κατάλληλα διαμορφωμένο πύραυλο που επιταχύνει μέχρι την ταχύτητα των 544 Km/h μέσα σε μόλις 2 δευτερόλεπτα φτάνοντας τελικά σε ύψος περίπου 1000-1200 μέτρων από όπου και απελευθερώνονται.</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117447" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt="Φωτογραφία με τις συμμετοχές από όλη την Ευρώπη" class="size-full wp-image-117447" height="465" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-i-...-oikogeneiaki-fotografia-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Φωτογραφία με τις συμμετοχές από όλη την Ευρώπη</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Τα Cansats στην απλούστερη μορφή τους μεταφέρουν μια σειρά αισθητήρων προκειμένου να πραγματοποιούν μετρήσεις ατμοσφαιρικών παραμέτρων και να μεταδίδουν ασύρματα τα σχετικά δεδομένα στο σταθμό βάσης. Σε όλη τη διάρκεια εφαρμογής της καινοτόμου αυτής μεθόδου προσέγγισης της γνώσης οι μαθητές αναλαμβάνουν την ευθύνη της επιλογής και συναρμολόγησης των ηλεκτρονικών μερών, τον προγραμματισμό και τον έλεγχο καλής λειτουργίας του μικροϋπολογιστή, το σχεδιασμό και την κατασκευή του συστήματος ασφαλούς προσεδάφισης, την κατασκευή των κεραιών εκπομπής και λήψης καθώς και την έρευνα και ανάπτυξη για τη δευτερεύουσα αποστολή που έχουν επιλέξει.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Η πρωτεύουσα αποστολή που είναι κοινή για όλους τους μαθητές είναι η μέτρηση της θερμοκρασίας και της βαρομετρικής πίεσης, ο υπολογισμός του ύψους και της ταχύτητας καθόδου (η οποία θα έχει επιπλέον υπολογιστεί θεωρητικά με βάση τη θεωρία της Φυσικής, θα έχει προσομοιωθεί σε σχετικό λογισμικό και θα έχει μετρηθεί και πειραματικά αφήνοντας το δορυφόρο να πέσει από το καμπαναριό της εκκλησίας του χωριού) κλπ ενώ οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Βιάννου έχουν επιλέξει σαν δευτερεύουσα αποστολή, την απελευθέρωση ενός μικρότερου δέσμιου δορυφόρου που θα πραγματοποιήσει με μεγάλη ακρίβεια την μέτρηση του μαγνητικού πεδίου της Γης ενώ επίσης θα κάνει και μια εκτίμηση της πιθανής σύστασης του εδάφους σε πετρώματα στο σημείο προσεδάφισης.</div>
<div class="wp-caption alignnone" id="attachment_117448" style="background: rgb(241, 241, 241); border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 20px; max-width: 100%; outline: none; padding: 4px; text-align: center; width: 630px;">
<img alt=" Η Ελληνική Σημαία στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης" class="size-full wp-image-117448" height="465" src="http://www.candianews.gr/wp-content/uploads/2014/06/biannos-i-elliniki-simaia-sto-voreiotero-akro-tis-eyropis-2.jpg" style="border: 0px none; height: auto; list-style: none; margin: 0px; max-width: 100%; outline: none; padding: 0px;" width="620" /><div class="wp-caption-text" style="border: 0px none; color: #888888; list-style: none; margin: 5px; outline: none; padding: 0px;">
Η Ελληνική Σημαία στο βορειότερο άκρο της Ευρώπης</div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Να σημειωθεί ότι όλος ο ηλεκτρονικός και μηχανολογικός εξοπλισμός θα πρέπει να χωρέσει μέσα σε ένα κουτάκι αναψυκτικού ενώ το συνολικό βάρος δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 350 γραμμάρια. Τα εργαστήρια, οι κατασκευές και οι δοκιμές πραγματοποιούνται ήδη τα Σαββατοκύριακα και φυσικά πάντοτε εκτός σχολικού ωραρίου.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; border: 0px none; font-family: 'Open Sans', Tahoma, Arial, Verdana, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19.5px; list-style: none; outline: none; padding: 0px 0px 1em;">
Πηγή : candianews.gr</div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-41271928590459022642014-05-26T19:14:00.000+03:002014-05-26T19:14:07.491+03:00Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα Του Φασισμού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="clearfix" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 15.359999656677246px; zoom: 1;">
<h2 class="_5clb" style="font-size: 24px; line-height: 28px; margin: 0px; padding: 0px;">
<br /></h2>
</div>
<div class="mts _50f8" style="background-color: white; color: #898f9c; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 15.359999656677246px; margin-top: 5px;">
<br /><span class="timelineUnitContainer" style="position: relative;"><div class="uiSelector inlineBlock audienceSelector timelineAudienceSelector audienceSelectorNoTruncate dynamicIconSelector uiSelectorNormal uiSelectorDynamicTooltip" style="display: inline-block; margin-left: 1px; margin-top: -3px; max-width: 200px; vertical-align: top; zoom: 1;">
<select style="border-color: rgb(189, 199, 216); display: none; font-family: Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; padding: 2px;"><option value=""></option><option selected="1" value="80">Δημόσια</option><option value="40">Φίλοι</option><option value="10">Μόνο εγώ</option><option value="111">Προσαρμογή</option><option value="2402594462811">Στενοί φίλοι</option><option value="2402594702817">Περιοχή Athens, Greece</option><option value="Δείτε όλες τις λίστες...">Δείτε όλες τις λίστες...</option><option value="10201923992559990">Περιοχή Iráklion, Attiki, Greece</option><option value="2402594662816">Οικογένεια</option><option value="Επιστροφή">Επιστροφή</option></select></div>
</span></div>
<div class="_5k3v _5k3w clearfix" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-top: 16px; word-wrap: break-word; zoom: 1;">
<div>
<h4 style="font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px;">
<span class="photo photo_center" style="clear: both; display: block; padding: 0px 0px 10px; text-align: center;"><img alt="" class="photo_img img" src="https://scontent-b-lhr.xx.fbcdn.net/hphotos-prn2/l/t1.0-0/10371510_10203656359308076_8420647737428528144_a.jpg" style="border: 0px; margin: 0px auto; max-width: 100%; padding: 0px; width: 180px;" title="" /></span></h4>
<br />
<i>«Την εποχή της ραγδαίας πτώσης της γερμανικής οικονομίας κερδίζει θεαματικά το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα τις μεγάλες του επιτυχίες: από τις 800.000 ψήφους το καλοκαίρι του 1928 φτάνει στα 6,4 εκατομμύρια το φθινόπωρο του 1930, στα 13 εκατομμύρια το καλοκαίρι του 1932 και στα 17 εκατομμύρια το Γενάρη του 1933.»</i><br />
<br />
<i>Η μαζική ψυχολογία του φασισμού, ΒίλχελμΡάιχ</i><br />
<br />
<br />
Λίγο περισσότερο από μια τετραετία χρειάστηκε ο Χίτλερ για να μεταμορφωθεί από ένα αμόρφωτο δεκανέα, τον οποίο όλοι περιφρονούσανε, στο σημαντικότερο πολιτικό πρόσωπο της μεσοπολεμικής Γερμανίας.<br />
Οι 800.000 ψήφοι που έλαβε την πρώτη φορά αντιπροσώπευαν ποσοστό του γερμανικού έθνους πολύ μικρότερο από το 6,9% της Χρυσής Αυγής –που τόσο ξάφνιασε τους πολιτικούς αναλυτές και τους αρχηγούς των υπόλοιπων κομμάτων, οι οποίοι σίγουρα δε φημίζονται για τη διορατικότητα τους.<br />
<br />
Οι συνθήκες στη Γερμανία της δεκαετίαςτ ου ’30 δε διέφεραν πολύ από τις σημερινές–για την Ελλάδα. Ήταν το αποκορύφωμα του μεγαλύτερου οικονομικού κραχ. Οι Γερμανοί,μετά την ήττα τους είχαν υποχρεωθεί σε ταπεινωτικούς όρους.<br />
Οι πολεμικές αποζημιώσεις είχαν ισοπεδώσει την γερμανική οικονομία,λίγα χρόνια μετά από την εθνική ανύψωση της εποχής του Κάιζερ.<br />
<br />
<h4 style="font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px;">
<span class="photo " style="padding: 0px;"><img alt="Ουρά ανέργων στη Γερμανία, 1930" class="photo_img img" src="https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/t1.0-9/10256386_10203656372588408_1047497245616420916_n.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" title="Ουρά ανέργων στη Γερμανία, 1930" /><div class="caption" style="border: 0px; font-size: 9px; line-height: 12px; padding: 2px 0px 0px;">
Ουρά ανέργων στη Γερμανία, 1930</div>
</span></h4>
<br />
Ακριβώς, όμως, όπως συνέβη και στην Ελλάδα, οι πολιτικοί αναλυτές πίστευαν ότι η οικονομική εξαθλίωση, η μεγιστοποιημένη ανεργία,η φτώχια και η εθνική ταπείνωση θα οδηγούσε τον κόσμο στην Αριστερά και στη δικτατορία του προλεταριάτου.<br />
Έσφαλαν παταγωδώς. Ο μόνος κερδισμένος ήταν ο Χίτλερ και το εθνικοσοσιαλιστικό του κόμμα.<br />
<br />
Ο Βίλχελμ Ράιχ, προσπαθώντας να εξηγήσει αυτό το φαινόμενο που οδήγησε στη λαίλαπα του ναζισμού και στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιρρίπτει μέρος των ευθυνών στο στείρο και αγοραίο μαρξισμό του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας.<br />
<br />
Οι Κομμουνιστές δεν απευθύνονταν στην «ψυχή»του Γερμανού προλετάριου και είχαν αγνοήσει τη δύναμη του μικροαστικού χώρου –του χώρου που ουσιαστικά ανάδειξε το Χίτλερ. Αδιαφόρησαν για το θυμικό των ψηφοφόρων και επένδυσαν στην «ταξική τους συνείδηση», χρησιμοποιώντας όρους του διαλεκτικού υλισμού που κανείς –πέρα από τους ίδιους- δεν καταλάβαινε.<br />
<br />
Αντίθετα ο Χίτλερ κατέβασε το επίπεδο της ρητορικής του στο επίπεδο του κατώτερου -πνευματικά και διανοητικά- ακροατή του. Και κέρδισε το ακροατήριο του με «φτηνή προπαγάνδα»,«εξωφρενικούς ισχυρισμούς» και «παράλογα επιχειρήματα», τα οποία όμως βρήκαν στόχο στο πληγωμένο συναίσθημα των συμπολιτών του.<br />
<br />
<h4 style="font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px;">
<span class="photo photo_left" style="clear: left; float: left; max-width: 180px; padding: 2px 10px 5px 0px;"><img alt="" class="photo_img img" src="https://fbcdn-photos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/t1.0-0/10393833_10203656375948492_7156273474439718865_a.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" title="" /></span></h4>
<br />
Ο Χίτλερ μίλησε για το περήφανο έθνος των Γερμανών και τα δεινά που υποφέρει εξαιτίας των Εβραίων και των υπόλοιπων εξωτερικών και εσωτερικών εχθρών.Επένδυσε στην απογοήτευση τους και την κακοδαιμονία τους, χρησιμοποιώντας μεταφυσικούς όρους που είχαν να κάνουνμε τη «Παγγερμανική Ψυχή» και την «Άρεια Φυλή». Έντυσε τα μέλη του κόμματος του με στολές, οργάνωσε παρελάσεις και προχώρησε σε βίαιες καταστολές του αντιγερμανικού στοιχείου.<br />
Οι αντίπαλοι του γελούσαν μαζί του,αλλά ο γερμανικός λαός ήταν πολύ φτωχός και δυσαρεστημένος για να γελάσει. Οι μάζες δεν αντιδρούν λογικά παρά μονάχα συναισθηματικά.<br />
<br />
Η πλειονότητα των δημοσιογράφων, των διανοούμενων και των πολιτικών ζητούν να δοθεί το «βήμα» -τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό, έντυπο- στους εκπρόσωπους της Χρυσής Αυγής,πιστεύοντας ότι έτσι θα αποκαλυφτούν, θα δείξουν ποιοι πραγματικά είναι και ο κόσμος θα τους αποδοκιμάσει στις επόμενες εκλογές.<br />
<br />
Κάνουν το ίδιο λάθος που έκαναν και οι διανοούμενοι της Γερμανίας ογδόντα χρόνια πριν, όταν θεωρούσαντ ο Χίτλερ έναν κλόουν,έναν λαϊκιστή που θα εξαφανιστεί το ίδιο γρήγορα όπως και εμφανίστηκε στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής.<br />
Ο Χίτλερ έμεινε. Οι επικριτές του, όσοι δεν προλάβουν να αυτοεξοριστούν, εξοντώθηκαν.<br />
<br />
<br />
Ο Μιχαλολιάκος, μέρα με τη μέρα, συνέντευξη με τη συνέντευξη, θα κερδίζει οπαδούς και ψήφους. Γιατί απευθύνεται στο συναίσθημα ενός έθνους σε μόνιμη πλέον μανιοκατάθλιψη.<br />
<br />
Ένα απλό παράδειγμα συναισθηματικής προσέγγισης.</div>
Αν γράψω: <b>«Οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκαναν κακή διαχείριση της εξουσίας που έλαβαν από το λαό»</b>,δε θα αγγίξω τόσο τον αναγνώστη όσο αν γράψω:<b>«Ανδρείκελα, δωσίλογοι που παίρνουν εντολές από ανώτερα κέντρα με σκοπό να εκμηδενίσουν τον ελληνικό λαό και την ιστορία του».</b><br />
<br />
Ίσως ένας άνθρωπος που έχει μια κάποια οικονομική σιγουριά, αισθάνεται ευτυχισμένος μέσα στην οικογένεια του, κατέχει πνευματική καλλιέργεια ανώτερη των γηπέδων και των σκυλάδικων, και ατενίζει το μέλλον –το δικό του και των παιδιών του- με αισιοδοξία, να μη δώσει σημασία στη δεύτερη φράση.<br />
<br />
<br />
Όμως εκείνος που αδυνατεί να πληρώσει τους πάγιους λογαριασμούς, εκείνος που είναι άνεργος και απελπισμένος, εκείνος που τσακώνεται ολημερίς με το/τη σύντροφο του και ποτέ δεν νιώθει την υπέρτατη απελευθέρωση του έρωτα, εκείνος που δεν τολμάει να απαντήσει στο παιδί του όταν τον ρωτάει<br />
γιατί δεν παίζουν πια, εκείνος που δεν έχει ούτε μέλλον ούτε παρόν, εκείνος θα χειροκροτήσει όταν δει να δέρνουν κάποιο από τα «ανδρείκελα» -ή κάποιο πολύ πιο εύκολο στόχο.<br />
<br />
<br />
<h4 style="font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px;">
<span class="photo photo_right" style="clear: right; float: right; max-width: 180px; padding: 2px 0px 5px 10px;"><img alt="Ένας «πλούσιος» Εβραίος δέρνεται από τους Ναζί" class="photo_img img" src="https://fbcdn-photos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/t1.0-0/10366231_10203656374508456_451460196940481783_a.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" title="Ένας «πλούσιος» Εβραίος δέρνεται από τους Ναζί" /><div class="caption" style="border: 0px; font-size: 9px; line-height: 12px; padding: 2px 0px 0px;">
Ένας «πλούσιος» Εβραίος δέρνεται από τους Ναζί</div>
</span></h4>
<br />
<br />
Και αν κάποιος υποστηρίξει ότι ο ελληνικός λαός του 2012 είναι ωριμότερος συναισθηματικά, ηθικά, πνευματικά, από τους Γερμανούς του ’30, θα πρέπει να μου δώσει ένα δυο παραδείγματα αυτής της ωρίμανσης και τι την έχει προκαλέσει.<br />
<br />
Είναι το υψηλό επίπεδο της τηλεόρασης; Η παιδεία των φροντιστηρίων; Η κουλτούρα των γηπέδων ή της μουσικής που ακούει η πλειονότητα των Ελλήνων;Οι τέχνες, τα γράμματα ή μήπως η αλληλεγγύη που καθημερινά επιδεικνύει ο κάθε ένας<br />
από εμάς;<br />
<br />
Η άνοδος του φασισμού παγκοσμίως, ας μην ξεχνάμε ότι στη Γαλλία η Λεπέν έφτασε το 22%,είναι ένα από τα συμπτώματα της ασθένειας. Η ασθένεια είναι ο παγκοσμιοποιημένος φιλελευθερισμός, αυτό που στην εποχή του Βίλχελμ Ράιχ ονομαζόταν καπιταλισμός.<br />
<br />
Ο φιλελευθερισμός, ο οποίος μέσα από την κουλτούρα που προωθεί, των ριάλιτι σόου όπου καθαγιάζεται η μετριότητα και το εφήμερο της άνοστης διασημότητας, των βιβλίων που σε κάνουν να ξεχνιέσαι και να ξεχνάς, των τραγουδιών και των ταινιών που τραγουδάς και παρακολουθείς χωρίς να συγκινείσαι ή να σκέφτεσαι- σε προετοιμάζει για να αποδεχτείς ό,τι και να σου πασάρουν ως απαραίτητη προϋπόθεση της ζωής σου.<br />
<br />
Ο φιλελευθερισμός που σε υποβιβάζει στο επίπεδο του μυρμηγκιού και κάθε τόσο σε τρομοκρατεί με την ιδέα του μυρμηγκοφάγου για να συνεχίσεις να τρέφεις τη βασίλισσα.<br />
Ο φιλελευθερισμός που καταστρέφει αδίστακτα όσους τολμούν να αντιταχθούν στις οδηγίες του οι οποίες είναι πιο πολύ διαταγές. Η ασθένεια του φιλελευθερισμού και τα συμπτώματα του δε θεραπεύεται με το διάλογο. Τίποτα δεν πρόκειται να μας δοθεί, αν εμείς δεν το διεκδικήσουμε.<br />
<br />
Και όσοι τώρα γελάνε με τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής ίσως, μετά από πέντε χρόνια,να πάρουν το δρόμο για την αυτοεξορία ή για τα στρατόπεδα εξόντωσης.<br />
<br />
Απο: <a href="http://sanejoker.info/" rel="nofollow" style="color: #3b5998; cursor: pointer; text-decoration: none;" target="_blank">http://sanejoker.info</a><br />
<br />
<h4 style="font-size: 12px; margin: 0px; padding: 0px;">
<span class="photo photo_right" style="clear: right; float: right; max-width: 180px; padding: 2px 0px 5px 10px;"><img alt="" class="photo_img img" src="https://fbcdn-photos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/t1.0-0/10415614_10203656382348652_8404153473633372526_a.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" title="" /></span></h4>
</div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-8499477419396979152014-03-06T18:48:00.000+02:002014-03-06T18:50:01.805+02:00 ΠΟΛΥ ΣΑΒΟΥΡΑ ΣΤΟ «ΠΟΤΑΜΙ»...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px;">
<span style="font-size: 8pt;"><strong><span style="color: maroon;"><br /></span></strong></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-YftdF4E2w48/Uximei_i8eI/AAAAAAAAAOs/_Z4mIitsUSA/s1600/potami+theo+1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-YftdF4E2w48/Uximei_i8eI/AAAAAAAAAOs/_Z4mIitsUSA/s1600/potami+theo+1.jpg" height="212" width="320" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px;">
<span style="font-size: 8pt;"><strong><span style="color: maroon;"><br /></span></strong></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px;">
<span style="font-size: 8pt;"><strong><span style="color: maroon;"><br /></span></strong></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px;">
<span style="font-size: 8pt;"><strong><span style="color: maroon;"><br /></span></strong></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px;">
<span style="font-size: 8pt;"><strong><span style="color: maroon;"><br /></span></strong></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px;">
<strong><span style="color: maroon;"><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;">Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*</span></span></strong></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong><span style="text-decoration: underline;">Παρατήρηση πρώτη</span></strong>: Μεταξύ φίλων, είτε υπό την στενή και ουσιαστική έννοια, είτε υπό την ευρεία και τυπική έννοια, οι πιο φιλικές είναι οι καθαρές κουβέντες.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;">*</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong><span style="text-decoration: underline;">Παρατήρηση δεύτερη</span></strong>: Ο κ.Σταύρος Θεοδωράκης σε άρθρο του στα «Νέα» ανάμεσα στους λόγους που εξέθεσε για την απόφασή του να προχωρήσει στην συγκρότηση πολιτικού κόμματος ήταν και η «πολιορκία» που δεχόταν από τους θαυμαστές του: <em><strong>«Μπες μπροστά ρε Σταύρο. Εσένα σε ξέρει ο κόσμος. Μήπως καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι». </strong></em>Έτσι γράφει ότι του είπαν...</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Δεν ξέρουμε</strong> αν αυτός είναι επαρκής λόγος για τη δημιουργία κόμματος. Να σε ξέρει ο κόσμος. Και τον Σεφερλή τον ξέρει ο κόσμος. Και τον Γιώργο Αυτιά. Και τον Βαμβακούλα. Ίσως πάλι αδικούμε τον κ.Σταύρο Θεοδωράκη δίνοντας υπέρμετρη σημασία σε μια φράση του που τον εμφανίζει τρόπον τινά να ενδίδει στις απαιτήσεις και στις πιέσεις του κόσμου να κατέλθει στον πολιτικό στίβο. Είναι όμως μια εξήγηση που σε συνδυασμό με την ονομασία του φορέα («Ποτάμι») ομολογούμε ότι μας ανακάλεσε στη μνήμη σκηνές από την ταινία <em><strong>«Τύφλα να έχει ο Μάρλον Μπράντο».</strong></em> Εκεί ακουγόταν και το παρακάτω ποιηματάκι :</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><em><strong>«Ησυχο – ήσυχο το ποταμάκι/ αργοκυλάει το γαλάζιο το νεράκι/ και τραγουδάει την αγάπη τη χρυσή/ μιας κι ήρθες αγαπούλα μου εσύ».</strong></em></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;">Η διαφορά είναι ότι στην ταινία ο Θανάσης Βέγγος δεν είχε, τελικά, ενδώσει στην «πολιορκία» που του ασκούσε το «ποταμάκι»:</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px;">
<span style="font-size: 10pt;"></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong><span style="text-decoration: underline;">Παρατήρηση τρίτη</span>: </strong>Παρακάμπτουμε το γεγονός ότι το «Ποτάμι» εμφανίστηκε την ακριβώς επόμενη μέρα του μαραζώματος της «Ελιάς» και της επανενατένισης από τις συνιστώσες της των 58 σημείων του θολού τους ορίζοντα.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Παρακάμπτουμε </strong>τις αναφορές που βλέπουν στο εγχείρημα από «Μπεπεγκριλισμό» και «τηλεμάρκετινγκ» έως αναπαλαίωση του σημιτικού «εκσυγχρονισμού» σε μεταπολιτική «απολιτίκ» συσκευασία.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Κρατάμε το προφανές: </strong>Ο καθένας έχει δικαίωμα να τοποθετείται και να δρα πολιτικά ανά πάσα στιγμή και με όλους τους τρόπους. Να θέτει υποψηφιότητα σε αυτό που ονομάζεται «κεντρική πολιτική σκηνή». Το τί φυτρώνει, φυσικά, στην κεντρική πολιτική σκηνή προσδιορίζεται και σχετίζεται άμεσα με την εκάστοτε εποχή και τις εκάστοτε συνθήκες. <em><strong>Στις μέρες μας πρώτο τραπέζι στην πολιτική πίστα έχουν πιάσει από τον Άδωνι Γεωργιάδη μέχρι τον Γιακουμάτο κι από τον Κωνσταντινοκάτι του ΠΑΣΟΚ μέχρι τους «Καιάδες».</strong></em><strong> </strong>Στον Σταύρο Θεοδωράκη θα κολλήσουμε τώρα;</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Εν ολίγοις: </strong>Στην κεντρική πολιτική σκηνή υπήρξε Ελευθέριος<strong> </strong><em><strong>Βενιζέλος</strong></em><strong>. </strong>Αλλά αυτό δεν απέτρεψε να υπάρξει ούτε Κλη-κλης ούτε Ευάγγελος Βενιζέλος. Υπήρξε<strong> </strong><em><strong>Τρικούπης.</strong></em><strong> </strong>Αυτό δεν απέτρεψε να υπάρξει και Γουλιμής. Υπήρξε Αντρέας και Γεώργιος <em><strong>Παπανδρέου</strong></em><strong>. </strong>Αυτό δεν απέτρεψε να υπάρξει και Γιώργος Παπανδρέου. Υπήρξε και <em><strong>Μίκης Θεοδωράκης.</strong></em> Γιατί όχι και Σταύρος...</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>*</strong></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong><span style="text-decoration: underline;">Παρατήρηση τέταρτη</span>: </strong>Στην πολιτική (και όχι μόνο) τίποτα, είτε μιλάμε για «ποτάμια» είτε για «λίμνες», είτε για «βουνά» είτε για «λαγκάδια», δεν προκύπτει από παρθενογέννεση. Κατά τεκμήριο, δε, όσοι επαγγέλλονται με όρους διαφημιστικής εμμονής τη «νιότη», τη «φρεσκάδα» το «άφθαρτο» και τον «αντικομφορμισμό» τους, συλλαμβάνονται επ’ αυτοφόρω να κουβαλάνε επάνω τους όλη τη σκουριά ενός παρελθόντος που προσπαθεί να μεταμφιεστεί για να επιβιώσει και στο μέλλον.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;">Θεωρίες, για παράδειγμα, του τύπου «είμαστε και αριστεροί αλλά ασπαζόμαστε και φιλελεύθερες ιδέες» έχουν ξανακουστεί από τον κ.Γιώργο Παπανδρέου όταν έλεγε ότι<strong> </strong><em><strong>«έφερα το ΔΝΤ στην Ελλάδα και τώρα είμαι περισσότερο σοσιαλιστής»!</strong></em></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Θεωρίες </strong>για το Μνημόνιο που το παρουσιάζουν σαν «αναγκαίο κακό», ακόμα κι αν ηχούν διαφορετικά<strong></strong><em><strong>όταν τις λέει ο Στουρνάρας με γραβάτα απ’ όταν τις λέει ο Σταύρος με σακίδιο, στην ουσία τους, όμως, είναι μεταξύ τους ίδιες...</strong></em></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;"><em><strong>*</strong></em></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong><span style="text-decoration: underline;">Παρατήρηση πέμπτη</span>: </strong>Ο κ.Σταύρος Θεοδωράκης κουβαλάει – εξ αντικειμένου – ως εφόδιο της πολιτικής του σταδιοδρομίας την δημοσιογραφική του διαδρομή. Μάλιστα ακούσαμε (στην «Ελληνοφρένεια») ότι διακατέχεται από την άποψη πως η δημοσιογραφία πρέπει να βρίσκεται απέναντι στους ισχυρούς, στις εξουσίες, στους εξουσιαστές. Έχει πει επιπλέον ότι αν τέτοια ήταν η δημοσιογραφία τη δεκαετία του ’90, σήμερα αλλιώς θα ήταν τα πράγματα στη χώρα.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Αν αυτό </strong>συνιστά αυτοκριτική για το γεγονός ότι το 1999<strong>, </strong>κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας, ο κ.Σταύρος Θεοδωράκης <em><strong>εξέδωσε το περιοδικό που διεύθυνε, το ΚΛΙΚ», με εξώφυλλο την αμερικανική σημαία ως πρόταση «αριστερής» ενατένισης του «αντιεξουσιαστικού» ΝΑΤΟ, </strong></em>τότε πάει καλά...</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Πάντως </strong>το ποια είναι η στάση ενός δημοσιογράφου απέναντι στην εξουσία δεν προσδιορίζεται από <em><strong>(τις πολύ ωραίες)</strong></em> εκπομπές για την Κούνεβα ή για τον χαμό του Παύλου Φύσσα. Προσδιορίζεται από άλλες εκπομπές. Για να θυμηθούμε μία, θα αναφέρουμε σαν παράδειγμα εκείνη τον Νοέμβρη του 2011 που δεν απείχε και πολύ από αυτό που θα αποκαλούσαμε «μακιγιάζ» της κυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Επιμένουμε</strong>, μάλιστα, διπλά σε εκπομπές όπως εκείνη, γιατί σε τέτοιες εκπομπές αναδεικνύεται και κάτι ακόμα: Ποια «Αριστερά» επιλέγει κανείς να θεωρεί «πρωταγωνιστή». Δεν θα συμφωνήσουμε ότι προδιαθέτει για κάποια «αλλαγή» το είδος της «Αριστεράς», όπως την εννοεί ο κύριος Ψαριανός, που κλήθηκε τότε να συμβάλει στην ανάδειξη σαν υπέρτατου αγαθού εκείνης της «εθνικής ενότητας» στην κολυμπήθρα της οποίας «εξαγνίζονται» τα πάντα: Από τα Μνημόνια μέχρι η ακροδεξιά (που τότε συγκυβερνούσε μέσω του ΛΑΟΣ)...</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;">*</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong><span style="text-decoration: underline;">Παρατήρηση έκτη:</span> </strong>Κάθε πολιτική πρόταση προσδιορίζεται και από τα πρόσωπα που την υπηρετούν. Αυτό το αναγνωρίζει ο ίδιος ο κ.Σταύρος Θεοδωράκης παρουσιάζοντας τους συνεργάτες και υποστηρικτές της προσπάθειάς του. Δεδομένου ότι το «Ποτάμι» έχει μια θολή ιδεολογική κοίτη, αυτό είναι ένα γεγονός που επιβάλει να ψάχνει κανείς όλες τις εκδοχές για το ποια θα μπορούσε να είναι η κατάληξή του.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Δεν λέμε </strong>ότι η κατάληξή του θα προσδιοριστεί από όσα θα αναφέρουμε παρακάτω. Λέμε όμως ότι αφού το «Ποτάμι» έχει κωπηλάτες πρέπει να ξέρουμε τι σόι κουπί τραβάνε μερικοί από αυτούς. Η΄ πόσο επιρρεπείς είναι στην ρότα του καιρού. Η΄ πόσο έχουν μεταβάλει απόψεις για προηγούμενες σκέψεις τους σε σχέση με την τωρινή πολιτική τους πρόταση.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Θεωρούμε</strong> αναγκαίο, επίσης, να επισημάνουμε εκ προοιμίου ότι το κείμενο που θα ακολουθήσει θα σας προκαλέσει ανατριχίλα. Το αναδημοσιεύουμε γιατί πιστεύουμε βαθιά ότι όπως - κατά τον Μαρξ - το έγκλημα πρέπει να καθίσταται όσο πιο ατιμωτικό γίνεται μέσω της δημοσίευσης και της ανακοίνωσής του, το ίδιο ακριβώς ισχύει με την ξεφτίλα και με τη «μαυρίλα». Το αναδημοσιεύουμε γιατί πιστεύουμε, επιπλέον, ότι είναι απαραίτητο να θυμόμαστε το πώς διαμορφώθηκε η κυρίαρχη προπαγάνδα του συστήματος την περίοδο της επιβολής του Μνημονίου. <em><strong>Σημείωση πρώτη:</strong></em> Το κείμενο αυτό γράφτηκε τον Απρίλη του 2010, λίγα 24ωρα πριν από την ψήφιση του Μνημονίου. <em><strong>Σημείωση δεύτερη: </strong></em>Πρόθεση του συντάκτη του ήταν να κοινοποιήσει σκέψεις (ή μήπως και συστάσεις;) σχετικά με το «πώς» το πολιτικό σύστημα έπρεπε να <em><strong>κινηθεί «για τα μέτρα που θα ανακοινωθούν τα επόμενα 24ωρα».</strong></em> Μετά την αναγκαία εισαγωγή, πάμε στο συγκεκριμένο κείμενο (σ.σ.: Παρακαλούμε την προσοχή σας<em>):</em></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><em>«Να κάνουμε εκλογές; Δεν είμαστε αυτόχειρες. Άρα τι μένει; Μια κυβέρνηση σαν εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του 1974, από όλους τους πολιτικούς χώρους. </em><strong><em>Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να έχει έκτακτες εξουσίες, για να το πω πιο απλάη χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα άρθρα του συντάγματος πρέπει να βγουν "εκτός" ή να ερμηνευτούν ανάλογα.</em></strong><em> Εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ στον Πειραιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα </em><strong><em>να κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου, πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς(...). </em></strong><em>Στο Βέλγιο πριν μερικά χρόνια μια τέτοια κυβέρνηση συνασπισμού προχώρησε σε αναστολή ορισμένων συνταγματικών διατάξεων για ένα διάστημα (...)»...</em></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Η ελεγεία</strong> υπέρ της επιβολής του ...δημοκρατικού «γύψου», που μόλις διαβάσατε, φέρει την υπογραφή <em><strong>«Τάσος Τέλογλου».</strong></em> Δημοσιεύτηκε με ημερομηνία «28/4/2010» και ώρα «10:20:31 π.μ.» στο ηλεκτρονικό σάιτ «Protagon.gr» που αποτελεί την ιντερνετική εκδοχή της τηλεοπτικής εκπομπής «Πρωταγωνιστές» του κ. Σταύρου Θεοδωράκη (MEGA).</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Στο άνωθεν «μανιφέστο»</strong>, βλέπετε πόσο περίτεχνα είχε εισαχθεί η λέξη <em><strong>«δικτατορία»</strong></em> στο κομψό λεξιλόγιο περί της «σωτηρίας» του τόπου; Είναι ακριβώς το σημείο όπου χάσκει η δημοκρατική χρεοκοπία των εισηγητών ενός καθεστώτος όπου <em><strong>«ορισμένα άρθρα του συντάγματος πρέπει να βγουν "εκτός"», και να τεθούν σε«αναστολή»!</strong></em> Όπως η απεργία, αλλά ακόμα και η διαμαρτυρία (!)...</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Είναι αναγκαίο</strong> – λέγαμε τότε – σε τέτοια κείμενα να δίδεται η δέουσα προσοχή. Το επαναλαμβάνουμε και τώρα. Όχι λόγω του ειδικού βάρους του συντάκτη του. Ούτε διότι η εκείνη του η άποψη δείχνει να έχει ισχυρά ερείσματα μεταξύ των (υπόλοιπων) «σωτήρων» του τόπου. Αλλά γιατί το όλο πνεύμα του κειμένου απέδιδε περίφημα τι κρύβεται πίσω από το μανδύα της «αντικειμενικότητας», του «πλουραλισμού», του «ρεαλισμού» και της «νομιμότητας», με τον οποίο κυκλοφορούν επιφανείς διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Σαν μερικούς από αυτούς που έχουν καβαλήσει το «Ποτάμι»...</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;">*</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong><span style="text-decoration: underline;">Παρατήρηση έβδομη:</span></strong> Μεταξύ των υπολοίπων επιφανών συνεργατών του κ.Σταύρου Θεοδωράκη είναι και ο <strong>κ.Νίκος Μαραντζίδης.</strong> Ο κ.Μαραντζίδης και ο συνεργάτης του εξ Ηνωμένων Πολιτειών καθηγητής του Πανεπιστημίου του Yale κ. Καλύβας, από την εκπνοή του προηγούμενου αιώνα- και από τις αρχές του νέου πιο μαχητικά- ανέλαβαν την αναθεώρηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ασφαλώς δεν είναι του παρόντος να ανατρέξει κανείς σε όλες τις πλευρές του εγχειρήματός τους. Δυο τρεις επισημάνσεις όμως είναι απαραίτητες για να φανεί η κατεύθυνση και ο προσανατολισμός τους.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Το 2004</strong> οι δύο αυτοί κύριοι εγκαινίασαν έναν διάλογο μέσα από την εφημερίδα τα «Νέα» όπου προέβαλαν επιτακτικά την ανάγκη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας να αναθεωρηθεί. Το εναρκτήριο λάκτισμα το έδωσαν με κοινό άρθρο στο φύλλο της 20-03-2004 όπου μεταξύ άλλων έγραφαν:</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><em>«Ώριμη για διερεύνηση είναι πλέον και η ιδέα πως η συνεργασία με τον εχθρό δεν ήταν πραγματικά ελληνικό φαινόμενο, πως μόνο λίγοι ΄΄καιροσκόποι΄΄ έπαιρναν εντολές από τους Γερμανούς. Το όλο ζήτημα της ελληνικής συνεργασίας θα αποτελέσει αντικείμενο συνεδρίου που θα πραγματοποιηθεί το ερχόμενο καλοκαίρι. Είναι σαφές όμως ότι οι Έλληνες εργάστηκαν πλάι στους Γερμανούς για πολλούς λόγους: ένας είναι το κοινό αντικομμουνιστικό μένος, ένας άλλος ο φόβος των Βουλγάρων (στον Βορρά) και ένας τρίτος το μίσος και ο φόβος του EAM/ΕΛΑΣ».</em></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Δηλαδή:</strong> Όλες αυτές οι προδοτικές συμμορίες- κι ανάμεσά τους η κορυφαία, τα Τάγματα Ασφαλείας- που... «εργάστηκαν» πλάι στους ναζί, δεν είχαν καμία σχέση με την προδοσία της πατρίδας και του ελληνικού λαού. Δεν ήταν προδότες και δωσίλογοι. Ήταν «απλώς» αντικομμουνιστές, ήταν «απλώς» αντιεαμίτες και- γιατί όχι- πατριώτες αφού ήθελαν να αντιμετωπίσουν τον Βούλγαρο κατακτητή!!! Άλλωστε μπροστά στο Βούλγαρο κατακτητή γιατί να μη συνεργάζεται κανείς με τον Γερμανός ναζί κατακτητή; (!!!).</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Το συνέδριο</strong> που προανήγγειλαν αυτοί οι κύριοι έγινε και τα πρακτικά του κυκλοφόρησαν σε βιβλίο με τον τίτλο <em>«Οι άλλοι καπετάνιοι».</em> Τι ήταν οι άλλοι καπετάνιοι; Μας το λέει ο κ. Μαραντζίδης στην εισαγωγή του βιβλίου:</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><em>«Στον όρο άλλοι καπετάνιοι- </em>γράφει- <em>συμπεριλαμβάνονται όσοι κατά τα χρόνια της Κατοχής ηγούνται κάποιας μικρής ή μεγάλης ομάδας ένοπλων ανδρών και ήρθαν αντιμέτωποι με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ με τη στάση και τη δράση τους. Κάτω από τον τίτλο του αντικομουνιστή ενόπλου παρουσιάζονται τρεις βασικές κατηγορίες καπεταναίων: α) αυτοί οι οποίοι συμμετείχαν σε αντιστασιακές οργανώσεις πολεμώντας μέχρι το τέλος της Κατοχής σε έναν διμέτωπο αγώνα ενάντια στους στρατούς κατοχής και από το 1943 ενάντια στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ β) όσοι συνεργάσθηκαν αμέσως με τις δυνάμεις κατοχής συγκροτώντας ένοπλα σώματα, όπως ο Πούλος και γ) αυτοί που, ξεκινώντας να δημιουργήσουν αντιστασιακές ομάδες, οδηγήθηκαν μέσω της εμφύλιας σύγκρουσης του 1943-1944 σε σταδιακή συνεργασία με τους Γερμανούς, αναγορεύοντας σε σημαντικότερο παράγοντα τον κίνδυνο κυριαρχίας του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στο μεταπολεμικό πολιτικό σκηνικό».</em></span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Με άλλα λόγια:</strong> Όσοι πρόδωσαν δεν πρόδωσαν γιατί ήταν φασίστες, ή γιατί θέλησαν να ωφεληθούν από τις δυνάμεις κατοχής. Όλοι αυτοί δεν ήταν προδότες. Ήταν «απλώς» αντικομουνιστές! Κι όσοι δεν ξεκίνησαν από την αρχή με σκοπό να συνεργαστούν με τον κατακτητή, στη συνέχεια... υποχρεώθηκαν να συνεργαστούν με ευθύνη του ΕΑΜ!!!</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: center;">
<span style="font-size: 10pt;">*</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Αυτή η σαβούρα </strong>του έσχατου αντικομμουνισμού, μέσω του οποίου - όπως σημειώνει ο ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης - <em><strong>«ο ναζισμός όχι μόνο αθωώνεται αλλά αξίζει να ακολουθήσει κανείς τα ίχνη του»</strong></em>, που φτάνει στο σημείο να αθωώνει και τα ναζιστικά ολοκαυτώματα και τους ντόπιους συνεργάτες των ναζί, μιας και κατά ορισμένους όλα αυτά δεν ήταν παρά ...αντίποινα και αντανακλαστικές κινήσεις την ευθύνη των οποίων φέρει η δράση του ΕΛΑΣ (!), ελπίζουμε και πιστεύουμε ότι δεν έχει σχέση με τον «αριστερό» κ.Σταύρο Θεοδωράκη.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10pt;"><strong>Αλλά </strong>εκείνο που ξέρουμε είναι ότι, μέσα στον αχταρμά που λέγεται «Ποτάμι», η σαβούρα αυτή κολυμπάει μαζί του...</span></div>
<div style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 10px; margin-top: 10px; padding: 0px;">
<span style="color: maroon; font-size: 8pt;"><strong>*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014</strong></span></div>
<div id="_atssh" style="background-color: white; border: 0px !important; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; height: 1px; line-height: 18px; position: absolute; visibility: hidden; width: 1px; z-index: 100000;">
<iframe id="_atssh973" src="http://s7.addthis.com/static/r07/sh150.html#iit=1394118377962&tmr=load%3D1394118369139%26core%3D1394118369535%26main%3D1394118377950%26ifr%3D1394118377969&cb=0&cdn=0&chr=UTF-8&kw=%CE%99%CF%83%CE%BA%CF%81%CE%B1%2CIskra%2C%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%2C%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7%2C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%2C%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%2C&ab=-&dh=iskra.gr&dr=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2F&du=http%3A%2F%2Fiskra.gr%2Findex.php%3Foption%3Dcom_content%26view%3Darticle%26id%3D15521%253Ampogio-potami%26catid%3D72%253Adr-ekdilosis%26Itemid%3D279&dt=%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%A5%20%CE%A3%CE%91%CE%92%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%91%20%CE%A3%CE%A4%CE%9F%20%C2%AB%CE%A0%CE%9F%CE%A4%CE%91%CE%9C%CE%99%C2%BB...&dbg=0&md=0&cap=tc%3D0%26ab%3D0&inst=1&vcl=0&jsl=32&prod=undefined&lng=el&ogt=&pc=men&pub=&ssl=0&sid=53188ee1b05a1d84&srpl=1&srcs=1&srd=1&srf=1&srx=1&ver=300&xck=0&xtr=0&og=&aa=0&rev=126722&ct=0&xld=1&xd=1" style="border-width: 0px; height: 1px; left: 0px; position: absolute; top: 0px; width: 1px; z-index: 100000;" title="AddThis utility frame"></iframe></div>
<strong style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;"></strong><span style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;"></span><br />
<div class="addthis_toolbox" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">
<div class="valaddthis_id15521 addthis_default_style">
<div class="share">
</div>
</div>
</div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-84640062741751850902014-01-27T21:07:00.001+02:002014-01-27T21:07:21.262+02:00Ο ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΣ - ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ<blockquote class="tr_bq"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="//www.youtube.com/embed/vVOUkhMu-o4" width="459"></iframe></blockquote>xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-72497248965938714342014-01-20T16:57:00.003+02:002014-01-20T16:57:33.358+02:00TΑ ΛΥΚΟΠΟΥΛΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">"Αφορμή για αυτό το σημείωμα είναι οι δηλώσεις του συντονιστή της θεματικής Επιτροπής Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Μάκη Λυκόπουλου, ο οποίος όχι μονάχα δεν υποστήριξε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Β. Διαμαντόπουλο, στη λυσσαλέα επίθεση από τρεις </span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">ιεράρχες, ανάμεσά τους και ο γνωστός για τις χρυσαυγίτικες απόψεις του μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Ανθιμος, αλλά συντάχθηκε με το μέρος τους. Και καλά ο Αρχιεπίσκοπος και ο Σιατίστης – έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Αλλά ο υπεύθυνος επί θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζει πως υπάρχουν τρεις μητροπολίτες που ευλογούν την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής; Αλλά και o Π. Σκουρλέτης, που είναι συνετός, πού μπόρεσε να βρει «θέμα» για να δηλώσει «το θέμα τελειώνει εδώ». Ποιο θέμα; Ενα λαϊκό θεατρικό δρώμενο, που ενδεχομένως να είναι πολύ παλιό, αν κρίνουμε από την ημερομηνία που γίνεται, δηλαδή στην αρχή του χρόνου, παραπέμπει στα Σατουρνάλια. Και αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ προδίδει τι συμβιβασμούς μπορεί να κάνει στο μέλλον. Εξ όνυχος τον λέοντα. Ισως τα χειρότερα έπονται;"<br /><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH_kkt7DNa8r-R7XGGpXr-piH-IurLtQAvpqQXFWKlskaY1x1pvJ6QuF4M8ZpYeq1Ox7-zCjbDc7984hHCBTFqfG3_DvZGulawQM8_sbQCbQs8k0G3jKBzT19MV01Q85kR7FnnUDiOEcA/s1600/%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH_kkt7DNa8r-R7XGGpXr-piH-IurLtQAvpqQXFWKlskaY1x1pvJ6QuF4M8ZpYeq1Ox7-zCjbDc7984hHCBTFqfG3_DvZGulawQM8_sbQCbQs8k0G3jKBzT19MV01Q85kR7FnnUDiOEcA/s1600/%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%B2.jpg" height="272" width="320" /></a></div>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /></span>
<br />
<h2 style="text-align: left;">
<br /></h2>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;"><br /><b><i><u><span style="color: red;">Του Περικλή Κοροβέση</span></u></i></b><br /><br /><span style="color: #37404e;">Οταν μια θρησκεία γίνεται κρατική ιδεολογία χάνει τον μυστηριακό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα και γίνεται θεσμός και όργανο του κράτους. Οπως η Αστυνομία, ο Στρατός κ.λπ. Γι’ αυτό και βλέπουμε τους υψηλά ιστάμενους στην ιεραρχία κληρικούς να μην έχουν κανένα πρόβλημα να φωτογραφηθούν καμαρωτά στα πλούσια άμφιά τους με τους πιο αιμοσταγείς δικτάτορες. Η κρατική Εκκλησία είναι πάντοτε στο πλευρό του δημίου -υπάλληλος του κράτους είναι και αυτός- και ποτέ στο πλευρό του θύματoς, που είναι μια κάπoια παραλλαγή του Σατανά και ως εκ τούτου η τιμωρία του είναι δίκαιη. Από την άλλη πλευρά, έχουμε τη θεολογία της Απελευθέρωσης ή του Κοινωνικού Χριστιανισμού, που υπηρετεί τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του. Η θεολογία της Απελευθέρωσης μάς είναι κυρίως γνωστή από τη Λατινική Αμερική.</span><br /><br /><span style="color: #37404e;">Αντίστοιχα χριστιανικά κινήματα με κοινωνικό χαρακτήρα συναντούμε σε όλο τον χριστιανικό κόσμο άσχετα από Ομολογία. Το αντίστοιχο κίνημα που προσπάθησε να δημιουργήσει ο αείμνηστος Ψαρουδάκης στην Ελλάδα, αν και ακόμα ζωντανό, δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί όπως θα του άξιζε. Παράλληλα, έχουμε μέσα στον ίδιο τον κλήρο, αλλά και σε θεολόγους, μια βαθιά αναζήτηση για το νόημα του χριστιανισμού, που δεν έχει καμία σχέση με το κρατικό μόρφωμά του. Κυρίως εκφράζονται από το θαυμάσιο περιοδικό «Σύναξη», που δεν φαίνεται να έχει μεγάλη κυκλοφορία, σε μια χώρα όπου το 97% είναι ορθόδοξοι, αλλά προτιμούν τα τούρκικα σίριαλ.</span><br /><br /><span style="color: #37404e;">Αφορμή για αυτό το σημείωμα είναι οι δηλώσεις του συντονιστή της θεματικής Επιτροπής Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Μάκη Λυκόπουλου, ο οποίος όχι μονάχα δεν υποστήριξε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Β. Διαμαντόπουλο, στη λυσσαλέα επίθεση από τρεις ιεράρχες, ανάμεσά τους και ο γνωστός για τις χρυσαυγίτικες απόψεις του μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, Ανθιμος, αλλά συντάχθηκε με το μέρος τους. Και καλά ο Αρχιεπίσκοπος και ο Σιατίστης – έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Αλλά ο υπεύθυνος επί θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζει πως υπάρχουν τρεις μητροπολίτες που ευλογούν την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής; Αλλά και o Π. Σκουρλέτης, που είναι συνετός, πού μπόρεσε να βρει «θέμα» για να δηλώσει «το θέμα τελειώνει εδώ». Ποιο θέμα; Ενα λαϊκό θεατρικό δρώμενο, που ενδεχομένως να είναι πολύ παλιό, αν κρίνουμε από την ημερομηνία που γίνεται, δηλαδή στην αρχή του χρόνου, παραπέμπει στα Σατουρνάλια. Και αυτή η στάση του ΣΥΡΙΖΑ προδίδει τι συμβιβασμούς μπορεί να κάνει στο μέλλον. Εξ όνυχος τον λέοντα. Ισως τα χειρότερα έπονται;</span><br /><br /><span style="color: #37404e;">Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με τη Ρωμαιοκαθολική, έxει δείξει τέτοιο σκοταδισμό στα λαϊκά δρώμενα που συγκρίνεται μόνο με τους φονταμενταλιστές του ακραίου Ισλάμ. Δεν ήταν ο χουντικός μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης που κατάργησε το καρναβάλι του Αμυνταίου και δεν ήταν ο ίδιος που δημιούργησε τα δικά του χριστιανικά τάγματα εφόδου; Και εδώ οι συγκρίσεις δεν είναι κολακευτικές. Η Αγία Εδρα, με τον Πάπα Παύλο τον Γ’ (1534-1549), αναβίωσε τα παλιά Σατουρνάλια της Ρώμης (στην ουσία τα νομιμοποίησε, γιατί ουδέποτε έπαψαν) και τα ανέδειξε σε μεγάλη ευρωπαϊκή γιορτή, που παράλληλα έφερνε και πλούτο στη Ρώμη από τους ξένους επισκέπτες. Τη σκυτάλη σήμερα την έχει πάρει η Βενετία, πάντα υπό τις ευλογίες του Πάπα. Για το Ρίο ντε Ζανέιρο καλύτερα να μη μιλήσουμε. Και αυτό σε καθολική χώρα είναι.</span><br /><br /><span style="color: #37404e;">Από όσες μαρτυρίες έχουμε, γιορτές και μεταμφιέσεις, χορούς και τραγούδια, τελετές, μυητικές ή θρησκευτικές, τελετουργίες, λειτανίες, παρελάσεις κ.λπ. συναντάμε σε όλους τους αρχαίους λαούς. Σε Βαβυλώνιους, Αιγύπτιους, Ελληνες, Ρωμαίους, που πιθανότατα μας έδωσαν και το όνομα Καρναβάλι (Carnavale, ίσως από το λατινικό Carne Levamen: άρσις κρέατος, δηλαδή απόκρεως, αποκριά). Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘60 τα λαϊκά δρώμενα, γιορτές, καρναβάλια κ.λπ., έγιναν το αγαπημένο αντικείμενο ερευνητών, ιστορικών, κοινωνιολόγων, εθνολόγων και υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία. Τρανταχτά ονόματα όπως Ντιμεζίλ, Ελιάντ, Καγιουά, Χιούμπερτ, Μος και πολλοί άλλοι μελέτησαν αυτό το φαινόμενο. Νωρίτερα το είχε μελετήσει ο Φρόιντ στο «Τοτέμ και Ταμπού», ήδη από το 1913, για να αποσαφηνίσει τη σημασία του. Και την άποψή του συμμερίστηκαν και όλοι οι μεταγενέστεροι. «Μια γιορτή (το καρναβάλι είναι γιορτή) είναι μια επιτρεπτή υπέρβαση, που καταργεί κάθε απαγόρευση με απόλυτο τρόπο: είναι μια αταξία που καταργεί κάθε τάξη, ανατρέπει όλους τους κοινωνικούς φραγμούς, μέσα από μια ισχυρή αδελφοσύνη που αντιστέκεται σε μια κοινωνική τάξη που κατατάσσει τους ανθρώπους και τους χωρίζει». Θα πρόσθετα εγώ πως είναι μια πλήρης ανατροπή της υπάρχουσας τάξης για να βρει η ανθρωπότητα τις απαρχές της με τη μορφή του θεατρικού δρώμενου.</span><br /><br /><span style="color: #37404e;">Μην τυχόν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Εκκλησία πρέπει να αρχίσουν να διαβάζουν κανένα τέτοιο βιβλίο; Βιβλιογραφία διατίθεται δωρεάν.</span></span></div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-14168880828404161942014-01-10T21:02:00.000+02:002014-01-10T21:02:04.518+02:00Το κρητικό δίστιχο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="post-title single" style="background-color: white; font-family: 'Open Sans Condensed', arial, helvetica, sans-serif; letter-spacing: -1px; line-height: 1.2em; margin: 0px; padding: 0px;">
<a href="http://rethemnos.gr/to-kritiko-disticho-tou-kathigiti-filosofias-dimitriou-chatzopoulou/" rel="bookmark" style="outline: none; text-decoration: none;" title=" Το κρητικό δίστιχο, του καθηγητή Φιλοσοφίας Δημητρίου Χατζόπουλου"><span style="color: orange; font-size: small;">Tου καθηγητή Φιλοσοφίας Δημητρίου Χατζόπουλου</span></a></h1>
<div class="meta single" style="background-color: white; border-bottom-color: rgb(221, 221, 221); border-bottom-style: dotted; border-bottom-width: 1px; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 8pt; line-height: 18px; margin: 0px 0px 15px; padding: 0px 0px 5px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Οι λέξεις «δίστιχο» και «μαντινάδα» δεν είναι συνώνυμες, δηλαδή δεν έχουν ούτε το ίδιο βάθος ούτε το ίδιο πλάτος, όπως μάθαμε εμείς οι παλιοί στο μάθημα της Λογικής στο Γυμνάσιο. Το πλάτος της λέξης «μαντινάδα» είναι στενότερο <span id="more-87352"></span>εκείνου της λέξης «δίστιχο». Με άλλα λόγια, όλες οι μαντινάδες είναι δίστιχα, αλλά μερικά μόνο δίστιχα είναι μαντινάδες.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px;">
<a href="http://cdn.mantinades.gr/cacherethemnos/wp-content/uploads/2014/01/erotokritos.jpg" rel="lightbox[87352]" style="color: #336699; outline: none; text-decoration: none;" title="Το κρητικό δίστιχο, του καθηγητή Φιλοσοφίας Δημητρίου Χατζόπουλου"><img alt="ερωτοκριτος" class="size-full wp-image-87353 aligncenter" height="380" src="http://cdn.mantinades.gr/cacherethemnos/wp-content/uploads/2014/01/erotokritos.jpg" style="border: 1px solid rgb(235, 235, 235); clear: both; display: block; float: none; height: auto; margin: 0px auto 15px; max-width: 97%; padding: 3px;" width="570" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Ο πρόεδρος του συλλόγου «Όμιλος Βρακοφόρων» κ. Στέλιος Κιαγιαδάκης, μετά τα κάλαντα που ψέλνουν μέλη του συλλόγου, την Πρωτοχρονιά π.χ., στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον πρωθυπουργό, στους αρχηγούς των κομμάτων εν ενεργεία ή εν συντάξει, απαγγέλει στον εκάστοτε άρχοντα ένα δίστιχο στη νεοελληνική κοινή και το ονομάζει «μαντινάδα». Εδώ κάνει κακή χρήση αυτής της λέξης. Οι λέξεις «δίστιχο» και «μαντινάδα» δεν είναι συνώνυμες, δηλαδή δεν έχουν ούτε το ίδιο βάθος ούτε το ίδιο πλάτος, όπως μάθαμε εμείς οι παλιοί στο μάθημα της Λογικής στο Γυμνάσιο. Το πλάτος της λέξης «μαντινάδα» είναι στενότερο εκείνου της λέξης «δίστιχο». Με άλλα λόγια, όλες οι μαντινάδες είναι δίστιχα, αλλά μερικά μόνο δίστιχα είναι μαντινάδες.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Και γιατί έχουν έτσι τα πράγματα; Διότι η μαντινάδα είναι κρητικό δίστιχο, όπως μας λένε οι καθηγητές Νίκος Παπαδογιαννάκης, Θεοχάρης Δετοράκης, Μιχάλης Τρούλης, Νίκος Γιγουρτάκης, Μιχάλης Πατεράκης και πολλοί άλλοι. Η μαντινάδα δεν είναι ούτε ποντιακό δίστχο, ούτε κυπριακό, ούτε ηπειρώτικο, ούτε κυκλαδίτικο κλπ., είναι κρητικό δίστιχο. Και είναι κρητικό δίστιχο επειδή είναι στην κρητική διάλεκτο. Και είναι στην κρητική διάλεκτο, επειδή χρησιμοποιεί λέξεις, φράσεις και εκφράσεις κρητικές και, ει δυνατόν, σύνταξη κρητική.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Τώρα, γιατί τα γράφω αυτά; Και τι με νοιάζει εμένα αν ο κ. Κιαγιαγάκης κάνει κακή χρήση της λέξης «μαντινάδα»; Με νοιάζει επειδή αγαπώ την κρητική διάλεκτο και με την κακή χρήση έστω και μιας μόνο λέξης, συμβάλλει στον χαμό της κρητικής λαλιάς από τα αστικά κέντρα της Κρήτης. Πολλοί Κρήτες αστοί και Κρησηίδες αστές θεωρούν ότι τα κρητικά ελληνικά είναι χωριάτικα ελληνικά, επαρχιώτικα ελληνικά, και δεν επιτρέπεται τα παιδιά τους να ομιλούν χωριάτικα. Δεν γνωρίζω αν τους απαγορεύουν να τραγουδούν τον «Ερωτόκριτο» ή ριζίτικα τραγούδια. Στη βάση της στάσης αυτής ειναι συμπλέγματα ακραίου επαρχιωτισμού, από τα οποία διακατέχονται οι άνθρωποι αυτοί. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι αν το μεγάλο νησί, στο οποίο ζούμε, περιελαμβάνετο στα όρια του ελευθέρου ελληνικού κράτους το 1830 και όχι οκτώ δεκαετίες αργότερα, πιθανότατα τώρα όλοι στην πατρίδα μας να ομιλούσαμε τα κρητικά ελληνικά. Κανένα διαμέρισμα της Ελλάδος δεν είχε τόσο συγκροτημένη τη γλώσσα την ελληνική, όσο η Κρήτη. Φυσικά, αν έτσι ήθελε συμβεί, τα ελληνικά που ομιλούμε τώρα θα ήταν γι’ αυτούς χωριάτικα ή επαρχιώτικα.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μία κοινωνιολογική μελέτη για τη στάση των αστών της Κρήτης προς την κρητική διάλεκτο. Υπάρχουν τρία τουλάχιστον τμήματα Σχολών του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο, τα οποία θα μπορούσαν να κάνουν μια τέτοια μελέτη. Είναι επίσης απαράδεκτο που τα κρητικά ελληνικά δεν διδάσκονται πουθενά στη Μεγαλόνησο. Και όχι μόνο δεν υπάρχει ίδρυμα ή σχολή όπου να διδάσκεται η κρητική διάλεκτος αλλά σε γυμνάσια και λύκεια ορισμένες καθηγήτριες απαγορεύουν να ομιλούνται μέσα στην τάξη τα κρητικά ελληνικά. Εδώ πρέπει να προσθέσω ότι δεν υπάρχει κανένα βιβλίο που να βοηθά στη μάθηση της κρητικής διαλέκτου, μια μέθοδος εκμάθησης των κρητικών ελληνικών. Επίσης δεν υπάρχει ούτε συστηματική ολοκληρωμένη γραμματική ούτε συστηματικό συντακτικό ούτε και Παγκρήτιο Λεξικό της Κρητικής Διαλέκτου. Υπάρχουν πολλές μελέτες και πολλά λεξικά περιορισμένης εμβέλειας. Αλλά αυτές οι μελέτες για τη γραμματική και το συντακτικό δεν βοηθούν τους αρχαρίους. Όσο για τα λεξικά, πρέπει να τα αγοράσει κανείς όλα για να μπορέσει να βρει μια λέξη. Δεν είναι κακό αυτό, είναι χρονοβόρο.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Στην απώλεια της κρητικής λαλιάς στη Μεγαλόνησο συμβάλλουν τα μέγιστα και οι περισσότεροι νέοι λυράρηδες, οι οποίοι χρησιμοποιούν τη νεοελληνική κοινή στα δίστιχά τους και τα θεωρούν μαντινάδες. Το ίδιο και όλοι οι παρουσιαστές δημοφιλών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών μουσικών κρητικών εκπομπών του Ηρακείου και των Χανίων. Δεν έχω άμεση αντίληψη του τι συμβαίνει στο Λασίθι. Εδώ στο Ρέθυμνο, εκτός των ραδιοφωνικών εκπομπών κρητικής μουσικής, όπου υπάρχει σύγχυση στη χρήση της λέξης «μαντινάδα», διαβάζω σε τοπικές εφημερίδες στιχάκια που οι δημιουργοί τους τα ονομάζουν «μαντινάδες» και είναι αυτοί και μέλη του συλλόγου «Μιχάλης Καυκαλάς» και απ’ ό,τι γνωρίζω κατέχουν την κρητική διάλεκτο. Δεν τους εμποδίζει κανείς να γράφουν στιχάκια, ας γράφουν όσα θέλουν, εύκολο πράγμα είναι, αλλά να μη μας λένε ότι γράφουν μαντινάδες. Για να γράφει κανείς δίστιχα που θα είναι μαντινάδες, και μάλιστα καλές, για να αγγίξουν τις ψυχές των Κρητών, δεν πρέπει να είναι απλώς στιχουργός ή στιχοπλόκος, αλλά και ποιητής, όπως είναι ο Αριστείδης Χαιρέτης, ο και «Γιαλάφτης» επονομαζόμενος, στη μαντινάδα του:</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: center;">
Οψάργας μες στον ύπνο μου ήμουν σε ξένους τόπους.<br />Ε, τα παντέρμα όνειρα πώς ξεγελούν τσ’ αθρώπους.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Ή ο Μήτσος ο Σταυρακάκης στη μαντινάδα του:</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: center;">
Άχι και νάταν μπορετό πριν πέσω και ποθάνω<br />τα όσα βάνει ο μαύρος νους σκιάς τα μισά να κάνω.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Οι γλωσσολόγοι μελετητές της κρητικής λαλιάς, όπως ο Νικόλαος Γ. Κοντοσόπουλος, αναφέρουν πολλούς λόγους για την ταχεία απώλεια της διαλέκτου στα αστικα κέντρα της Κρήτης και πρέπει οι λόγοι αυτοί να καταπολεμηθούν, να περιοριστούν και, όπου είναι δυνατόν, να εξουδετερωθούν. Γι’ αυτό είναι γλωσσικώς και κρητικώς ορθό να γίνεται η διάκριση μεταξύ των λέξεων «μαντινάδα» και «δίστιχο», όταν δίδεται η ευκαιρία. Αν το δίστιχο που απευθύνει στους άρχοντες ο κ. Κιαγιαδάκης είναι στην κρητική λαλιά, να το ονομάζει «μαντινάδα», αν όμως είναι στη νεοελληνική κοινή να το λέει «στιχάκι» (αν είναι στην ποντιακή λαλιά να το λέει «κρωμέτκα τραγωδίας», αν είναι στα κυπριακά ελληνικά να το λέει «τσιάττισμα» κι αν είναι στο ηπειρώτικο ιδίωμα να το λέει «στιχοπλάκι»). Εγώ θα ήθελα να τους λέει μόνο κρητικά δίστιχα. Έτσι θα βοηθά στη διατήρηση των κρητικών ελληνικών.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Θα φέρω ένα παράδειγμα της διάκρισης αυτής για να γίνω σαφέστερος. Όλοι μας σχεδόν γνωρίζουμε το δίστιχο του Αθανασίου Διάκου:</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: center;">
Για δες καιρό που διάλεξε ο Χάρος να με πάρει<br />τώρα π’ ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζ’ η γη χορτάρι.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Το δίστιχο αυτό ο κ. Κιαγιαδάκης θα το ονόμαζε «μαντινάδα», αλλά δεν είναι. Όπως προανέφερα η μαντινάδα είναι δίστιχο αμέσως αναγνωρίσιμο ως κρητικό. Η αυστριακή συγγραφεύς Marie Esperance von Schwartz (Ελπίς Μέλαινα, 1818-1899) κατέγραψε στα Χανιά και διέσωσε απόδοση του ανωτέρω διστίχου στην κρητική διάλεκτο:</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: center;">
Για δε ήντα ώρα γύρευσε ο Χάρων να μ’ επάρη<br />τώρα που πρασινίζει η γη και βγαίνει το χορτάρι.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: right;">
(Κρητική Μέλισσα, Εν Αθήναις 1873, σελ. 41)</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Η καταγραφή αυτή προφανώς δεν είναι ακριβής, αλλά «νοθευμένη» από τις γλωσσικές συνήθειες της εποχής και την την κυριαρχία της καθαρεύουσας. Η Μέλαινα δεν εγνώριζε καλά την κρητική λαλιά, π.χ. «ο Χάρος» γίνεται «ο Χάρων», η λέξη «εδά» γίνεται «τώρα», «η γης» γίνεται «η γη». Παρ’ όλα αυτά, το δίστιχο αναγνωρίζεται αμέσως ως κρητικό, είναι δηλαδή μαντινάδα. Τη διάκριση αυτή πραγματεύομαι στο κείμενό μου «Το δίστιχο», που δημοσιεύτηκε προ καιρού στην Κρητική Επιθεώρηση.</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: justify;">
Επειδή η γλώσσα που ομιλούμε αποτυπώνει και καθορίζει την ιδιοσυστασία μας, τη διαφορετικότητά μας και τον τρόπο που βλέπουμε και νιώθουμε τον κόσμο, αν η κρητική διάλεκτος χαθεί, θα χαθεί τελικώς και η ιδιομορφία και το ιδιότυπο του Κρητικού. Η κρητική διάλεκτος, τα κρητικά ελληνικά, έχουν εσωτερική αναγκαία σχέση με την κρητική μουσική. Αλλά η κρητική μουσική, χωρίς την κρητική λαλιά, με άλλη νεοελληνική διάλεκτο ή ιδίωμα, δεν αποτελεί κρητική παράδοση.</div>
<span class="wpsr_floatbts_anchor" data-offset="25" style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;"></span><br />
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; margin-bottom: 15px; text-align: right;">
Δημήτριος Ιωάννου Χατζόπουλος<br />Μη-ομότιμος Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης</div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-90258719959101721892013-11-19T17:53:00.001+02:002013-11-19T17:54:36.921+02:00Ένα ταξίδι ιστορίας της Κρήτης, μέσω των ελεγειακών μουσικών της παραδόσεων δια μέσου των αιώνων.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h2 class="_5clb" style="color: #333333; font-size: 24px; line-height: 28px; margin: 0px; padding: 0px;">
<br /></h2>
<h5 class="_1_s" data-ft="{"tn":"C"}" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; font-weight: normal; line-height: 16px; margin: 4px 15px 1px 0px; padding: 0px;">
<div class="mts _50f8" style="color: #898f9c; font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; margin-top: 5px;">
<span class="timelineUnitContainer" style="position: relative;"></span><br />
<div class="uiSelector inlineBlock audienceSelector timelineAudienceSelector audienceSelectorNoTruncate dynamicIconSelector uiSelectorNormal uiSelectorDynamicTooltip" style="display: inline-block; margin-left: 1px; margin-top: -3px; max-width: 200px; vertical-align: top; zoom: 1;">
<span class="timelineUnitContainer" style="position: relative;"><select style="border-color: rgb(189, 199, 216); display: none; padding: 2px;"><option value=""></option><option selected="1" value="80">Δημόσια</option><option value="40">Φίλοι</option><option value="10">Μόνο εγώ</option><option value="111">Προσαρμογή</option><option value="2402594462811">Στενοί φίλοι</option><option value="2402594702817">Περιοχή Athens, Greece</option><option value="Δείτε όλες τις λίστες...">Δείτε όλες τις λίστες...</option><option value="10201923992559990">Περιοχή Iráklion, Attiki, Greece</option><option value="10200977370255024">Ε Γυμνασιο Αρρενων Αθηνων</option><option value="4943100413872">Α ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ</option><option value="2402594662816">Οικογένεια</option><option value="2513216188285">Γνωστοί</option><option value="Επιστροφή">Επιστροφή</option></select></span></div>
<span class="timelineUnitContainer" style="position: relative;">
</span></div>
</h5>
<h3 style="color: #333333; font-size: 13px; margin: 0px; padding: 0px;">
</h3>
<h5 class="_1_s" data-ft="{"tn":"C"}" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; font-weight: normal; line-height: 16px; margin: 4px 15px 1px 0px; padding: 0px;">
<div class="_5k3v _5k3w clearfix" style="font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-top: 16px; word-wrap: break-word; zoom: 1;">
".....Την συνέχεια αυτή μπορεί κανείς να την ανιχνεύσει και στην τέχνη. Οι πιο περίφημες τοιχογραφίες της Κρήτης είναι εκείνες που ήρθαν στο φως (και έτυχαν αμφιλεγόμενης αποκατάστασης) στην Κνωσό από τον Έβανς. Όμως, εκείνο που είναι πιο εντυπωσιακό, είναι ο τρόπος με τον οποίο μοτίβα από εκείνες τις τοιχογραφίες επανεμφανίζονται στους τοίχους βυζαντινών ναών, 3.000 χρόνια αργότερα: Ο νεαρός, καμαρωτός Άγιος Γεώργιος, καβάλα στο λευκό του πολεμικό άτι, στον ναό της Παναγιάς Κεράς, νότια του Αγίου Νικολάου, είναι τόσο «ελληνικός», όσο και οι νεαροί Μινωίτες που πηδούν πάνω από τις ράχες των ταύρων. Το ίδιο ισχύει και για τον εντυπωσιακά ωραίο Άγιο Δημήτριο που φορά πανοπλία, έχει ένα τόξο κρεμασμένο στον ώμο κι ένα σκουλαρίκι που γυαλίζει στο δεξί του αυτί, κάνοντάς τον να μοιάζει με δανδή."<b><br /></b><br />
<b><br /></b></div>
</h5>
<h4 style="color: #333333; font-size: 11px; margin: 0px; padding: 0px;">
<span class="photo " style="padding: 0px;"><img alt="Βοσκαρουδάακι αμούστακο" class="photo_img img" src="https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/s720x720/1465346_10202267772194266_980334969_n.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" title="Βοσκαρουδάακι αμούστακο" /><div class="caption" style="border: 0px; font-size: 9px; line-height: 12px; padding: 2px 0px 0px;">
Βοσκαρουδάακι αμούστακο</div>
</span></h4>
<h5 class="_1_s" data-ft="{"tn":"C"}" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; font-weight: normal; line-height: 16px; margin: 4px 15px 1px 0px; padding: 0px;">
<div class="_5k3v _5k3w clearfix" style="font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-top: 16px; word-wrap: break-word; zoom: 1;">
<br />
<b> Άρθρο του William Dalrymple στους Financial Times.</b><br />
<br />
Πριν δυο χρόνια, ένα εκπληκτικό δισκάκι έτυχε να πέσει στα χέρια μου, ενώ έψαχνα αδιάφορα στοίβες με CD σε ένα δισκοπωλείο στην Κωνσταντινούπολη. Στο εξώφυλλό του υπήρχε μια όμορφα σκαλισμένη αχλαδόσχημη λύρα, φτιαγμένη από ξύλο μουριάς και στολισμένη με περίτεχνη ένθετη διακόσμηση φιλιγκράν. Παρόμοιο μουσικό όργανο δεν είχα ξαναδεί παρά μόνο μια φορά, πριν χρόνια, στο πέρασμά μου από την Ανατολία, ενώ ήμουν στον Δρόμο του Μεταξιού, καθ’ οδόν για την Κίνα. Τότε, έτυχε να ακούσω δυο ηλικιωμένους Έλληνες του Πόντου, από την περιοχή της Τραπεζούντας, να παίζουν ποντιακή λύρα. Θυμάμαι, αμέσως λάτρεψα την μελαγχολική, συγκινητική και παράδοξα «άχρονη» μουσική που έπαιζαν τα δύο αυτά αδέλφια, η οποία έμοιαζε να περικλείει στις κατιούσες βυζαντινές μακάμ κλίμακές της, αλλά και στις σαρωτικές, «πριονωτές» δοξαριές της, όλη την τραγωδία που έζησαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας. Μόλις έφτασα σπίτι, έβαλα το CD που είχα αγοράσει κατευθείαν στον φορητό μου υπολογιστή, ελπίζοντας να ακούσω ξανά αυτού του είδους την μουσική.<br />
Η μουσική που άκουσα, πράγματι, συγγένευε στενά με την ποντιακή μουσική, όμως ήταν πολύ πιο γεμάτη και ολοκληρωμένη σε σχέση με τον ωμό ήχο που θυμόμουν. Ήταν μια εξαίρετη ηχογράφηση, στην οποία ο θρηνητικός ήχος μιας ελληνικής όρθιας λύρας αντισταθμιζόταν από εκείνον μιας απλής καλαμένιας φλογέρας, για την οποία ο Patrick Leigh Fermor, στο βιβλίο του<em>Μάνη </em>(που μάς μεταφέρει συνειρμικά στην Πελοπόννησο της δεκαετίας του ’50), αναφέρει ότι παιζόταν από τους βοσκούς στα βουνά. Όσο για τα κρουστά της ηχογράφησης, ήταν περσικά daffs με μεταλλικούς κρίκους, καθώς και μπεντίρ. Σε ορισμένα κομμάτια, ο οξύς, μεταλλικός ήχος από το χτύπημα στις χορδές κάποιου είδους σαντουριού, συνυφαινόταν με το τσίμπημα ενός οργάνου που ακουγόταν σαν λαούτο ή ούτι. Αυτή η ενορχήστρωση «μετέφερε» την μουσική βαθύτερα στην Ανατολή, πιο πέρα κι από τα σύνορα της Περσίας, στα πέρατα των ερήμων της Συρίας και του Ιράκ. Κι όμως, προς έκπληξή μου, η ηχογράφηση είχε γίνει καταμεσής της Μεσογείου, εντός Ευρώπης! Ήταν από την Κρήτη.<br />
<br /></div>
</h5>
<h4 style="color: #333333; font-size: 11px; margin: 0px; padding: 0px;">
<span class="photo photo_right" style="clear: right; float: right; max-width: 180px; padding: 2px 0px 5px 10px;"><img alt="Κώστας Μουντάκης" class="photo_img img" src="https://fbcdn-photos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/1471991_10202267789914709_1661182041_a.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" title="Κώστας Μουντάκης" /><div class="caption" style="border: 0px; font-size: 9px; line-height: 12px; padding: 2px 0px 0px;">
Κώστας Μουντάκης</div>
</span></h4>
<h5 class="_1_s" data-ft="{"tn":"C"}" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; font-weight: normal; line-height: 16px; margin: 4px 15px 1px 0px; padding: 0px;">
<div class="_5k3v _5k3w clearfix" style="font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-top: 16px; word-wrap: break-word; zoom: 1;">
<br />
Το όργανο αυτό, η κρητική λύρα, είναι το πιο πεπλατυσμένο και ελαφρώς μεγαλύτερο, αιγαιακό ξαδελφάκι της φιαλόσχημης ποντιακής λύρας. Όσο για το CD, με τίτλο <em>Orion</em><em>,</em> που έμελλε να γίνει το αγαπημένο μου εκείνης της χρονιάς, αποτελεί έργο του λαμπρού νεαρού λυράρη Στέλιου Πετράκη. Όσο περισσότερο το άκουγα, τόσο περισσότερο ήθελα να συναντήσω τον Πετράκη και να γνωρίσω το περιβάλλον του, το οποίο δημιούργησε αυτή την ελεγειακή μουσική παράδοση, που ακουγόταν τόσο παράξενα «μεσαιωνική».<br />
Από ό,τι μπόρεσα να καταλάβω στο Διαδίκτυο, ο Πετράκης, ο οποίος δεν ήταν απλώς ο κορυφαίος νεαρός Κρητικός λυράρης, αλλά και ένας σπουδαίος τεχνίτης, αφού κατασκευάζει ο ίδιος λύρες, ήταν μέλος μιας ομάδας μουσικών που είχαν βρεθεί μαζί με τον αξιόλογο μουσικό, δεξιοτέχνη της λύρας Ross Daly, έναν Ιρλανδό στην καταγωγή και γεννημένο στην Αγγλία «Κρητικό». Στο Χουδέτσι, σε μια ορεινή περιοχή κοντά στο Ηράκλειο, ο Daly είχε δημιουργήσει μια μουσική σχολή – στούντιο ηχογραφήσεων, με την ονομασία Λαβύρινθος, με στόχο την διάσωση και την διάδοση της μουσικής παράδοσης και των μουσικών οργάνων της Κρήτης.<br />
Όλα αυτά μου ακούγονταν τέλεια. Αποφάσισα, λοιπόν, να κλείσω διακοπές στην Κρήτη, έχοντας την κρυφή ελπίδα να καταφέρω να κάνω και την οικογένειά μου να ενδιαφερθεί για αυτή τη μουσική. Τελικά, τους δελέασα να έρθουν μαζί, υποσχόμενος πολυτελείς διακοπές σε κάποια ωραία βίλα, με υπέροχες παραλίες και ταβερνάκια, ελπίζοντας ότι τα βράδια, που οι άμυνές τους θα ήταν πεσμένες, θα με ακολουθούσαν και σε κάποιες συναυλίες. Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά μου, έχοντας κατά καιρούς έρθει μαζί μου με το ζόρι σε ταξίδια ανά τον κόσμο -σε Ινδία, Αίγυπτο, Ελλάδα, Τουρκία- με τα χρόνια έμαθαν να ανέχονται το μουσικό μου γούστο και, πλέον, κάποιες από αυτές τις μουσικές που γνώρισαν, βρίσκονται στα iPods τους. Έτσι, μέσω της Five Star Greece (που πρακτορεύει μοναδικής ομορφιάς ιδιοκτησίες σε όλο το Αιγαίο) κλείσαμε την Villa Oulos, ένα πανέμορφο «παλατάκι» με κόκκινα κεραμίδια, στα βράχια της Ελούντας, στην βόρεια ακτή του νησιού, καθώς και τις πτήσεις μας.<br />
<br /></div>
</h5>
<h4 style="color: #333333; font-size: 11px; margin: 0px; padding: 0px;">
<span class="photo " style="padding: 0px;"><img alt="" class="photo_img img" src="https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/s720x720/1451942_10202267782594526_1601840247_n.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" title="" /></span></h4>
<h5 class="_1_s" data-ft="{"tn":"C"}" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; font-weight: normal; line-height: 16px; margin: 4px 15px 1px 0px; padding: 0px;">
<div class="_5k3v _5k3w clearfix" style="font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-top: 16px; word-wrap: break-word; zoom: 1;">
Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς μόλις προσγειωθείς στην Κρήτη είναι η απίστευτα μεγάλη κλίμακά της. Αν και δεν είναι παρά το πέμπτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου (η Σικελία, η Κορσική, η Κύπρος και η Σαρδηνία είναι μεγαλύτερες από την Κρήτη), κανένα από αυτά δεν έχει τόσο μακρύ, «αυστηρό» ορίζοντα, ενώ, επιπλέον, πέντε «σκυθρωπές» οροσειρές μοιράζουν το εσωτερικό της. Αυτά τα δύο στοιχεία, σε συνδυασμό με το μεγάλο μήκος της, της προσδίδουν μια αλλόκοτα ηπειρωτική αίσθηση. Καθώς φιδογυρίζεις, ανηφορίζοντας στους ορεινούς δρόμους που οδηγούν στο Οροπέδιο Λασιθίου, περνώντας δίπλα από «καστρόσπιτα» και χαζεύοντας αγριοκάτσικα που βόσκουν δεντρολίβανο και θυμάρι, νιώθεις σχεδόν σαν να βρίσκεσαι στον δρόμο που οδηγεί από την Ταρσό προς τις Κιλίκιες Πύλες, προς τον Βορρά, στην Τουρκία. Αυτά εδώ τα βουνά θυμίζουν έντονα την Ανατολία.<br />
Χαρακτηριστική είναι, επίσης, η πολύ έντονη διαφοροποίηση ανάμεσα στις παραθαλάσσιες, πεδινές περιοχές (που πάντα δέχονταν εισβολές και αποικισμούς, από τους Ενετούς και τους Τούρκους, μέχρι τους Βρετανούς των τουριστικών πακέτων) και το τραχύ, αγροτικό και σχεδόν ανέγγιχτο εσωτερικό του νησιού. Εδώ πάνω στα βουνά, πολλές αρχαίες παραδόσεις της Κρήτης επιβιώνουν αναλλοίωτες. Ίσως το πιο χτυπητό παράδειγμα αποτελεί η γνώση των βοτάνων: Την πρώτη χιλιετηρίδα προ Χριστού, ο Κρητικός σοφός Επιμενίδης εκλήθη από την Κνωσό στην Αθήνα για να εξαγνίσει την πόλη, αξιοποιώντας τις μυστικές του γνώσεις περί των βοτάνων. Επίσης, επιγραφές από τις Θήβες μνημονεύουν ότι ο Αιγύπτιος Φαραώ έστειλε στην Κρήτη δύο ιερείς, ώστε να βρεθεί τρόπος να εξαγνιστεί ο Νείλος. Σήμερα, οι ηλικιωμένοι κάτοικοι των ορεινών χωριών φημίζονται ακόμη σε όλη την Ελλάδα για τις γνώσεις τους πάνω στα θεραπευτικά και τα αποτοξινωτικά βότανα.<br />
Κι όμως, αυτή η συνέχεια αίματος και παραδόσεων απέχει παρασάγγας από κάθε ρομαντική μυθοπλασία. Ο ειδικευμένος στην μινωική Κρήτη αρχαιολόγος Sandy MacGillivray, από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια, μου ανέφερε το εξής: Ερευνώντας το DNA σύγχρονων Κρητών, σε σύγκριση με υλικό που προήλθε από οστά που είχε ανασκάψει στο Παλαίκαστρο, στην ανατολική Κρήτη, σε θέσεις που χρονολογούνται στο 2500 π.Χ., συμπέρανε ότι πάνω από το 30% των σύγχρονων Κρητών προέρχονται απευθείας από τους δημιουργούς του πρώτου μεγάλου αστικού και εμπορικού πολιτισμού της Ευρώπης.<br />
<br />
Την συνέχεια αυτή μπορεί κανείς να την ανιχνεύσει και στην τέχνη. Οι πιο περίφημες τοιχογραφίες της Κρήτης είναι εκείνες που ήρθαν στο φως (και έτυχαν αμφιλεγόμενης αποκατάστασης) στην Κνωσό από τον Έβανς. Όμως, εκείνο που είναι πιο εντυπωσιακό, είναι ο τρόπος με τον οποίο μοτίβα από εκείνες τις τοιχογραφίες επανεμφανίζονται στους τοίχους βυζαντινών ναών, 3.000 χρόνια αργότερα: Ο νεαρός, καμαρωτός Άγιος Γεώργιος, καβάλα στο λευκό του πολεμικό άτι, στον ναό της Παναγιάς Κεράς, νότια του Αγίου Νικολάου, είναι τόσο «ελληνικός», όσο και οι νεαροί Μινωίτες που πηδούν πάνω από τις ράχες των ταύρων. Το ίδιο ισχύει και για τον εντυπωσιακά ωραίο Άγιο Δημήτριο που φορά πανοπλία, έχει ένα τόξο κρεμασμένο στον ώμο κι ένα σκουλαρίκι που γυαλίζει στο δεξί του αυτί, κάνοντάς τον να μοιάζει με δανδή.<br />
Τέτοιες συνέχειες μπορούν, όμως, να αποδειχτούν παραπλανητικές. Ο πληθυσμός και οι πεποιθήσεις των Κρητικών έχουν υποστεί ριζικές αλλαγές από το τέλος της Τουρκοκρατίας, όταν 60% του πληθυσμού, καθώς και σχεδόν το 100% των κατοίκων των πόλεων ήταν μουσουλμάνοι. Πολλοί επέλεξαν να αλλαξοπιστήσουν και να γίνουν Χριστιανοί τα χρόνια του ελληνικού εθνικισμού, από την δεκαετία του 1860 και εξής, ενώ μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού πληθυσμού απελάθηκε το 1922, στο πλαίσιο της δραματικής ανταλλαγής των πληθυσμών που ακολούθησε την νίκη του Ατατούρκ επί των ελληνικών στρατευμάτων που εισέβαλαν στην Τουρκία.<br />
Οι Κρητικοί μουσουλμάνοι μετοίκησαν στην Ανατολία και η Κρήτη υποδέχτηκε τους χριστιανούς κατοίκους των χωριών που απελάθηκαν από την Καππαδοκία. Οι τουρκόφωνοι Καππαδόκες δεν έχουν ακόμη γίνει πλήρως αποδεκτοί από τους Κρήτες, αφού μέχρι και σήμερα τους αποκαλούν «Τούρκους». Ο Ross Daly, όταν πήγα στον Λαβύρινθο για να τον συναντήσω, μου είπε ότι μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ο δήμαρχος του Δήμου Καζαντζάκη πέρασε, συμβολικά, μια νύχτα στο «τουρκοχώρι» Δαμάνια, επειδή κάποιοι είχαν αρχίσει να παρενοχλούν τους «μετανάστες» και να καίνε τις σοδιές τους.<br />
Ο Daly και ο Πετράκης (όμορφος, ολιγόλογος και με εντυπωσιακά νεανική παρουσία) κάθονταν σε μια ταβέρνα απέναντι από τα στούντιο του Λαβυρίνθου. Από την άλλη μεριά του τοίχου ακούγονταν ραμπάμπ και ούτι, εν ώρα πρόβας. Καθίσαμε, λοιπόν, εκεί πίνοντας ρακή και συζητώντας την ιστορία του μουσικού οργάνου που και οι δύο λάτρευαν. Μου εξήγησαν ότι η κρητική λύρα δεν έχει σχέση με την αρχαία ελληνική λύρα, που μοιάζει με άρπα, αλλά ότι σχετίζεται με την οικογένεια των τοξωτών οργάνων που απαντούν από την Περσία και την Τουρκία μέχρι την Μακεδονία και την Βουλγαρία. Μου είπαν, επίσης, ότι, ενώ υπάρχουν αναφορές για όρθια τοξωτά όργανα στην Θράκη, στις περιγραφές του Πέρση ταξιδευτή του 9<sup>ου</sup> αιώνα Ibn Khordadbeh, δεν υπάρχει καμία καταγραφή οργάνου που προσομοιάζει με την σύγχρονη κρητική λύρα, μέχρι τις αρχές του 18<sup>ου</sup> αιώνα. Αν και σήμερα, λοιπόν, θεωρείται ως το κατεξοχήν κρητικό μουσικό όργανο, εντούτοις είναι, κατά πάσα πιθανότητα, μια σχετικά πρόσφατη «εισαγωγή», από εκείνη την περίοδο. Η πιο αρχέγονη μορφή λύρας που διασώθηκε στο νησί και που τώρα βρίσκεται στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων, χρονολογείται μόλις στο 1743, ενώ πολλές από τις πιο φημισμένες μελωδίες της κρητικής λύρας ανιχνεύονται σε παραλλαγές και σε άλλα μέρη του παλιού οθωμανικού κόσμου, ιδίως στην Συρία και την Τουρκία.<br />
<em><br /></em></div>
</h5>
<h4 style="color: #333333; font-size: 11px; margin: 0px; padding: 0px;">
<span class="photo " style="padding: 0px;"><img alt="Θανάσης Σκορδαλός" class="photo_img img" src="https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/s720x720/534061_10202267792194766_64573836_n.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px;" title="Θανάσης Σκορδαλός" /><div class="caption" style="border: 0px; font-size: 9px; line-height: 12px; padding: 2px 0px 0px;">
Θανάσης Σκορδαλός</div>
</span></h4>
<h5 class="_1_s" data-ft="{"tn":"C"}" style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 12px; font-weight: normal; line-height: 16px; margin: 4px 15px 1px 0px; padding: 0px;">
<div class="_5k3v _5k3w clearfix" style="font-family: 'Helvetica Neue', Helvetica, Arial, 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 20px; margin-top: 16px; word-wrap: break-word; zoom: 1;">
<em><br /></em>
<em>«Η σημερινή κρητική μουσική παράδοση προέρχεται από την ύπαιθρο»,</em> μου εξήγησε ο Daly. <em>«Επί Τουρκοκρατίας, οι πόλεις στην Κρήτη ήταν μουσουλμανικές. Όταν οι μουσουλμάνοι εγκατέλειψαν το νησί, πήραν μαζί και τις μουσικές τους παραδόσεις. Έτσι, η μουσική που έχουμε σήμερα, όπως για παράδειγμα οι συρτοί χοροί, προέρχεται από τα ορεινά χωριά. Πολλά, δε, από ό,τι παίζεται σήμερα προέρχονται από δύο ή τρεις δεξιοτέχνες δασκάλους, ιδίως από εκείνον που δίδαξε κι εμάς τους δυο, τον Κώστα Μουντάκη».</em> Πράγματι, τον Πετράκη τον έστειλε στον Μουντάκη ο πατέρας του, όταν ήταν τεσσάρων ετών, ενώ ο Ross μαθήτευσε κοντά του επί 16 χρόνια.<br />
Αργότερα, οι δύο σπουδαίοι λυράρηδες με ξενάγησαν στον Λαβύρινθο. Καθώς μου έδειχναν τα εκθέματα στο μουσείο, κάθε λογής έγχορδα όργανα, από κεμεντζέδες μέχρι σιτάρ, το σύνολο των οποίων ο Ross φαινόταν ικανός να παίξει, συναντήσαμε ομάδες σπουδαστών που έκαναν εξάσκηση. Στο τέλος της ξενάγησης, ο Daly και ο Πετράκης κάθισαν στον διάδρομο της κύριας εισόδου και ξεκίνησαν, χαλαρά, να γρατζουνούν τις λύρες τους. Σιγά-σιγά, κι άλλοι μουσικοί ήρθαν στην παρέα και άρχισαν να τζαμάρουν μαζί τους. Μέσα σε μισή ώρα, ο προθάλαμος είχε γεμίσει με μουσικούς που έπαιζαν όλοι μαζί. Το επόμενο βράδυ, ο Πετράκης μάς πήρε μαζί του στο εκπληκτικό ενετικό φρούριο στην παραλία του Ρεθύμνου, όπου θα εμφανιζόταν. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν κλεισμένος σχεδόν κάθε βράδυ. Όπως μας είπε: <em>«η λύρα, από ό,τι φαίνεται, εμφανίζει άνοδο»</em>.<br />
Η συναυλία έλαβε χώρα στον ανοιχτό χώρο κάτω από τις πολεμίστρες του φρουρίου, με την σκηνή να πλαισιώνεται από τους ασπρισμένους θόλους ενός παλιού τζαμιού και ενός εξίσου παλιού τουρκικού χαμάμ. Την ώρα που φτάσαμε και οι 500 θέσεις ήταν ήδη πιασμένες, εκτός από εκείνες της πρώτης σειράς. Όταν ρωτήσαμε εάν ήταν ελεύθερες, μας είπαν ότι προορίζονταν για τους επισήμους, οι οποίοι έκαναν «θεαματική» είσοδο λίγο πριν αρχίσει η συναυλία. Ο τοπικός αρχιεπίσκοπος, με την εντυπωσιακή γενειάδα του, συνοδευόταν από ρασοφόρους μητροπολίτες, ηγουμένους και μοναχούς, με ψηλά καπέλα και χυτά άμφια.<br />
Τότε, η μουσική ξεκίνησε. Ο Πετράκης ήταν ο μόνος που έπαιζε λύρα, συνοδευόμενος από τέσσερις μουσικούς με διπλόχορδο κρητικό λαούτο και έναν στα κρουστά, που έπαιζε μπεντίρ. Η λύρα οδηγούσε την μελωδία, ενώ το ρυθμικό παίξιμο των λαούτων είχε ένα ηχητικό αποτέλεσμα σχεδόν κρουστού οργάνου, καθώς ήταν σαν να αντηχούσε στο χτύπημα του μπεντίρ. Ο ρυθμός χτιζόταν ανεβαίνοντας προοδευτικά, σε έναν επαναλαμβανόμενο εκστατικό χορό. Καθώς το δοξάρι πήγαινε μπρος-πίσω, ο ήχος έμοιαζε να ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, ανά τους αιώνες: Ξαφνικά, μπορούσες να φανταστείς αυτό το είδος αρχοντικής, ελεγειακής μουσικής να παίζεται στον Μυστρά, το τελευταίο βυζαντινό προκεχωρημένο φυλάκιο, που είχε απομείνει στην Πελοπόννησο για να απωθήσει την οθωμανική προέλαση, ενώ την ίδια ώρα πυρσοί τρεμόπαιζαν και τα άλογα του βυζαντινού ιππικού μεταπατούσαν νευρικά μέσα στους στάβλους τους. Στο τέλος της συναυλίας, το πλήθος σηκώθηκε όρθιο και καταχειροκρότησε τους μουσικούς, ενώ ο αρχιεπίσκοπος έβγαλε έναν μακρύ λόγο και αγκάλιασε τον Πετράκη.<br />
<em>«Οι Κρητικοί λατρεύουν αυτό το όργανο»</em>, μου είπε ο Πετράκης μετά, πίνοντας μια ρακή. <em>«Είναι κάτι στον τρόπο που κάνει τους ανθρώπους χαρούμενους, να θέλουν να χορέψουν ή μερικές φορές ακόμα και να κλάψουν. Κανένα άλλο όργανο δεν έχει τέτοια επίδραση. Η λύρα έχει στ’ αλήθεια κάτι το μαγικό».</em><br />
<em><br /></em>
<em><br /></em>
<a href="https://www.facebook.com/notes/%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%B2%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CF%89-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%BC/735681626445361?comment_id=117060279&offset=0&total_comments=8&notif_t=note_comment#" role="button" style="color: #3b5998; cursor: pointer; text-decoration: none;">Πηγη: </a><a href="http://www.steliospetrakis.com/" rel="nofollow" style="color: #3b5998; cursor: pointer; text-decoration: none;" target="_blank">http://www.steliospetrakis.com</a><em><br /></em><br />
<em><br /></em>
<em>(μετάφραση : Εύα Πετροπούλου)</em></div>
</h5>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-51846707895417480072013-10-26T17:17:00.000+03:002013-10-26T17:26:36.537+03:00Δήμος Μούτσης, ο μεστός δημιουργός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="article_title" style="background-color: white; border: 0px; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 24px; font-weight: normal; margin: 0px; padding: 10px 0px 0px 10px;">
</h1>
<div class="grid_6 alpha" style="background-color: white; border: 0px; color: #333333; display: inline; float: left; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 11px; margin: 0px 10px 0px 0px; padding: 0px; width: 460px;">
<div class="details" style="border: 0px; color: #d2c7bd; font-style: italic; margin-top: 5px; padding: 0px 0px 10px 10px;">
Συντάκτης: <span style="border: 0px; color: #ef7867; margin: 0px; outline: none; padding: 0px;">Δανάη Λιάκου</span>, </div>
</div>
<div class="inner_article" style="background-color: white; border: 0px; margin: 2px 0px 14px; padding: 0px 15px;">
<div class="clear" style="border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 11px; height: 0px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; visibility: hidden; width: 0px;">
</div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<a href="http://www.flowmagazine.gr/article/view/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos/category/culture" style="border: 0px; color: #f5604b; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_self"><br /><img alt="Δήμος Μούτσης, ο μεστός δημιουργός " src="http://www.flowmagazine.gr/images/uploads/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos_300.jpg" style="border: 0px; float: left; font-size: 0px; height: 200px; margin: 5px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 300px;" /></a>Κρατώντας στα χέρια του το βιβλίο της ψυχής του, εδώ και 40 περίπου χρόνια ο Δήμος Μούτσης ξεφυλλίζει μία μία τις σελίδες του, μετουσιώνοντάς τες σε καλλιτεχνική δημιουργία. Με βήμα στακάτο και γρήγορο περπατάει απάνω στον κυκλικό άξονα της ιστορίας σαν σε ξύλινο πάτωμα που τρίζει, καταφέρνοντας να απομονώσει το τρίξιμο της εξουσίας και να ακούσει προσεκτικά τη φωνή της κοινωνίας. Ερμηνεύει με το δικό του τρόπο τα σημεία της εκάστοτε εποχής και μέσα στην ηχηρή μοναξιά του στίχου παίζει με τη σιωπή της μουσικής, επιδιώκοντας να δονήσει και να σπρώξει παραπέρα τη βάρκα του χρόνου. Ο ίδιος έχει πει: « <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Η τέχνη </em><em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">χωρίς «εναντίον» είναι φρούριο</em>.». Η δική του έκφραση μέσω αυτής είναι το απολύτως «σκεπτόμενο» απονενοημένο διάβημα ενός τρελού στη δίνη του κυκλώνα της ζωής.</div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία</strong></div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
Ο Δήμος Μούτσης γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1938 στον Πειραιά. Μεγάλωσε αρκετά φτωχά και δύσκολα σε μια οικογένεια χωρίς ιδιαίτερες καλλιτεχνικές ρίζες. Χάνει τον πατέρα του πολύ νωρίς και ουσιαστικά μεγαλώνει με την μητέρα του, η οποία ακούει την επιθυμία του για μουσική και στην ηλικία των 6-7 ετών τον γράφει στο δημοτικό ωδείο του Πειραιά. Καταπιάνεται αρχικά με το βιολί. Όπως ο ίδιος έχει πει: «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Από τότε ξεκίνησα να υπάρχω και να ζω</em>.». Συνεχίζει τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών. Μέχρι και τα 25 του χρόνια ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Όλος του ο κόσμος είναι αυτός ο γραφικός χώρος του ωδείου με τον κήπο ακούγοντας και παίζοντας συμφωνική κυρίως μουσική για ατέλειωτες ώρες, απολύτως απορροφημένος. Σ’ αυτό το φυτώριο νέων ταλέντων και την πηγή δημιουργικής ενέργειας, τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η κλασική μουσική και η αρμονία ενώ τα άλλα είδη αποτελούν κάτι εντελώς άγνωστο στα αυτιά των προσηλωμένων με θρησκευτική ευλάβεια σπουδαστών του.</div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<a href="http://www.flowmagazine.gr/article/view/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos/category/culture" style="border: 0px; color: #f5604b; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_self"><img alt="Δήμος Μούτσης, ο μεστός δημιουργός " src="http://www.flowmagazine.gr/images/uploads/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos_300_2.jpg" style="border: 0px; float: right; font-size: 0px; height: 200px; margin: 5px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 300px;" /></a>Ο εσωτερικός ρυθμός που πάλλεται εντός του γυρίζει τούμπα, όταν ακούει από κάποιο δισκάκι μερικά από τα τραγούδια του <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Μάρκου Βαμβακάρη </strong>όπως είναι η «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Φραγκοσυριανή</em>» και «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Τα ματόκλαδά σου λάμπουν</em>». Άκουγε κάτι που, ενώ δεν είχε καμία σχέση με κάποια σονάτα ή κάτι άλλο που είχε συνηθίσει να ακούει μέχρι τότε, κι όμως είχε την ίδια δυναμική με τα μεγάλα συμφωνικά έργα. Ήταν τόσο γνώριμος ήχος και ανακάλυψε κάτι που ούτε ο ίδιος γνώριζε, ότι κουβαλούσε. Ήταν αυτό που αργότερα του είπε ο <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Νίκος Γκάτσος</strong>: «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Ο Βαμβακάρης και η συμφωνική μουσική είναι διαφορετικά αλλά έχουν ίση υψηλή ποιότητα.</em>». Ένιωσε πως εξαντλούνται τα όρια της υψηλής αισθητικής και τότε ακριβώς ήταν η στιγμή που αποφάσισε πώς θέλει να γράφει τραγούδια.</div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">«..μα αλλιώς η μοίρα το βουλήθη, πρέπει να στρίψει σε μια κόχη...»</em></strong></div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<a href="http://www.flowmagazine.gr/article/view/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos/category/culture" style="border: 0px; color: #f5604b; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_self"><img alt="Δήμος Μούτσης, ο μεστός δημιουργός " src="http://www.flowmagazine.gr/images/uploads/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos_300_5.jpg" style="border: 0px; float: left; font-size: 0px; height: 200px; margin: 5px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 300px;" /></a>Όντας ακόμα στον πυρετό των ακαδημαϊκών του σπουδών, δέχεται ένα ακόμα γερό «χτύπημα» στην πλάτη, όταν το 1962 παρακολουθεί την παράσταση «Το έργο του νεκρο αδερφού» του <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Μίκη Θεοδωράκη</strong> και με την ερμηνευτική προσέγγιση του Μπιθικώτση. Ταρακουνιέται πολύ και αντιλαμβάνεται προς μεγάλη του έκπληξη, πως τα μπουζούκια δύνανται να φτάσουν τον παλμό της ανθρώπινης ψυχής σε τέτοια επίπεδα. Συχνάζει μαζί με τους φίλους του στο «Μαγεμένο Αυλό» και εκεί γνωρίζει την Εθνική Ελλάδος του πνευματικού κόσμου όπως είναι ο Γκάτσος κι ο Χατζιδάκης. Η απαρχή της καλλιτεχνικής του δημιουργίας τοποθετείται το Δεκέμβρη του 1966, όταν παίζει πολύ σιγά και διακριτικά μια μελωδία, την οποία ακούει ο Χατζιδάκης και του προτείνει να της βάλει στίχους. Είναι το «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Μέσα απ’ το παλιό μου</em> <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">σπίτι</em>» που το ερμηνεύει σε πρώτη εκτέλεση ο Μπιθικώτσης.</div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
Η γνωριμία και η φιλία με το Γκάτσο του χαρίζει μια αγαστή συνεργασία αλλά πάνω απ’ όλα του σημαδεύει το μυαλό προσδίδοντάς του μια εσωτερική φόρτιση. Ο ίδιος έχει πει για εκείνον: «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Ο Γκάτσος με έμαθε να σκέφτομαι και να μεγαλώσω την ικανότητά μου να αντιλαμβάνομαι. Με βοήθησε να καταλάβω το μέγεθος των</em><em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">πραγμάτων.</em>». Έτσι, η πρώτη δισκογραφική του εμφάνιση είναι σε στίχους δικούς του και ηχογραφείται το 1968 ο δίσκος «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Κάποιο καλοκαίρι</em>». Τρία χρόνια αργότερα έφτασαν στα χέρια του οι εξαιρετικοί στίχοι του <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Μάνου Ελευθερίου</strong>. Έτσι, μέσα σ΄ ένα κλίμα ανελευθερίας με στόχο την πρόκληση μιας καλλιτεχνικής δυστοκίας, η οποία ευτυχώς δεν επετεύχθη, δημιουργείται ένας δίσκος-σταθμός με τίτλο «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Άγιος Φεβρουάριος</em>». Πρόκειται για την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, η οποία χαρακτηρίζεται από μια συνοχή και έναν άρρηκτο συμπληρωματικό δεσμό ανάμεσα στα κομμάτια. Είναι η ιστορική συγκυρία που σχετίζεται με την Σμύρνη ως μια κάποτε ευημερούσα και ακμάζουσα πόλη που δυστυχώς χάθηκε για πάντα. Ο Ελευθερίου είχε πει πως η λειτουργία του δίσκου είναι ο συμβολισμός μιας τραγωδίας αλλά και μιας αναγέννησης, στην οποία όλοι εναποθέτουμε τις ελπίδες. Τα κομμάτια είχαν ερμηνεύσει οι τότε νέας κοπής τραγουδιστές Δημήτρης Μητροπάνος και Πέτρη Σαλπέα.</div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">«..ζητώντας κάτι που να μην γίνεται ουρλιαχτό και οφθαλμαπάτη..»</em></strong></div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<a href="http://www.flowmagazine.gr/article/view/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos/category/culture" style="border: 0px; color: #f5604b; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_self"><img alt="Δήμος Μούτσης, ο μεστός δημιουργός " height="126" src="http://www.flowmagazine.gr/images/uploads/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos_580_1.jpg" style="border: 0px; font-size: 0px; height: 230px; margin: 5px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 580px;" width="320" /></a><br />
<br />
Με ιδιαίτερο θάρρος και τόλμη επιχείρησε διάφορους ενορχηστρωτικούς πειραματισμούς με εργαλείο τον διαφορετικό ήχο που έβγαινε από το νεοφερμένο όργανο, συνθεσάϊζερ στην «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Τετραλογία</em>». Σ’ αυτό το δίσκο μελοποιεί ποιήματα από μεγάλους ποιητές όπως ο Καβάφης, ο Σεφέρης και άλλοι εκπληρώνοντας σε μεγάλο βαθμό διάφορα απωθημένα στο επίπεδο του συγκερασμού των οργάνων στο άκουσμα μιας μελωδίας. Φειδωλός αλλά πάντα καίριος, με κάποιο διάλειμμα σιωπής τεσσάρων χρόνων, μέχρι και το 2007 εξέδωσε 21 δίσκους και συνεργάστηκε με σπουδαίους στιχουργούς όπως οι Λευτέρης Παπαδόπουλος, Πυθαγόρας και άλλοι. Τραγούδια του μας έχουν μεταφέρει οι Μανώλης Μητσιάς, Δήμητρα Γαλάνη και άλλοι.</div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
Η συνεργασία με τον αιχμηρό στιχουργό <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Κώστα Τριπολίτη</strong> με το «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Φράγμα</em>» αποτέλεσε το κρίσιμο σημείο της πλήρους μεταστροφής του στον ήχο, το ύφος και τη διάθεση και ταυτόχρονα σηματοδότησε και το τραγουδιστικό του ντεμπούτο. Σπουδαία καταγραφή αυτής της συνεργασίας είναι η ερμηνεία της Σωτηρίας Μπέλλου μαζί με τον ίδιο στο «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Δε λες κουβέντα</em>», όπου μας εκτινάσσει κυριολεκτικά στον αέρα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/sdh4So1RQXg?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
Από τη στιγμή αυτή και έπειτα ο Μούτσης ξεκινάει να γράφει εντατικά και στίχους και ουσιαστικά νιώθει πιο ολοκληρωμένος, σαν τους παλιούς ρεμπέτες που έγραφαν, έπαιζαν και ερμήνευαν οι ίδιοι τα κομμάτια τους. Κόντρα στο συστημικό ρεύμα περνά μέσα από τα προκάτ παραπήγματα της ευκαιριακής μουσικής βιομηχανίας και φτιάχνει τραγούδια σαν αυτά στο «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Ενέχυρο</em>» που τολμούν να θέσουν το θέμα της χρεωκοπίας των ανθρώπινων σχέσεων και των ιδεών, προκαλώντας αμηχανία στους γύρω. Εντύπωση προκαλεί «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">ο Αντώνης</em><em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Β</em>»,κομμάτι που αναφέρεται στο τραγικό τέλος που βρήκε κάποιος φίλος του αυτοπυρπολούμενος.</div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://www.flowmagazine.gr/article/view/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos/category/culture" style="border: 0px; color: #f5604b; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_self"><img alt="Δήμος Μούτσης, ο μεστός δημιουργός " src="http://www.flowmagazine.gr/images/uploads/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos_300_3.jpg" style="border: 0px; float: left; font-size: 0px; height: 200px; margin: 5px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 300px;" /></a>Καίριος και μαγικός</strong></div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
Με δεινότητα συνθέτει λαϊκά κομμάτια αλλά και ιδιαίτερες μπαλάντες, όπου και στα δυο διατηρεί μια λιτότητα και ένα μέτρο χωρίς όμως ποτέ οι μελωδίες του να μοιάζουν μεταξύ τους. Δίνει ξεχωριστή θέση στο βιολί ενώ οι ενορχηστρώσεις του έχουν οπωσδήποτε την προσωπική του σφραγίδα. Επιδιώκει πάντα το έργο του να έχει λόγο ύπαρξης και να μην επαναλαμβάνεται. Δεν επαναπαύεται στις δάφνες του, όντας διαρκώς εν κινήσει, με στόχο την κατάκτηση της πνευματικότητας και της ευρηματικότητας. <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Η σούστα πήγαινε μπροστά</em> <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">κι ο μάγκας τοίχο τοίχο</em> μα <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">όσες φορές η αγάπη του δοκίμασε να φύγει, κατέβαινε στη θάλασσα καράβι για να βρει.</em> Πάντα όμως, γύριζε πίσω και τότε εκείνος με τη συνοδεία <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">μιας φυσαρμόνικας που κλαίει,</em> κοιτούσε την <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Ερηνούλα </em>του και της έλεγε: «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Αύριο πάλι θα ‘ρθω να σε βρω</em>». Εκείνη όμως, κάποιο βράδυ του άφησε το χέρι και χάθηκε στο στένο. Τότε,<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">μ’ ένα παράπονο πικρό</em> πήρε την κιθάρα του να τραγουδήσει <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">για αυτά τα χέρια που είναι μαχαίρια</em> και του σκίζουν την καρδιά.</div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
Συγκονιστικά επίκαιρος στο «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Να!</em>» μιλάει για τα οράματα που λείπουν, το φόβο και την βολή που μας ροκανίζουν τις στιγμές, αποτελώντας τροχοπέδη για την ίδια τη ζωή μας.Ύστερα, μας βάζει μέσα σε ένα <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">όνειρό του</em>, εκεί που <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">οι ελπίδες και οι σκιές του βάδιζουν αμίλητα εμπρός του. </em>Διατηρεί αναλλοίωτη μια φρεσκάδα σε όλα του τα κομμάτια, η οποία όμως βαδίζει χέρι- χέρι με την ωριμότητα. Είναι πρωτότυπος χωρίς όμως επιτηδευμένες προσπάθειες να προκαλέσει. Ο <strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://www.flowmagazine.gr/article/view/lefteris_papadopoulos_Stixoi_san_to_palio_krasi/category/culture" style="border: 0px; color: #f5604b; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;">Λευτέρης Παπαδόπουλος</a></strong> έχει πει για εκείνον: «<em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">Λίγο να κάτσει στο πιάνο δίπλα σου και σου αποκαλύπτει μια</em> <em style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;">μεθυστική μελωδία, που σου ομορφαίνει, τουλάχιστον γι΄αυτή την ώρα, τη ζωή</em>.» Λειτουργεί με το ένστικτο και την έμπνευση, όπως αυτή του συμβαίνει σε ανύποπτο χρόνο. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν αναλώνεται σε ανούσια και εύκολα δισκογραφικά εγχειρήματα.</div>
<div dir="rtl" style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<strong style="border: 0px; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://www.flowmagazine.gr/article/view/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos/category/culture" style="border: 0px; color: #f5604b; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" target="_self"><img alt="Δήμος Μούτσης, ο μεστός δημιουργός " src="http://www.flowmagazine.gr/images/uploads/dhmos_moutshs_o_mestos_dhmiourgos_300_4.jpg" style="border: 0px; float: right; font-size: 0px; height: 200px; margin: 5px; padding: 0px; vertical-align: middle; width: 300px;" /></a></strong></div>
<div class="MsoNormal" style="color: #333333; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 11px;">
<strong><span style="background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: 1pt none windowtext; color: #241e1f; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: 10.5pt; line-height: 115%; padding: 0cm;">Μια παράξενα
γοητευτική προσωπικότητα ....</span></strong><span style="color: black; font-size: 13.5pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="border: 0px; color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
Με έναν ιδιόρρυθμο χαρακτήρα επέλεξε να μείνει φανερά έξω από το κύκλωμα υψώνοντας φωνή μόνο, όταν έχει κάτι ουσιαστικό να πει. Αγαπάει πολύ το διάβασμα και τη ζωγραφική. Ζει λίγο πιο έξω από την Αθήνα μαζί με τη συζυγό του, προτιμώντας την ησυχία. Πρόκειται για έναν περήφανο άνθρωπο με αληθινά ξεσπάσματα ψυχής που καταγράφονται εδώ και πολλά χρόνια στα τεφτέρια της καλλιτεχνικής ζωής αυτού του τόπου. Με τραγούδια που συνοδεύουν κάθε προηγούμενη και κάθε επόμενη γενιά σαν φωτεινός σηματοδότης του προσωπικού μας δρόμου, μας ανεβάζει ένα βήμα πιο κοντά στον βουνό της ζωής.</div>
<div style="border: 0px; padding: 0px 0px 15px; text-align: justify;">
<div style="color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px;">
Ο Δήμος Μούτσης μέσα από τα μεταλλικά συνθήματα των μικροφώνων κατορθώνει να αποτυπώσει το δικό του σύνθημα. Επιδιώκει να μεταφέρει το φύσημα του καθαρού αέρα, όπως αυτό ξεπηδά από τα πνευμόνια μιας κοινωνίας μονίμως ζαλισμένης από τον καπνό της πυρπολημένης συνείδησης. Είναι το δύσκολο σαν μια αφορμή για ουσιαστική σκέψη και αληθινό αγώνα. Μας δείχνει πως μόνο μέσα από μια άνιση και ανώμαλη διαδρομή, είμαστε σε θέση να προσέξουμε το λουλούδι που συναντάμε στο δρόμο μας και να ξέρουμε ότι μπορούμε να το μυρίσουμε, χωρίς να χρειαστεί να το κόψουμε. Γιατί κανείς δεν ξέρει αν θα συναντήσουμε άλλο στο μονοπάτι που τραβήξαμε <span style="font-size: 13.5px;">…</span></div>
<div style="color: #241e1f; font-family: Verdana, Geneva, sans-serif; font-size: 13.5px; line-height: 20px;">
<span style="font-size: 13.5px;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/ibSzNPCMcAs?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
</div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-49277018440850982572013-10-15T13:26:00.003+03:002013-10-15T13:26:52.013+03:00Καθαρές κουβέντες από τον Γ. Κατρούγκαλο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #37404e; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">Χωρίς να χάσει ούτε στιγμή την ψυχραιμία του, παρ' όλο το λεκτικό λιντσάρισμα που επιχειρήθηκε απ' όλους σχεδόν τους καλεσμένους της εκπομπής πρωτοστατούντος του παρουσιαστή της, ο Γ. Κατρούγκαλος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, με εντελώ</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #37404e; display: inline; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 18px;">ς μειλίχιο τρόπο και τεκμηριωμένα επιχειρήματα έβαλε τα πράγματα στην θέση τους σχετικά με όλη αυτή την μπουρδολογία που ακούμε αυτές της μέρες για την βία.<br />Το βίντεο που παραθέτουμε είναι σχετικά μεγάλο --διαρκεί 15 λεπτά- αλλά αξίζει πιστεύουμε να το παρακολουθήσετε και πάνω απ΄ όλα να «θαυμάσετε» την αντίδραση που εισέπραξε από «διανοούμενος» αλλά και από τον Μιχελάκη της Ν.Δ όπως και από τον Πάγκαλο.<br />Σε εμφανή αμηχανία ο Πρετεντέρης συνεργούσε ώστε ο Γ. Κατρούγκαλος να μην μπορεί να ολοκληρώσει την άποψη του, επιτρέποντας να τον διακόπτουν συνέχεια.<br /><br /><a href="http://youtu.be/tjm-JwKeeWc" rel="nofollow nofollow" style="color: #3b5998; cursor: pointer; text-decoration: none;" target="_blank">http://youtu.be/tjm-JwKeeWc</a></span></div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-41132933285637444912013-08-20T17:23:00.001+03:002013-08-20T17:23:22.698+03:00Ο Γκρεμιστής<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="//www.youtube.com/embed/A95ddw5Yggs" width="459"></iframe>xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-72847568034148696322013-08-11T19:25:00.001+03:002013-08-11T19:27:40.437+03:00ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΥΒΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<strong><span style="color: navy; font-size: 10.0pt;">Ο Γκρεμιστής αναδημοσιεύει
από το vima.gr (04/10/1998)ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, βιωματικό και επίκαιρο άρθρο-λόγω
και της μνημονιακής επέλασης στην Δημόσια <a href="http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12963%3Amika-xaritou-kouva-esy&catid=38%3Adi-kosmos&Itemid=173" id="_GPLITA_0" title="Click to Continue > by safesaver">δωρεάν</a> υγεία- της Μίκας Χαρίτου-Φατούρου, καθηγήτριας της
Ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το οποίο, μεταξύ άλλων,
παραθέτει εξαιρετικά ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με την λειτουργία του
Εθνικού Συστήματος Υγείας της Κούβας τα οποία θα μπορούσαν να ληφθούν υπόψη και
να πραγματοποιηθούν, χωρίς ιδιαίτερο κόστος ή/και δυσκολίες από μια κυβέρνηση
της Αριστεράς.</span></strong></div>
<strong><span style="color: navy; font-size: 10.0pt;">Ολόκληρο το επίκαιρο άρθρο
της Μίκας Χαρίτου-Φατούρου υπό τον τίτλο: «Οι μύθοι για την Κούβα» έχει ως
εξής:</span></strong><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: maroon;"><strong><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></span></strong></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Sb7VjfNa9ZrKMX3PfuFVH8S0kDN_120QcSbB3NR8kPOhPxPPa6vVGC_SI7wbQZSW3tjOYlL8UPM4Bqhxn8kyYTjYpDbkk9m0Ek7VirXVu35ssthwALYEfCeMk-eSwSCXfHRfy_f0OAA/s1600/P3300107-300x225.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Sb7VjfNa9ZrKMX3PfuFVH8S0kDN_120QcSbB3NR8kPOhPxPPa6vVGC_SI7wbQZSW3tjOYlL8UPM4Bqhxn8kyYTjYpDbkk9m0Ek7VirXVu35ssthwALYEfCeMk-eSwSCXfHRfy_f0OAA/s400/P3300107-300x225.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: maroon;"><strong><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: maroon;"><strong><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: maroon;"><strong><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span></span></strong></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="color: maroon;"><strong><span style="font-size: 8pt;">Της ΜΙΚΑΣ ΧΑΡΙΤΟΥ-ΦΑΤΟΥΡΟΥ*</span></strong></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span>Πολλοί μύθοι κυκλοφορούν για τη ζωή στην Κούβα: για τη φτώχεια και την απελπισία του κόσμου, τον ουτοπιστικό ρομαντισμό του <strong>Τσε Γκεβάρα</strong>• την αντοχή του <strong>Φιντέλ Κάστρο</strong>
που πέθανε ή πεθαίνει, που επιμένει να διοικεί ενώ δεν τον θέλει ο
λαός• τα σπίτια τους που καταρρέουν γιατί δεν έχουν χρήματα να τα <strong>διορθώσουν </strong>ή
να χτίσουν καινούργια• τα αυτοκίνητά τους που είναι παμπάλαια γιατί δεν
μπορούν να αγοράσουν καινούργια λόγω φτώχειας και εξαιτίας του
αποκλεισμού που έχει επιβάλει από τη <strong>δεκαετία του '60</strong> στη χώρα η <strong>Βόρειος Αμερική</strong>, όπως αποκαλούν όλοι οι Νοτιοαμερικανοί τις <strong>ΗΠΑ</strong>• και για το ότι όπου να 'ναι το καθεστώς θα πέσει.</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
<span>Μια επίσκεψη όμως στην <strong>Κούβα</strong>, όχι απλά τουριστική, δίνει μιαν άλλη γεύση της πραγματικότητας. Προ καιρού την επισκέφθηκα μαζί με καθηγητές από τη<strong> Βρετανία, την Ισπανία, τη Βραζιλία και το Περού</strong> στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Alpha, ενός προγράμματος <strong>συνεργασίας πανεπιστημίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης</strong>
(Βρετανία, Ισπανία, Ελλάδα) και της Λατινικής Αμερικής (Βραζιλία,
Περού, Κούβα). Στο τέλος των 20 ημερών που μείναμε εκεί όλοι είχαμε
αποφασίσει να στείλουμε στην<strong> Κούβα υποψήφιους διδάκτορές</strong>
μας με υποτροφίες 10 μηνών τις οποίες προσφέρει το πρόγραμμα για να
μελετήσουν το εθνικό σύστημα υγείας της χώρας, το οποίο θεωρήσαμε ότι
είναι ίσως το καλύτερο στον κόσμο και για το οποίο ελάχιστα έχουν
γραφεί.</span><br /><span>Σύμφωνα με τους συναδέλφους μας κουβανούς καθηγητές με τους οποίους συνεργαστήκαμε, οι δύο κεντρικοί στόχοι, μετά την <strong>επικράτηση
της επανάστασης, το 1959, ήταν και εξακολουθούν να είναι η παιδεία και η
υγεία. Ετσι διαβάζουμε σήμερα σε ένα πανό έξω από την κωμόπολη San
Jose: «Χωρίς παιδεία δεν γίνεται επανάσταση, χωρίς παιδεία δεν γίνεται
σοσιαλισμός»</strong> καθώς διαφημίζουν την ιδεολογία τους όπως συνηθίζουν και όχι την οδοντόπαστά τους.</span><br /><span>Θα
περιορισθώ όμως εδώ στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Κούβας γιατί αυτό
μελετήσαμε. Είναι, όπως θα δούμε, ένα σύστημα πρόληψης, γι' αυτό και η
περίθαλψη είναι πολύ φθηνότερη από το δικό μας ή άλλων χωρών της Δύσης.</span><br /><span>Η Κούβα ακολούθησε κατά κύριο λόγο το βρετανικό σύστημα υγείας της πρώτης περιόδου εφαρμογής του με τον <strong>«γενικό γιατρό»</strong> (general practitioner).<strong> Το βελτίωσε όμως καθιερώνοντας στις αρχές της δεκαετίας του '80 τον «οικογενειακό γιατρό»</strong> ο οποίος έχει κυρίως κοινοτικό προσανατολισμό πρόληψης.</span><br /><span><strong>Περίπου 80% των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής εκπαιδεύονται ως οικογενειακοί γιατροί και η μεγάλη πλειονότητά τους είναι γυναίκες</strong>,
όχι γιατί τους το επιβάλλουν αλλά γιατί το προτιμούν. Η πανεπιστημιακή
παιδεία τους είναι έξι χρόνια βασική εκπαίδευση, ένας χρόνος άσκηση και
τρία χρόνια στην ειδικότητα της οικογενειακής γιατρού, κυρίως με άσκηση
μέσα σε κοινότητα. Είναι προσανατολισμένη προς τη διατήρηση της υγείας
και λιγότερο στην αντιμετώπιση της νόσου στην οικογένεια και στην
κοινότητα.</span><br /><span>Επισκεφθήκαμε <strong>δύο «πολυκλινικές»</strong>
όπου εργάζονται οι οικογενειακοί γιατροί: μια περιφερειακή, στη
γειτονιά Plaza de la Revolution της Αβάνας, και μια κεντρική στην <strong>κωμόπολη San Jose</strong>,
μερικά χιλιόμετρα έξω από την Αβάνα. Η πολυκλινική της Αβάνας, πάνω
στην παραλία, έμοιαζε περισσότερο με αθλητικό κέντρο υγείας. Είχε πισίνα
όπου είδαμε παιδιά να κολυμπούν και γυμναστήριο το οποίο εκείνη τη
στιγμή φιλοξενούσε μεσήλικους άνδρες και γυναίκες. Εκαναν <strong>αθλητική ψυχοθεραπεία</strong>, ένα αντικείμενο που <strong>αναπτύσσει ιδιαίτερα η Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Αβάνας</strong>.</span><br /><span>Η <strong>οικογενειακή γιατρός</strong> η οποία είναι και διευθύντρια της πολυκλινικής επικουρείται στο έργο της από μια ομάδα ειδικών που αποτελείται από έναν <strong>επόπτη γενικό γιατρό, μια νοσοκόμα, μια κοινωνική λειτουργό, ένα φυσιοθεραπευτή, έναν παιδαγωγό και έναν αθλητικό θεραπευτή</strong>. Μας πληροφόρησε ότι το κράτος τής προσφέρει κατοικία στη γειτονιά που βρίσκονται οι περίπου <strong>200 οικογένειες</strong>
τις οποίες έχει χρεωθεί και τις οποίες επισκέφθηκε τις πρώτες δύο
εβδομάδες του διορισμού της. Η μελέτη των φακέλων της κάθε οικογένειας
της έδωσε τη δυνατότητα να επιλέξει ποιες οικογένειες θα εξακολουθήσει
να επισκέπτεται διότι έκρινε ότι το είχαν ανάγκη, με τη <strong>συγκατάθεσή τους βέβαια</strong>.
Τα απογεύματα κάνει τις επισκέψεις της σε οικογένειες ενώ το πρωί είναι
στο ιατρείο της με τα άτομα που θέλουν να την επισκεφθούν εκτάκτως.
Εχει συγχρόνως τη <strong>δυνατότητα να καλέσει από μια κεντρική πολυκλινική</strong> που διαθέτει τον ειδικό που κρίνει ότι έχει ανάγκη να συμβουλευθεί κάθε φορά, όπως <strong>γυναικολόγο, ψυχολόγο, ενδοκρινολόγο </strong>κλπ.
Π.χ., ένας ψυχολόγος είναι χρεωμένος ως τέσσερις οικογενειακούς
γιατρούς τους οποίους συμβουλεύει στην αντιμετώπιση των ψυχολογικών
προβλημάτων μιας οικογένειας ή της κοινότητας. Η οικογενειακή γιατρός
δεν έχει ωράριο. Η οικογένεια μπορεί να την καλέσει όποτε αισθανθεί την
ανάγκη.</span><br /><span><strong>Ανάλογα με τις
ανάγκες της κοινότητας όπου εργάζεται, δημιουργεί νέες δραστηριότητες.
Π.χ., με τη βοήθεια του ψυχολόγου λειτούργησε μια λέσχη νέων όπου
γίνονται ειδικές συζητήσεις, αθλητικές δραστηριότητες </strong>κλπ. ενώ η
κοινωνική λειτουργός ασχολείται ειδικότερα με νεαρά κορίτσια που έχουν
καταφύγει στην πορνεία με τα οποία συζητεί εναλλακτικές δυνατότητες
εργασίας, προφυλακτικές τακτικές και τη συχνότητα των εξετάσεων.</span><br /><span>Στην
πολυκλινική του San Jose, η οποία είναι κεντρική γιατί έχει κάτω από
την εποπτεία της 25 οικογενειακούς γιατρούς, μας επεσήμαναν ότι η
προληπτική περίθαλψη που ασκούν μπορεί να επέμβει γενικότερα και
δραστικά στο ευρύτερο περιβάλλον. <strong>Οταν, λ.χ., αυξήθηκαν τα
περιστατικά άσθματος στα παιδιά της περιοχής τους, με την υπόδειξη των
οικογενειακών γιατρών τους οποίους καλούν κάθε τόσο σε σύσκεψη,
υποχρέωσαν το εργοστάσιο κατασκευής λαστίχων</strong> που είχε πρόσφατα
αρχίσει να λειτουργεί κοντά στην πόλη να χρησιμοποιήσει τα κατάλληλα
φίλτρα. Μειώθηκε έτσι αισθητά η συχνότητα εμφάνισης τέτοιων περιστατικών
χωρίς να χρειασθεί να καταφύγουν σε μακρόχρονη θεραπευτική αγωγή.
Αλλωστε σε περιόδους έξαρσης κάποιας νόσου όπως κατά την «περίοδο
κρίσης», όταν ο πληθυσμός των πόλεων είχε πεινάσει, εφαρμόστηκαν ειδικά
προγράμματα για την προληπτική αντιμετώπιση της φυματίωσης.</span><br /><span><strong>Επομένως
θα μπορούσε να πει κανείς ότι η οικογενειακή γιατρός έχει εκπαιδευθεί
για να «προλαβαίνει» το άτομο προτού ζητήσει τη βοήθειά της γιατί
γνωρίζει το ιστορικό της οικογένειας.</strong> Την αντιμετωπίζει ως
σύνολο γιατί έχει εκπαιδευθεί για να προβλέπει και να αντιμετωπίζει τις
επιπτώσεις που έχει το οργανικό ή το ψυχολογικό πρόβλημα ενός ατόμου στα
άλλα μέλη της οικογένειάς του, ανάλογα με την ηλικία του καθενός, τη
θέση του στην οικογένεια και την κοινότητα. Βλέπει την οικογένεια ως
μέρος ενός συνόλου, της κοινότητας και του ευρύτερου κοινωνικού και
φυσικού περιβάλλοντος με τα οποία βρίσκεται σε συνεχή αλληλεπίδραση.
Ετσι δημιουργεί κοινοτικά προγράμματα για την αντιμετώπιση
ψυχοκοινωνικών προβλημάτων πληθυσμιακών ομάδων υψηλού κινδύνου και
προκαλεί άμεσες ευρύτερες παρεμβάσεις όταν χρειασθεί.</span><br /><span><strong>Εύλογη
είναι η ερώτηση γιατί δεν εφαρμόζουμε ένα παρόμοιο σύστημα στη Δύση.
Διότι υπάρχουν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα των μεγάλων και μικρών
νοσοκομείων, έρχεται η άμεση και ορθή απάντηση</strong>. Ισως όμως
αναγκασθούμε σύντομα να ακολουθήσουμε το σύστημα του οικογενειακού
γιατρού. Θα μας αναγκάσουν οι ασφαλιστικές εταιρείες να το κάνουμε καθώς
θα αρνούνται να πληρώνουν το υψηλό κόστος της νοσοκομειακής περίθαλψης
στην οποία καταφεύγουν οι άνθρωποι όταν είναι πια πολύ αργά. Σε αυτό το
ελπιδοφόρο συμπέρασμα καταλήξαμε οι συνάδελφοι <strong>πανεπιστημιακοί</strong> που επισκεφθήκαμε την Κούβα.</span></span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: maroon; font-size: 8pt;"><strong>*Η Μίκα Χαρίτου-Φατούρου είναι καθηγήτρια της Ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.</strong></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: maroon; font-size: 8pt;"><strong>*ΠΗΓΗ: tovima.gr (4/10/1998)</strong></span></div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-60799161908344218202013-07-17T12:49:00.000+03:002013-07-17T12:51:32.031+03:00Υπο διωγμό οι τοπικές παραδοσιακές ποικιλίες φυτών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjn1_NSUgzQyHLzmZ2y6IG3hAxY1ABQnc1ZyI73AxrELZX_6KOuQ3KqZ_qZesFCwzqsztg5dYJby4yF4EwqdGtgZhAcRbDfvFcQtIfc7DquzcPfg6SoVxE096NxR54MY93LuwlEC2dBdA/s1600/!@0YiVDESHQ8WaZ7isQyp89g.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjn1_NSUgzQyHLzmZ2y6IG3hAxY1ABQnc1ZyI73AxrELZX_6KOuQ3KqZ_qZesFCwzqsztg5dYJby4yF4EwqdGtgZhAcRbDfvFcQtIfc7DquzcPfg6SoVxE096NxR54MY93LuwlEC2dBdA/s320/!@0YiVDESHQ8WaZ7isQyp89g.jpeg" width="231" /></a></div>
<br />
<br />
Συμφωνα με απόφαση των 14 επιτρόπων της Ε.Ε. που ελήφθη χθές 6 Μαϊου
μπαίνουν τέτοιοι όροι και περιορισμοί στην καλλιέργεια των τοπικών
παραδοσιακών σπόρων και ποικιλιών ώστε πρακτικά καθιστούν πολύ δύσκολη
εως αδύνατη την καλλιέργεια τους.Ετσι η συστηματική εξαφάνιση των
τοπικών ποικιλιών συνεχίζεται τώρα και με την σφραγίδα της ΕΕ και θα
οδηγήσει σύντομα να μήν έχουμε αλλη επιλογή παρά μόνον υβριδισμένους ή
μεταλλαγμένους σπόρους.Ο Henry Kissinger ειχε αναφέρει .<br />
<br />
Οι
φυτικές καλλιέργειες των οποίων οι σπόροι παράγωνται απο τους γεωργούς
είναι δημόσια ιδιοκτησία και αποτελούν κοινό αγαθό δηλαδη μπορούν να
αναπαραχθούν απο όλους.Αντίθετα οι σπόροι που παράγωνται απο τις
ιδιωτικές βιομηχανίες σπόρων προστατεύωνται απο κανονισμούς πνευματικής
ιδιοκτησίας και ευρεσιτεχνίες και συνεπώς δεν μπορούν ελεύθερα να
αναπαραχθούν.<br />
<br />
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ)
και η ΕΕ στηρίζουν τις βιομηχανίες σπόρων ενώ ταυτόχρονα επιβάλουν
παράλογες απαιτήσεις στούς σπόρους των αγροτών περιορίζοντας την
εμπορική κυκλοφορία τους.Ως αποτέλεσμα ο πολύτιμος αυτός φυσικός πόρος
το δημόσιο αυτό αγαθό ,πού αποκαλείται αγροτική βιοποικιλότητα και
αποτελεί την βάση της διατροφικής μας ασφάλειας ,της υγιεινής διατροφής
και της φυσικής εξέλιξης των φυτών απειλείται σοβαρά απο τα μεγάλα
συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών σπόρων.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheyUNDakoPb-knwlGX8aaWMBKScr3uymaSqWILUFFYHFkxU14qhoa9y61Z_NrsHhFxJt2bnztIFd0O2Qof1lYUkMKf0kIWmWUbiyT2eR18IoDeKRfXfnCDcAa0JaGRRBPjEtBONVpjXBw/s1600/%CF%83%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%BF%CE%B91.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheyUNDakoPb-knwlGX8aaWMBKScr3uymaSqWILUFFYHFkxU14qhoa9y61Z_NrsHhFxJt2bnztIFd0O2Qof1lYUkMKf0kIWmWUbiyT2eR18IoDeKRfXfnCDcAa0JaGRRBPjEtBONVpjXBw/s320/%CF%83%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%BF%CE%B91.jpg" width="320" /></a></div>
<strong><br /></strong>
<br />
Οι
μοναδικές ποικιλίες φυτών ,οπωροκηπευτικών,κ.α. σε νησιωτικές και
άλλες γεωγραφικά απομονωμένες περιοχές της χώρας μας πού προσαρμόστηκαν
και επιβίωσαν επι χιλιετίες απειλούνται με εξαφάνιση κατόπιν της
πρόσφατης απόφασης των 14 Επιτρόπων της ΕΕ.Οι φυτικές αυτές ποικιλίες
χρειάστηκαν αιώνες για να προσαρμοστούν γενετικά στις διαφορετικές
συνθήκες των νησιών και των άλλων γεωγραφικά απομονομένων περιοχών
παραλιακών ή ορείνων όπως η έλλειψη νερού,οι έντονοι άνεμοι,το φτωχό σε
θρεπτικά συστατικά χώμα,τα τοπικά φυτοπαθογόνα και γενικά το
μικροκλίμα της περιοχής.Η γεωγραφική απομόνωση των νησιών και των άλλων
ελληνικών περιοχών οδήγησε στην ανάπτυξη διαφορετικών τοπικών
ποικιλιών οι οποίες είναι προσαρμοσμένες στις εδαφοκλιματικές συνθήκες
της κάθε περιοχής.Ετσι μπορούν να αναπτύσωνται έχοντας καλή
απόδοση,περιορισμένες ανάγκες νερού και θρεπτικών συστατικών,χωρίς να
χρειάζωνται λιπάσματα ή φυτοφάρμακα.Συνεπώς είναι υγιεινά,σχετικά
φθηνά,με ιδιαίτερη οσμή και γεύση και φυσικά απηλλαγμένα απο λιπάσματα
και φυτοφάρμακα..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhphYN4oNXezBDm2NHSabrjn6s0h99bfZTzsRkUYp1PIFdiomOXUD1MyjJtZN7UbWubc4Ltlso6cUwexQ8YMnq8-N_qZ-nG3DSRs8CzNBy9DUSF9QMVSOdPLhxYcmEHZa2SzAff3-OpHqk/s1600/%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%821.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhphYN4oNXezBDm2NHSabrjn6s0h99bfZTzsRkUYp1PIFdiomOXUD1MyjJtZN7UbWubc4Ltlso6cUwexQ8YMnq8-N_qZ-nG3DSRs8CzNBy9DUSF9QMVSOdPLhxYcmEHZa2SzAff3-OpHqk/s1600/%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%821.jpg" /></a></div>
<br />
<strong><br /></strong>
Οι
τοπικές παραδοσιακές ποικιλίες ενώ χρειάζωνται αιώνες για να
εξελιχθούν βλέπουμε μέσα σε μονο λίγες δεκαετίες να εξαφανίζωνται με
ανησυχιτικούς ρυθμούς.<br />
Ενδεικτικά αναφέρω οτι στην Ελλάδα σε μόνο
λιγες δεκαετίες απο τις 200 ποικιλίες σταριού που καλλιεργούταν εχουν
μείνη μόνο 7 δηλαδή μειώθηκαν πάνω από 95%.Πρόσφατες επίσης έρευνες
έχουν δείξη οτι μόνο το 2-3% των ποικιλιών λαχανικών που υπήρχαν πρίν
50 χρόνια έχουν διασωθεί και καλλιεργούνται μέχρι και σήμερα στήν χώρα
μας.<br />
<br />
Οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες σπόρων πού είναι
συγρόνως και οι ίδιες εταιρείες που παράγουν τα λιπάσματα,τα φυτοφάρμακα
και τα μεταλλαγμένα με την υποστήριξη του Παγκοσμίου Οργανισμού
Εμπορίου και της ΕΕ επέτυχαν να ελέγχουν το 73% της παγκόσμιας
παραγωγής σπόρων. Μεταξύ των δέκα μεγαλύτερων πολυεθνικών εταιρειών
παραγωγής και εμπορίας σπόρων είναι οι: Monsanto
,DuPont,Sygenta,Bayer,BASF,κ.α.Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ σήμερα
καλλιεργείται μόνο το 10% των παραδοσιακών ποικιλιών σπόρων πού
καλλιεργούνταν πρίν 100 χρόνια.Αυτό το γεγονός είναι καταστροφικό για
την βιοποικιλότητα ,την συνέχεια της ποικιλίας στήν φύση δηλ.την
συνέχεια στην ζωή.Συγχρόνως απο τους σπόρους των πολυεθνικών εταιρειών
υπάρχει ο κίνδυνος της επιμόλυνσης.Αυτό σημαίνει οτι οι τοπικές
ποικιλίες μπορούν να αλλοιωθουν αφού κληρονομικό υλικό απο τούς
υβριδισμένους σπόρους μπορεί να μεταφερθεί απο τον άνεμο,τα πουλιά κλπ
εως και δύο χιλιόμετρα μακριά και να μολύνει τις τοπικές ποικιλίες.<br />
Βέβαια
η πολιτική διαχρονικά των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν ανύπαρκτη εως
εγκληματική στον τοέα αυτόν.Η ελληνική πολιτεία ουδέποτε έκανε την
παραμικρή προσπάθεια για την διατήρηση,διάδοση και βελτιωση του
γενετικού υλικού των ελληνικών σπόρων και του πολλαπλασιαστικού
υλικού..Η τράπεζα σπόρων του ΕΘΙΑΓΕ στην Θες/νίκη είναι ανεπαρκής,η
συμβολή των ελληνικών σπόρων στην Παγκοσμια<br />
Τράπεζα (κιβωτός του
Νώε στην Αρκτική) είναι περιορσιμένη παρά το μηδενικό κόστος,και η
αξιόλογη δραστηριότητα της ΜΚΟ ΠΕΛΙΤΙ αξίζει συγχαρητηρίων.<br />
Μιλάμε
για Μεσογειακή διατροφή αλλά ξεχνάμε οτι η Ελληνική Μεσογειακή
Διατροφή στηρίζεται σε τοπικές παραδοσιακές ποικιλίες σπόρων.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju7mR3OVVVeubRJQ1CB2GSkd6oqCYWubi4C63py6drmOs9OnYB9Nk57bwF-fkxvYZEHh7x6LL1D2WQPV4Zjz9PWct2vNQ24iaeiYrRhNE8bb8FGnC7Yfe234J5CUCHHVlqOy53sEe9w2o/s1600/%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju7mR3OVVVeubRJQ1CB2GSkd6oqCYWubi4C63py6drmOs9OnYB9Nk57bwF-fkxvYZEHh7x6LL1D2WQPV4Zjz9PWct2vNQ24iaeiYrRhNE8bb8FGnC7Yfe234J5CUCHHVlqOy53sEe9w2o/s1600/%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%822.jpg" /></a></div>
<strong><br /></strong>
<br />
Η
εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας που απο την μία μεριά εμφανίζεται
να στηρίζει την γεωργική παραγωγή και απο την άλλη να καταδικάζει σε
αφανισμό τις τοπικές παραδοσιακές ποικιλίες πρέπει να ενεργοποιήση τον
κάθε έλληνα και όχι μόνο τους γεωργούς. Οι έλληνες πολίτες πρέπει να
αντιδράσουν δυναμικά και να απαιτήσουν απο την ελληνική κυβερνηση να
προστατεύση τους τοπικούς παραδοσιαλούς σπόρους .Να ζητήσουν την
ακύρωση της απόφασης των 14 Ευρωπαίων Επιτρόπων και η ελληνική
κυβέρνηση να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την καταψηφιση της πρότασης
στο Συμβούλιο Υπουργών και το Ευρωκοινοβούλιο.<br />
Παράλληλα πιστεύω
οτι πρέπει να πραγματοποιηθουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε ολες τίς
μεγάλες πόλεις της χώρας διότι η βιοποικιλότητα και συνεπώς το
περιβάλλον απειλείται.<strong> </strong><br />
<br />
<strong>Η
σωτηρία των ελληνικών παραδοσιακών σπόρων εξαρτάται απο εμάς.Οποιος
ελέγχει το κληρονομικό υλικό των σπόρων,ελέγχει και την παγκόσμια
διατροφή,ας αντισταθούμαι πρίν είναι αργά.</strong><br />
<br />
<br />
<br />
<strong><em>Νίκος Κατσαρός</em></strong><br />
<strong><em>π.Πρόεδρος ΕΦΕΤ</em></strong></div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-30239416303492824592013-07-15T08:23:00.002+03:002013-07-15T08:24:02.473+03:00Μανώλη Γλέζος: Σύμβολο-συνισταμένη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqfplAARQhr1zZmZV4rFGkUixUqHFtk2fr0H1TH0zCHiCfiiXPfgw8aUulnqa6Rqj8Jb1yH3RiEstfkvNZNYIwUqTpQU5bxEwMbOeZHQtAQbT8drznk44jAvVJCrbJKQBRn6-0QyGHXYE/s1600/%CE%93%CE%9B%CE%95%CE%96%CE%9F%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqfplAARQhr1zZmZV4rFGkUixUqHFtk2fr0H1TH0zCHiCfiiXPfgw8aUulnqa6Rqj8Jb1yH3RiEstfkvNZNYIwUqTpQU5bxEwMbOeZHQtAQbT8drznk44jAvVJCrbJKQBRn6-0QyGHXYE/s400/%CE%93%CE%9B%CE%95%CE%96%CE%9F%CE%A3.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Του Θανάση Νικολαΐδη<br />
<br />
ΔΕΝ συνιστά συνιστώσα ο Μανώλης Γλέζος. Είναι η συνισταμένη του ελληνισμού, στη νεότερη έκφανση της ιστορίας του. Μίλησε γι αυτόν (η ιστορία), έχοντας συλλέξει τα στοιχεία απ’ την περιπετειώδη ζωή του. Με ξεκίνημά εκείνη τη μαγιάτικη (1941) νύχτα των άγριων καιρών. Δεν σήκωνε παλικαριές ελλήνων ο φασισμός που ροβολούσε φορώντας τα δεσμά σε λαούς και η Ευρώπη αιφνιδιάστηκε. Με μιαν ακτίνα φωτός στον ζόφο της κατοχής.<br />
<br />
ΚΑΤΕΒΑΣΑΝ τη γερμανική σημαία απ’ την Ακρόπολη ο Γλέζος με τον Σιάντα και το μήνυμα έφυγε. Πριν ακόμα οι πατριώτες πάρουν τα βουνά για τη λευτεριά και χωρίς να υποψιάζονται τις προθέσεις των Άγγλων. Ήταν το…νησί τους ο στόχος του Χίτλερ κι εμείς το πέρασμά του, αλλά ας το αφήσουμε.<br />
<br />
ΟΙ πόλεμοι κάποτε τελειώνουν, αλλά, με το φευγιό των Γερμανών απ’ την Ελλάδα των ηρωισμών και των αθλιοτήτων, ξεκινούν διώξεις πατριωτών, αρχίζει και το κυνήγι του Γλέζου (κι ας είχαν εκτελέσει τον αδερφό του οι Ναζί). Για αντεθνική δράση(!), μιας και οι παλιοί συνεργάτες των κατακτητών άλλαξαν στολή, φρόνημα και αρχηγό. Στο στόχαστρο «εθνικοφρόνων» ο Μαν. Γλέζος και τα…ήθη της εποχής τον ήθελαν στη φυλακή, ως αριστερό. Εκλέχτηκε βουλευτής από ‘κει μέσα και η «Φωνή της Αλήθειας» άρχιζε και τέλειωνε την εκπομπή της με το «λευτεριά στον Μανώλη Γλέζο». Και με το Κράτος να προετοιμάζει την επόμενη σύλληψη, μετά την προηγούμενη αποφυλάκισή του.<br />
<br />
ΔΥΟ φορές καταδικασμένος σε θάνατο (ακόμα και επί Καραμανλικής «χρυσής οκταετίας» (1958) για…κατασκοπία) και θα’ χε την τύχη του Μπελογιάννη, αν δεν ήταν παγκόσμια γνωστός.<br />
<br />
ΑΥΤΟ, λοιπόν, το σύμβολο έμπλεξε με κόμματα. Ενέταξε την υπερκομματική του ιδεολογία σ’ εκείνη των οπαδών που αγωνιούν για το κόμμα και τρέχουν με λάβαρα σε προεκλογικές συγκεντρώσεις. Και σε συνέδρια, όπου αγωνίζονται για τη σύνθεση συνιστωσών.<br />
<br />
ΘΑ’ πρεπε να είναι ο ίδιος συνισταμένη του ελληνισμού. Πέρα από κόμματα και τσιρίδες σε μικρόφωνα. Το σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα που δεν έχει σύνορα και οπαδούς. Να διαγκωνίζονται οι έλληνες για φωτογράφιση μαζί του. Σήμερα που τα εφήμερα των κομμάτων και των παρατάξεων θα γίνουν παρελθόν, αλλά δεν θα γράψουν ιστορία.<br />
<br />
ΜΑΝΩΛΗ Γλέζο, απαγκιστρώσου από κομματικούς και οπορτουνιστές σπεκουλαδόρους. Σε φθείρουν χωρίς(;) να το υποψιάζεσαι, σε κατεβάζουν απ’ το βάθρο για τρέχουσα κομματική εκμετάλλευση σε μιαν Ελλάδα που όλο και λιγοστεύουν τα παλληκάρια.<br />
<br />
Και; «Αλίμονο στη χώρα που της χρειάζονται ήρωες» (Μπρεχτ).</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-10528008354949757892013-06-27T20:47:00.001+03:002013-06-27T20:47:21.332+03:00Του έρωτα και τ' ουρανού - Dilek Kots & Λιζέτα Καλημέρη<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="//www.youtube.com/embed/d_B9jR_9gVI" width="459"></iframe>xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-9930600419238910812013-06-16T21:19:00.001+03:002013-06-16T21:23:04.493+03:00ΕΡΤ: Ζωντανή αναμετάδοση <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowtransparency="yes" frameborder="0" height="430" marginheight="0" marginwidth="0" scrolling="no" src="http://www.thepressproject.gr/tvplayer/newplayer.php?w=596&h=430" width="596"></iframe><br />
<br />
Αναμετάδοση από το <a br="" href="http://www.thepressproject.gr/"></a></div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-32750592405312732702013-06-16T20:59:00.001+03:002013-06-16T21:23:33.241+03:00ΕΡΤ 3 : Ζωντανή αναμετάδοση <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowtransparency="yes" frameborder="0" height="370" marginheight="0" marginwidth="0" scrolling="no" src="http://www.thepressproject.gr/tvplayer/player.php?a=0&s=et3&f=livestream&h=370&w=596&b=http://www.thepressproject.gr/tvplayer/backgroundert3.jpg" width="596"></iframe><br />
<br />
Αναμετάδοση από το <a href="http://www.thepressproject.gr/" target="_blank">ThePressProject.gr</a></div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-76342190997850600622013-04-06T17:08:00.001+03:002013-04-06T17:08:57.959+03:00Χαΐνηδες (Δημήτρης Αποστολάκης): Εμπιστεύομαι τους νέους. Αν και το κοινωνικό περιβάλλον δεν ευνοεί.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="descr">
<br />
<br />
<i>Από το 1990, όταν και ξεκίνησαν ως μια παρέα
μεταπτυχιακών φοιτητών στο Φυσικό Ηρακλείου, μέχρι και σήμερα, οι
Χαΐνηδες πορεύονται με τον δικό τους βηματισμό πάνω στο μονοπάτι που
σχηματίζεται από την όσμωση της παράδοσης με το σήμερα. Ιδρυτικό μέλος
και άτυπος ηγέτης τους, ο Δημήτρης Αποστολάκης απάντησε με τον δικό του
–πάντα ενδιαφέροντα και αναγνωρίσιμο– τρόπο στις ερωτήσεις μας. </i><br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAQOgkcOTGYWpp0mtWY5KgpMx97FxPKcQrhW1li0WlclJGA7-sur0naGXoVHKtnTlMg8FXb8WyN7bo3xVZwkDLdoCg9DCRKJvANm7Hce4qSTPxsw-rU2ThZ4XA3VDUZiGIewKXrpiOHeE/s1600/apostolakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="289" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAQOgkcOTGYWpp0mtWY5KgpMx97FxPKcQrhW1li0WlclJGA7-sur0naGXoVHKtnTlMg8FXb8WyN7bo3xVZwkDLdoCg9DCRKJvANm7Hce4qSTPxsw-rU2ThZ4XA3VDUZiGIewKXrpiOHeE/s320/apostolakis.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Δημήτρης Αποστολάκης</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<i><br /></i>
<b>Ετοιμάζεστε για μια ανοιξιάτικη εμφάνιση στο Gagarin με τη
συμμετοχή της ομάδας χορού & ακροβασίας Κι Όμως Κινείται. Τι θα
παρουσιάσετε επί σκηνής εκείνη τη βραδιά;</b><br />
Στηριζόμενοι στον απαράβατο φυσικό νόμο: Εολ>∑Εi (όπου Εολ είναι η
ενέργεια του συστήματος και Εi η ενέργεια κάθε μέλους), καθώς και στη
χρόνια αλληλεπίδρασή μας, θα χαρούμε ένα αυτοσχεδιαστικό ταξίδι που θα
περιπλέξει δονούμενες χορδές και αιωρούμενα σώματα σε μια παροντική,
αλλά με αρχέγονες ρίζες, τελετουργία.<br />
<br />
<b>Διανύετε ήδη την τρίτη δεκαετία σας ως πολυμελές
συγκρότημα-κολεκτίβα. Πώς καταφέρνετε όλον αυτόν τον καιρό να
εξισορροπείτε τις μεταξύ σας καλλιτεχνικές διαφορές και να τιθασεύετε
τον εγωισμό σας; Και τι θα μπορούσε να αποτελέσει για εσάς «σημάδι» ότι
ήρθε η ώρα να σταματήσετε την κοινή σας πορεία;</b><br />
α) Ο εγωισμός δεν τιθασεύεται. Ο εγωισμός διοχετεύεται β) Η σύνθεση
απαιτεί διαφορές και αντιθέσεις. Είναι ανέφικτη όταν έχεις ομοειδή μέρη
γ) Κάθε σύστημα καλλιτεχνικό, κοινωνικό κ.λ.π. είναι χαοτικό. Αν
καταστεί οριακός κύκλος, δηλ. κλειστός βρόχος, καταρρέει. Οι Χαΐνηδες
όμως αλλάζουν διαρκώς. Η αλλαγή είναι παροντική φυσική αναγκαιότητα, η
οποία αντιβαίνει στην κοινωνική αδράνεια που θεοποιεί τον προστατευτισμό
και την ασφάλεια του παρελθοντικού κεκτημένου. Το σημάδι του «τέλους»
είναι η απουσία έρευνας και πειραματισμού.<br />
<br />
<b>Έχετε υποστηρίξει σε συνεντεύξεις σας ότι «τα τραγούδια
γράφονται από το συλλογικό ασυνείδητο». Πρόκειται για άποψη που έχει
πολλούς υποστηρικτές, από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου μέχρι τον Keith
Richards. Με ποια επιχειρήματα δικαιολογεί η πλευρά του επιστήμονα μέσα
σας έναν τέτοιο ισχυρισμό; Μήπως αυτός αποτελεί απλά μια –υποσυνείδητη
έστω– προσπάθεια μυθοποίησης της δημιουργικής διαδικασίας;</b><br />
Στη φύση δεν υπάρχει isolated system. Επιστημονικά όλο το σύμπαν
είναι ισχυρά αλληλεπιδρώντα μέρη. Είμαστε όλοι μέλη μιας οικουμενικής
μυρμηγκοφωλιάς. Η σπίθα της δημιουργίας εδράζεται πάντα στο βιολογικά
και κοινωνικά διαφοροποιημένο άτομο, αλλά η προκαλούμενη πυρά είναι
προϊόν ποικίλων συλλογικών διαδράσεων. Είναι μια χωροχρονική
αναγκαιότητα Θεοφαγίας και Θεογονίας, τόσο πολύπλοκα πολυπαραμετρική,
ώστε ακόμη και ο γλωσσικός κώδικας αδυνατεί να περιγράψει τόσο τη
φαινομενολογικά ατομική παρθενογέννεση, όσο και τη συμπαντικά
αυτοοργανωμένη συνεπικουρία πραγμάτωσης.<br />
<br />
<b>Κοιτώντας πίσω στο μέχρι στιγμής δισκογραφικό έργο των
Χαΐνηδων και με βάση το ποιος είστε σήμερα, ποιο από τα άλμπουμ σας
προτιμάτε και για ποιους λόγους;</b><br />
Είμαι ένα κανάτι που γεμίζει σιγά-σιγά μ' ένα θεϊκά απρόβλεπτο
κοσμικό υγρό. Όλα τα μόρια είναι ιερά και ανακατεύονται στην πορεία του
χρόνου. Προς το παρόν χαριεντίζομαι και προσπαθώ να ερμηνεύσω τις
τελευταίες στάλες που μου δόθηκαν, τα Αγροτοκτηνοτροφικά και τα
Μητροπολιτικά.<br />
<br />
<b>Στη μουσική σας διαδρομή αναζητήσατε τρόπους για να
συνδιαλλαγείτε με –και να πάτε ένα βήμα παρακάτω– όσα σας παραδόθηκαν
από τις προηγούμενες γενιές δημιουργών, εγχώριων και ξένων. Πώς βλέπετε
τις νεότερες γενιές μουσικών, μεγάλο μέρος των οποίων μοιάζει να κοιτά
μόνο προς δυσμάς σε ό,τι αφορά στη γλώσσα που χρησιμοποιεί και στον ήχο
με τον οποίο τη «ντύνει»;</b><br />
Οποιαδήποτε προσπάθεια ντυσίματος ή επιτηδεύματος ή εκφραστικής
επιλογής είναι καταδικασμένη βραχύβια οντότητα. Οποιαδήποτε αληθινή
δημιουργία έχει, κατά τον Λόρκα, τα χαρακτηριστικά του τόπου σου (κι
αυτό δεν γίνεται τεχνηέντως). Ο τόπος μου είναι ο ου-τόπος μου. Ένα
μυστηριώδες δέντρο που αντλεί νερό από τις αρχέγονες τοπικές ρίζες του,
αλλά φωτοσυνθέτει από τα παγκόσμια κλαδιά των σημασιολογικών του
προεκτάσεων. Εμπιστεύομαι τους νέους. Αν και το κοινωνικό περιβάλλον δεν
ευνοεί τη συνδημιουργία, θα υπάρξουν φωνές που θα κάνουν την υπέρβαση
του χωροχρονικού πλαισίου.<br />
<br />
<b>Πολλοί υποστηρίζουν ότι μόνο με μια βίαιη ανατροπή του
συστήματος από τον λαό μπορεί η ελληνική κοινωνία να ξεφύγει από το
τέλμα στο οποίο έχει βυθιστεί. Πιστεύετε ότι μπορεί να προκύψει κάτι
καλύτερο με τέτοιον τρόπο; Μπορείτε να δείτε έναν διαφορετικό δρόμο;</b><br />
Η Ελλάδα είναι ένα μικρό κομμάτι στο οποίο καταφαίνεται το παγκόσμιο
αδιέξοδο. Ζούμε άκρως ενδιαφέροντες καιρούς για τρεις λόγους: α) ο
μεταβιομηχανικός άνθρωπος ψάχνει εναγωνίως την ανανοηματοδότηση της
ύπαρξής του β) με το διαδίκτυο είμαστε όλοι κοινωνοί της ερμηνείας των
γεγονότων, οπότε η επίκληση άγνοιας ή αθωότητας καθίσταται φαιδρή και γ)
για πρώτη φορά έχομε την τεχνολογία να καταστρέψομε το κομμάτι του
πλανήτη το οποίο μας θρέφει. Η συνειδησιακή αλλαγή είναι επιβεβλημένη.
Αν δεν γίνει με άλλο τρόπο αναλαμβάνει τη σκυτάλη η βία (πόλεμοι, λιμοί,
φυσικές καταστροφές). Για παράδειγμα, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά η σχέση υποταγής του παιδιού στον γονέα,
με αποτέλεσμα τα καλλιτεχνικά και πνευματικά κινήματα του ’60. Ο τρόπος
αποφυγής αυτού του ακριβού τιμήματος της αλλαγής είναι η απρόσκοπτη
διάχυση πολιτισμικού κεφαλαίου. Τότε μόνο ο μίζερος παραγωγικός όχλος θα
γίνει χαρούμενος δημιουργικός λαός, όχι στηριγμένος σε
ομοιομορφοποιητικές διαδικασίες αλλά προάγοντας τα χαρακτηριστικά της
συνθετικής διακρισιμότητας και ετερότητας.<br />
<br />
<b>Παρότι υπήρξατε πάντοτε κριτικοί απέναντι στο καπιταλιστικό
σύστημα και υποστηρίζατε πάντα έναν εναλλακτικό, ασκητικό τρόπο ζωής και
συνδιαλλαγής, σε ό,τι αφορά την κυκλοφορία των δίσκων σας
συνεργαστήκατε με μεγάλες εταιρείες του πάλαι ποτέ δισκογραφικού
κυκλώματος. Με δεδομένη την κατάρρευση του τελευταίου, πώς θα κινηθείτε
πλέον σχετικά με τη διακίνηση της μουσικής σας και πώς βλέπετε γενικά
τις εξελίξεις σε αυτόν τον χώρο;</b><br />
Οι δίσκοι μας κυκλοφόρησαν από δισκογραφικές εταιρίες γιατί δεν
είχαμε ποτέ τον τρόπο και την οικονομική άνεση να το κάνουμε εμείς (μην
ξεχνάτε ότι το καράβι της τέχνης ήταν πάντα προνόμιο των πλούσιων
μεγαλοαστών κι εμείς λαθρεπιβάτες). Όμως πάντα δίναμε βάρος στη
συνδιαλλαγή του κόσμου με τους δίσκους κι όχι στην αγοραπωλησία τους,
ενθαρρύνοντας την αντιγραφή ή ακόμη ποιητικότερα, την κλοπή τους. Τώρα
που κατέρρευσαν οι εταιρίες δεν με νοιάζει καθόλου. Αν γεννήσει κάτι
μέσα μας η Θεά Ανάγκα, είμαι σίγουρος ότι θα βρει τον τρόπο να το
κοινοποιήσει.<br />
<br />
<b>Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια από την κυκλοφορία του τελευταίου
σας δίσκου. Αποκαλύψτε μας κάποια από τα σχέδια (δισκογραφικά και άλλα)
που κάνετε σχετικά με το μέλλον το δικό σας και των Χαΐνηδων, έστω κι αν
έτσι κάνετε τον Θεό να γελάσει, όπως συνηθίζετε να λέτε...</b><br />
Οι δίσκοι σηματοδοτούν τις αλλαγές μας, οι οποίες διαχέονται σαν
κυματισμοί, επιστρέφοντας στον Όλον που τις σπερματοδότησε. Το κρίσιμο
σημείο που θα γίνει η phase transition δεν μπορώ να το προβλέψω, παρά
μόνο σιωπηρά να ονειρευτώ την αποκατάσταση της δικαιοσύνης του
προαιώνιου μύθου, με τον ηρωισμό και τη θυσία του οικουμενικού εαυτού
μου.</div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-66247259419514326552013-03-10T12:40:00.005+02:002013-03-10T13:51:24.668+02:00Γαμοτράγουδα... Η αθυροστομία στην τέχνη.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOmyWQr3F4xS3Kt6f7CJKnGSGBAPg6iicDitzwrXMEw76AIgI_doV_GACMtwdEfDwfOi932ODwfwkPLQTPaZu41mGjdmxw6mFu7EXUMGYQ4QWglRepV4VnsCf2h2tA8GypcLth2Byo8xs/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE+1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOmyWQr3F4xS3Kt6f7CJKnGSGBAPg6iicDitzwrXMEw76AIgI_doV_GACMtwdEfDwfOi932ODwfwkPLQTPaZu41mGjdmxw6mFu7EXUMGYQ4QWglRepV4VnsCf2h2tA8GypcLth2Byo8xs/s320/%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25AE+1.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<b><span style="color: darkgoldenrod;"><span style="font-size: medium;">Ο αναγνώστης του παρακάτω
κειμένου, αλλά και του συνόλου του θέματος, θα πρέπει να γνωρίζει εκ των
προτέρων ότι εδώ θα συναντήσει τραγούδια που περιέχουν βωμολοχίες και
άσεμνους στίχους με σεξουαλικό περιεχόμενο. Συνεπώς το θέμα δεν
ενδείκνυται για ανηλίκους, πουριτανούς, φανατικά θρησκευόμενους, ηθικά
ευαίσθητους κλπ.</span></span></b><br />
<br />
<b><span style="color: orangered;"><span style="font-size: x-large;">Τα γαμοτράγουδα της αποκριάς....</span></span></b><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5075870096922589518" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUIIZfe6HCxyhBo-505yK32Bv_kbSMQHP9zzNS796AvnBLYD_L2AYw_CxtbwoeNa0S9yR7HeQAWJKq376VFuj3ZlwYaOfgF4freCRSQG_pGKo9dHYucVcqATX_O0s9Lq2iUToehvcfjDo/s1600/%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C+tintinabulum+%CE%BC%CE%B5+%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1,+1%CE%BF%CF%82+%CE%B1%CE%B9.+%CE%BC.%CE%A7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUIIZfe6HCxyhBo-505yK32Bv_kbSMQHP9zzNS796AvnBLYD_L2AYw_CxtbwoeNa0S9yR7HeQAWJKq376VFuj3ZlwYaOfgF4freCRSQG_pGKo9dHYucVcqATX_O0s9Lq2iUToehvcfjDo/s320/%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C+tintinabulum+%CE%BC%CE%B5+%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%B1,+1%CE%BF%CF%82+%CE%B1%CE%B9.+%CE%BC.%CE%A7.jpg" title="Ρωμαϊκό tintinabulum με κουδουνάκια, 1ος αι. μ.Χ" width="202" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ρωμαϊκό tintinabulum με κουδουνάκια, 1ος αι. μ.Χ</td></tr>
</tbody></table>
<b><span style="color: orangered;"><span style="font-size: medium;">Πρόκειται για δημοτικά
τραγούδια, γεμάτα με σκωπτικούς και άσεμνους στίχους, συνήθως με
σεξουαλικό περιεχόμενο, αλλά όχι αποκλειστικά, τα οποία κατά το έθιμο,
τραγουδιούνται κατά τους αποκριάτικους εορτασμούς. Η ιστορία τους ξεκινά
από τα βάθη των αιώνων, ενώ το περιεχόμενό τους ενόχλησε όλους τους
πολιτικούς και θρησκευτικούς ταγούς ανά τους χριστιανικούς αιώνες, τόσο
για την εκφορά του απαγορευμένου κατά την ιουδαιοχριστιανική παράδοση,
θέματος της σεξουαλικότητας και μάλιστα με οργιαστικό τρόπο, όσο και για
το αναρχικό τους πνεύμα, που έβαζε ως στόχο της αθυροστομίας, την
εξουσία και τους κρατούντες. Δεν θα ξεχάσω την έκπληξη και την ελαφρά
περιπαικτική αισχύνη μιας φίλης από την Καβάλα, η οποία μας διηγιόταν το
πώς η γιαγιά της, χριστιανή και πλήρως αξιοσέβαστη γυναίκα με τσεμπέρι,
τραγουδούσε σε αποκριάτικο τραπέζι το στίχο «Ντάλι μπρούτσου, ντάλι
μπρούτσου, τα κουρίτσια θέλουν πούτσου», ενώ στο πρόσωπό της ήταν
χαραγμένο το πλέον πονηρό χαμόγελο που είχε δει ποτέ της η εν λόγω φίλη.<br />
<br />
<br />
<br />
Ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις αποκριάτικες τελετουργίες καταλαμβάνουν τα
φαλλικά τραγούδια, τραγούδια γονιμικά, που εξορκίζουν το κακό και ζητούν
να νικήσουν το θάνατο -παλιότερα και από το Διόνυσο. "Η αρχαία ελληνική
γλώσσα διαθέτει πληθώρα ονομάτων για να δηλώσει τα λεγόμενα "απόρρητα"
μέλη! Η πολυωνυμία αποκαλύπτει την ποικιλία αλλά και την πολικότητα των
αισθημάτων και των αντιδράσεων που προκαλούσαν στον Έλληνα τα όργανα
εκείνα, τα οποία διαιωνίζουν τη ζωή: δέος και ιλαρότητα, έλξη και
αποστροφή, τρυφερότητα και φρικίαση, θάμβος και καταισχύνη. Η αμφιθυμία
αυτή δηλώνεται εναργέστατα στη σημασιολογική εξέλιξη του επίκοινου
"αιδοία", το οποίο, ενώ αρχικά σήμαινε τα "σεβάσμια", κατέληξε να
σημαίνει ευφημιστικώς τα "επαίσχυντα".<br />
<br />
Στον Tύρναβο και στα Aμπελάκια Θεσσαλίας για παράδειγμα, αλλά και σε
άλλα μέρη, η Kαθαρή Δευτέρα είναι ημέρα αφιερωμένη στον Διόνυσο και τον
Πάνα. Στην πλατεία του χωριού μαγειρεύουν σε καζάνι το «μπουρανί», σούπα
με τσουκνίδες. Στην τελετή συμμετέχουν (προς το παρόν) μόνο άνδρες,
που, κραδαίνοντας τεράστιους φαλλούς σκαλισμένους σε ξύλο, εκστομίζουν
τολμηρές βωμολοχίες, τραγουδούν ή απαγγέλλουν άψογους αλλά «άσεμνους»
δεκαπεντασύλλαβους, οι οποίοι πανελληνίως αποκαλούνται «γαμοτράγουδα».
Αναφέρονται αποκλειστικά στην ερωτική πράξη και όλα λέγονται με το όνομά
τους. Οι αυτοσχέδιοι στιχουργοί και οι συμμετέχοντες άνδρες (πολλές
γυναίκες παρακολουθούν τα δρώμενα πίσω από τα κλειστά παράθυρα)
αναφέρονται αποκλειστικά στην ερωτική πράξη, δηλαδή σε εμπειρία φυσική,
γενική, συνήθη και επαναλαμβανόμενη, γνωστή και κοινή, αλλά...
«απαγορευμένη» ή επιβαρυμένη με ποικίλες αναστολές, ακόμα και με
στρεβλώσεις· και με πολλή υποκρισία.<br />
<br />
Το αξιοσημείωτο, ωστόσο, είναι ότι με την ελευθεροστομία γύρω από την
ερωτική πράξη αμφισβητούν γενικά τον κοινωνικό «καθωσπρεπισμό», την
υποκρισία και τη δαιμονολογία. Επειδή δε η ελευθερία είναι μία, ενιαία,
αδιαίρετη και μεταδοτική (αυτό το είχε καταλάβει ακόμη και ο μαρκήσιος
ντε Σαντ), όταν καταχτιέται σ’ ένα σημείο, ή επεκτείνεται και σε όλα τα
άλλα ή μαραίνεται και πεθαίνει. Τα «γαμοτράγουδα» λοιπόν της Καθαρής
Δευτέρας και τα άλλα «στιχάκια» αναπόφευκτα εκτρέπονται και προς άλλες
κατευθύνσεις με αφετηρία πάντοτε την ερωτική πράξη. Ποικιλοτρόπως
σχολιάζουν ή περιγράφουν πρόσωπα και πράγματα του χωριού και της
καθημερινότητάς του. Παλαιότερα σχολίαζαν ακόμα και τους άρχοντες και
τις αρχόντισσες. Ας μην ξενούμε την καταγωγή της φράσης «Άκουσε τα εξ
αμάξης»<br />
<br />
<br />
<br />
Ωστόσο, ακόμη και στις μέρες μας, όπου οι διαφημίσεις οι οποίες μπαίνουν
στα σπίτια μας καθημερινά, χρησιμοποιούν το σεξ ακόμη και για να
πουλήσουν γιαούρτια, τα γαμοτράγουδα δεν είναι αποδεκτά από την εξουσία
αλλά και τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό μας. Δεν έχουν περάσει πολλά
χρόνια, που η Δόμνα Σαμίου, τραγουδίστρια και ερευνήτρια που αφιέρωσε τη
ζωή της στη διάσωση της δημοτικής μας παράδοσης, αντιμετώπισε τη
δικαιοσύνη για έναν δίσκο με γαμοτράγουδα που εξέδωσε, με ένα έξοχο
κείμενο του καθηγητή Mιχάλη Kοπιδάκη στην κουβερτούρα, το οποίο
χρησιμοποιώ κι εγώ ως πηγή.<br />
<br />
Σε άλλη πάλι περίπτωση, το ΕΣΡ καταδίκασε το ραδιοφωνικό σταθμό του
Σκάι, επειδή φιλοξένησε αποκριάτικα τον Τζίμη Πανούση, ο οποίος
τραγουδούσε γαμοτράγουδα. Το μυστικό ήταν ότι η αποκριά εκείνης της
χρονιάς έπεφτε μέσα στην προεκλογική περίοδο κι ο Τζιμάκος έδωσε
πολιτική χροιά στα τραγούδια αυτά, χροιά που όπως είπαμε έχουν κι από τη
φύση τους.<br />
<br />
Ωστόσο, το έθιμο αυτό της αποκριάς, τα σκωπτικά, ασεβή και άσεμνα
τραγούδια και στιχάκια, είναι τόσο αρχαίο, που θα τρόμαζε κανείς εάν
ήξερε τι είναι αυτό που κατακρίνει. Έχει τις ρίζες του στις Διονυσιακές
οργιαστικές λατρείες (κάποιοι λένε πως είναι ακόμη αρχαιότερο), οι
οποίες ήταν το απαραίτητο συμπλήρωμα στην λατρεία του Απόλλωνα, του θεού
που συμβόλιζε το πνευματικό Φως, στην πιο ευγενή και θεία μορφή του. Οι
λατρείες του Απόλλωνα διακρίνονταν από αυστηρότητα, καθαρότητα και
πνευματικότητα. Οι αρχαίοι σοφοί όμως γνώριζαν καλά, πως ο άνθρωπος δεν
μπορεί να φτάσει στη Θέωση (ή Θέαση) μόνο μ' ένα τμήμα της ύπαρξής του.
Μόνο αν μαζί με την έκσταση της διάνοιας και του πνεύματος έρθει και η
έκσταση του σώματος, μπορεί ο άνθρωπος να αγγίξει την Αρμονία. <br />
<br />
Τούτη η παράδοση, εκτός από τη μυητική πτυχή της, είχε και μια ιδιαίτερα
σημαντική κοινωνική λειτουργία. Κατ’ αρχάς, εξυπηρετούσε τη γονιμότητα
και την αναπαραγωγή, αφού οι αρχαίοι γνώριζαν πως ναι μεν το σεξουαλικό
ένστικτο «οφείλει» να υποστεί φραγμούς, ώστε η κοινωνία να ευσταθεί,
όμως έχει απόλυτη ανάγκη από κάποια περίοδο ελεύθερης έκφρασης, ώστε να
μην κατασταλεί εντελώς. Μέσω αυτού, προκαλούσε τη γενικότερη
απελευθέρωση του ανθρώπου από την τάξη και την εξουσία, το απαραίτητο
χάος μέσα στην τάξη για ένα μικρό διάστημα, ώστε να επέλθει τελικά η
Προσαρμογή, με διατήρηση και ανανέωση της ανθρώπινης ζωτικότητας, αφού ο
άνθρωπος «ξέδινε» από κάθε καταπίεση και φόρτιζε ξανά τις μπαταρίες
του. Όπως υποστηρίζουν ψυχίατροι, ψυχολόγοι και φιλόσοφοι, η
ελευθεριότητα στην έκφραση κατά τις αυστηρά ιδιωτικές στιγμές, κοινή
εμπειρία, αλλά επίσης απόκρυφη, είναι πράξη ελευθερίας και αποδέσμευσης
του σώματος και του ενστίκτου, πράξη λυτρωτική.<br />
<br />
<img border="0" src="file:///J:/%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%99%CE%9A%CE%97%20%201/%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%91%20%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%9D%CE%91%CE%A4%CE%91/%CE%93%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B1...%20%CE%97%20%CE%B1%CE%B8%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7_files/falos.jpg" /><br />
<br />
Κάτι τέτοιο αποτελούσε μια δικλίδα ασφαλείας, απαραίτητη για την ψυχική
υγεία της κοινωνίας και των μελών της. Αυτός είναι ο λόγος που έννοιες
όπως η κατάθλιψη, ήταν γνωστές μεν στους αρχαίους Έλληνες, αλλά
εξαιρετικά σπάνιες, σε αντίθεση με την εποχή μας, όπου οι ψυχικές νόσοι
τείνουν να πάρουν επιδημική μορφή.<br />
<br />
Τούτη η παράδοση κατέληξε κάποια στιγμή, στην ακμή του Ελληνικού
πολιτισμού, να μας δώσει τα αριστουργήματα του ιδιοφυούς Αριστοφάνη, που
τόσο μοντέρνα κι ανατρεπτικά είναι ακόμη μέχρι τις μέρες μας. Πρόκειται
δηλαδή, για την αρχική ρίζα αυτού που από εμάς έμαθε όλος ο κόσμος να
αποκαλεί "Κωμωδία".<br />
<br />
Αυτοί είναι οι κυριότεροι λόγοι, που αυτή η παράδοση επιβίωσε μέσα στους
αιώνες, κόντρα στη θέληση της εκκλησίας, η οποία φυσικά ουδέποτε την
αποδέχτηκε, αλλά όπως προαναφέραμε την πολέμησε με κάθε τρόπο.</span></span></b><br />
<br />
<b><span style="color: darkgoldenrod;"><span style="font-size: medium;">Τις Μιγάλες Απούκριες<br />
που ανάβουν οι φωτιές<br />
και ζητούν να βρουν ψωλές<br />
για να σβήσουν οι φωτιές<br />
άναψε και η Χριστίνα<br />
που χ’ να γαμηθεί ένα μήνα,<br />
άναψε κι η Παναγιώτα,<br />
κακαρίζει σαν την κότα<br />
κι ανεβαίνει κατεβαίνει<br />
και την πούτσα δεν χορταίνει.<br />
Μπρε-μπρε-μπρε-το μπουρανί<br />
και τσ’ Χαλατσαινας το μνί.<br />
(Τύρναβος)</span></span></b><br />
<br />
<b><span style="color: darkolivegreen;"><span style="font-size: medium;">Δεν θαυμάζιτι κουρίτσια<br />
πως γαμεί η ψουλή τη νύχτα<br />
δίχους φως, δίχους λυχνάρι<br />
δίχως τα κεριά αναμμένα;<br />
Δυο πουδάρια σηκωμένα<br />
κι άλλα δυο γονατισμένα<br />
μια κοιλιά πάνω στην άλλη<br />
έχουνι χαρά μεγάλη.<br />
(Μυτιλήνη)</span></span></b><br />
<br />
<b><span style="color: darkgoldenrod;"><span style="font-size: medium;">Δυο κυράδες κάθονταν<br />
έξω από την πόρτα τους,<br />
μια της άλλης έλεγε:<br />
-Έχει ο άντρας σου χοντρή;<br />
-Έχει και παράχ’ μωρή!<br />
-Δεν μου την εδανείζεις;<br />
-Καποιανής τη δάνεισα<br />
και μου την αρρώστησε<br />
κ’ είδαμεν και πάθαμεν<br />
για να την γιατρέψουμε.<br />
Δώκαμεν και γιατρικά<br />
δώδεκα καλάθια αυγά<br />
κ’ έξη οκάδες βούτυρο<br />
όσο να την δούμε ορθή<br />
σαν αγγούρι τρυφερό.<br />
(Ήπειρος)</span></span></b><br />
<b>[www.e-steki.gr/]</b><br />
<br />
<img border="0" height="320" src="file:///J:/%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%A3%CE%99%CE%9A%CE%97%20%201/%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%91%20%CE%9C%CE%9F%CE%A5%CE%9D%CE%91%CE%A4%CE%91/%CE%93%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B1...%20%CE%97%20%CE%B1%CE%B8%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7_files/AGGELOS.jpg" width="320" /><br />
<br />
<b><span style="color: darkblue;"><span style="font-size: medium;">Ίσως αρκετοί, δε γνωρίζουν, ότι ο μεγάλος Έλληνας ποιητής <b><span style="color: crimson;"><span style="font-size: large;">Γιώργος Σεφέρης,</span></span></b>
βραβευμένος με νόμπελ Λογοτεχνίας, είχε εκδώσει μια συλλογή με τίτλο
"Εντεψίζικα" (=πρόστυχα), με τολμηρό περιεχόμενο, με το ψευδώνυμο Μαθιός
Πασχάλης, γύρω στο 1940.<br />
<br />
Από αυτή την ποιητική συλλογή είναι και τα ποιήματα που ακολουθούν:</span></span></b><br />
<br />
<b><span style="color: cornflowerblue;"><span style="font-size: medium;"><<Η κόρη είχε στο πράμα της πλήθος εφόδια<br />
κ' ένα ταξίμετρο δεμένο με καλώδια·<br />
σαν της είπα: "Τί θές;"<br />
μ' αποκρίθη: "Δραχμές<br />
ενενήντα, χωρίς τα διόδια.>><br />
<br />
<<Ζεστάθη το φουστάνι σου στ' όμορφο καλοκαίρι.<br />
Βγάλ' το και δώσ' μου το λαγό για να χαρεί μαχαίρι.<br />
<br />
- Σαν πύρωσα, σα φούντωσα, πέταξα το φουστάνι.<br />
Πιάσ' το λαγό μου και θα δεις την κάμα πώς δαγκάνει.>><br />
<br />
<<Γυμνή 'σουν, σαν τα κύματα, πώς κάνου σα θυμώσου',<br />
κ' ήταν λεπίδι η πλώρη μου πού 'κοψε τον ανθό σου.<br />
<br />
- Βάλε ξανά την πλώρη σου στο θυμωμένο κύμα,<br />
και σκαμπανέβαζέ τηνε, κ' εγώ φυσώ σου πρύμα.>><br />
<br />
<<Είδα στον ύπνο μου όνειρο, κι ας το ξηγά όποια θέλει,<br />
μέσα σε φύκια κατσαρά πως κάρφωνα ένα χέλι.<br />
<br />
- Τα φύκια αν ήταν κατσαρά και τ' όνειρο σου ατόφιο,<br />
το χέλι σου που μού 'θεξες, τό 'βγαλες κ' ήταν ψόφιο.>><br />
<br />
<<Τα μούρα σου τα βυσσινιά διψώ να τα δαγκώσω·<br />
κι ο κότσυφάς σου αν πειραχτεί, μαχαίρι θα του δώσω.<br />
<br />
- Τα μούρα μου τα βυσσινιά, ποιός έχει εξιά θα πάρει,<br />
κι ο κότσυφας μου είναι πουλί και θέλει κυνηγάρη.>><br />
<br />
Στο φως του λύχνου σ' έγδυσα, στο χάραμα είχες χύσει<br />
και στο καταμεσήμερο κέρατα μού 'χες στήσει.</span></span></b><br />
<b>[www.greek-language.gr/]</b></div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-24587736573332490022013-02-19T19:33:00.001+02:002013-02-19T19:33:05.095+02:00 Οι πέτρινοι γίγαντες, οι φρουροί του Οροπεδίου Λασιθίου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="title" style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 14px; font-weight: bold; line-height: 18px;">
</div>
<div id="c" style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px; text-align: center;">
</div>
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<table align="left" border="0" cellpadding="3" cellspacing="0" style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif;"><tbody>
<tr><td style="font-size: 12px; line-height: 18px; vertical-align: top;"><img alt="" border="0" height="164" src="http://www.patris.gr/img/images/1350132598.jpg" width="120" /></td></tr>
</tbody></table>
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Του Γεωργίου Εμμ. Χατζάκη*</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Το
Οροπέδιο Λασιθίου, η γενέτειρα πατρίδα του Δία, υπήρξε πρωτοπόρα στην
εκμετάλλευση και αξιοποίηση της αιολικής ενέργειας. Φαίνεται πως ο θεός
Αίολος είχε ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτούς εδώ τους τόπους, ίσως σε
ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον μεγάλο Θεό, ο οποίος τον είχε διορίσει ως
ταμεία των ανέμων. </span><br />
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=5075870096922589518" name="more"></a><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Δεν
εξηγείται αλλιώς ότι σε τόσο μικρή έκταση γης, είχαν αναπτυχθεί κατά τα
προηγούμενα χρόνια, δυο τόσο σημαντικά συγκροτήματα εκμετάλλευσης της
αιολικής ενέργειας. Το πρώτο συγκρότημα ανεμόμυλων υπήρχε στην βόρεια
είσοδο του Οροπεδίου Λασιθίου και χρησίμευε για την άλεση των σιτηρών. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSsxnLMmRytUX7qljKR1EuMIs5HCzBczrD3VTz6Rc8mdm75F8W2MdzKaOFQgZ-w_b2gQuMbib4ngCnrSy90H5fnmoFFON5eV9doDdoOgsCL0OjoG01pRa12UgHG2NTJnX065vGfY0sqU8/s1600/6070186_l.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSsxnLMmRytUX7qljKR1EuMIs5HCzBczrD3VTz6Rc8mdm75F8W2MdzKaOFQgZ-w_b2gQuMbib4ngCnrSy90H5fnmoFFON5eV9doDdoOgsCL0OjoG01pRa12UgHG2NTJnX065vGfY0sqU8/s320/6070186_l.jpeg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Το
συγκρότημα αυτό των αλευρόμυλων ήταν κτισμένο στην κορυφογραμμή των
Λασιθιώτικων βουνών στη θέση Άμπελος και αποτελούσε το 1900 το
μεγαλύτερο μυλοτόπι της Ελλάδας, ενώ σήμερα σώζονται τα ερείπια 24 από
τους 27 ανεμόμυλους που υπήρχαν αρχικά.</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Το
δεύτερο συγκρότημα ανεμόμυλων υπήρχε μέσα στο κάμπο του Οροπεδίου
Λασιθίου και ήταν αποκλειστικό δημιούργημα των κατοίκων του. Εδώ λοιπόν
σε αυτό τον τόπο, που αναδείχθηκε ως τόπος ευρεσιτεχνίας, κατασκευάστηκε
από ντόπιους κατοίκους ένας μεταλλικός ανεμόμυλος για αντλητικούς
σκοπούς, ο οποίος αποτέλεσε τεχνικό βέλτιστο, γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη,
εξαπλώθηκε ραγδαία αλλάζοντας κυριολεκτικά την όψη του κάμπου,
δημιουργώντας ένα μοναδικό περιβάλλον σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEnapGIajeoXrFAEOvN9VdzrvG7aaFI458i1Wm8pw41UT9OJM30wQmc_lx-YYh64_UhIuGgUALNkIOGaN_L7AD7cUihCBqsuHJKpFCFeeKxXHAT8vrUR9oFWMmu0Yx0ij1Jxh_85KQtBw/s1600/%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25AD%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%259B%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEnapGIajeoXrFAEOvN9VdzrvG7aaFI458i1Wm8pw41UT9OJM30wQmc_lx-YYh64_UhIuGgUALNkIOGaN_L7AD7cUihCBqsuHJKpFCFeeKxXHAT8vrUR9oFWMmu0Yx0ij1Jxh_85KQtBw/s320/%25CE%25BF%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25AD%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25BF+%25CE%259B%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B8%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+3.jpg" width="320" /></a></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;"> </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Εδώ
θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ακόμα πιο παλαιά υπήρχε και ένα τρίτο
συγκρότημα στην ίδια περιοχή · από την θέση Άμπελος μέχρι το χωριό της
Κεράς υπήρχαν 43 νερόμυλοι, οι οποίοι αποτελούσαν προς το τέλος του 19ου
αιώνα το μεγαλύτερο οργανωμένο σύστημα νερόμυλων που υπήρξε στην
Ελλάδα. Το σύστημα αυτό των νερόμυλων τροφοδοτούνταν από το νερό της
πηγής ’’Φλέγα’’ και ενισχυόταν στη μέση της διαδρομής με μια ακόμη
στέρνα με νερό. Ο πρώτος Νερόμυλος ήταν στην πηγή ’’Φλέγα’’ στις βόρειες
πλαγιές των Λασιθιώτικων βουνών στην περιοχή της Αμπέλου, και ο
τελευταίος βρισκόταν στο χωριό κάτω Κερά. </span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Γενικά
στην Κρήτη είχαμε σημαντικά συγκροτήματα ανεμόμυλων, αλλά και αρκετούς
μεμονωμένους διάσπαρτα στα γύρω βουνά της Κρήτης. Το σημαντικότερο όμως
συγκρότημα στην Κρήτη αλλά και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα υπήρχε στην
βόρεια είσοδο του Οροπεδίου Λασιθίου, στο σελί της Αμπέλου όπως
αναφέραμε. Το συγκρότημα αυτό αποτελούνταν από 27 πετρόκτιστους
ανεμόμυλους που ανήκουν στην κατηγορία των αξετροχάρηδων ή μονόπαντων ή
μονόκαιρων, δηλαδή εκμεταλλεύονται ανέμους μιας μόνο κατεύθυνσης και
ήταν προσανατολισμένοι προς τα βορειοδυτικά. Οι μύλοι αυτοί,
πρωτοεμφανίστηκαν στην θέση ’’Ζάρωμα’’ δυτικά του χωριού Μέσα Ποτάμοι
και λειτούργησαν μέχρι το 1867 οπότε και καταστράφηκαν από τους Τούρκους
στην 10ήμερη μάχη του Λασιθίου τον Μάιο του 1867, κατόπιν μεταφέρθηκαν
αιώνα στο Ασφεντάμι Λασιθίου στα τέλη του 19ου και αργότερα στο σελί της
Αμπέλου. Η χρήση τους ήταν για την άλεση των σιτηρών των γύρω
περιοχών. </span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Θαυμάσιο
τοπίο με εξαιρετική θέα, οι ανεμόμυλοι είναι άρρηκτα δεμένοι με το
φυσικό τοπίο, το σχήμα τους έχει υπαγορευτεί από το σκοπό και τον τρόπο
λειτουργίας τους, είναι στην κλίμακα του περιβάλλοντος και κυριαρχεί η
λιτότητα και η χρηστικότητα.Οι επιβλητικοί αυτοί αλευρόμυλοι φαίνονται
από πολύ μακριά, σχεδόν από την θάλασσα και όσο πλησιάζομαι, νιώθουμε
την δύναμη και το μεγαλείο που κουβαλούν πάνω τους, καθώς ορθώνουν το
ανάστημα τους, στέκοντας αγέρωχοι στην είσοδο του Οροπεδίου Λασιθίου,
σαν ακούραστοι φρουροί έτοιμοι να προστατέψουν τον τόπο από τους
εχθρούς.Παρόλο που η δημιουργία των ανεμόμυλων δεν εξυπηρετούσε
αισθητικούς αλλά λειτουργικούς μόνο σκοπούς, πρέπει να σταθούμε στο
τελικό αισθητικό αποτέλεσμα, που προέκυψε από την σοφή χρήση των υλικών
της φύσης, χωρίς την παραμικρή υπερβολή στον όλο τρόπο κατασκευής τους.</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Λειτουργία</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Ο
κινητικός μηχανισμός, αποτελούμενος από το αξόνι τον κούδουνα, τις
αντένες, τα ξάρτια, τα πανιά, η αρματωσιά δηλαδή του μύλου, είτε σε
πλήρη ανάπτυξη τα πανιά ’’αρτιμόνιο’’ είτε σε ’’ντριτσαλόρι’’, πάνω στις
μπροστινέλες, στις πισινέλες και στη μεσανέλα, έπρεπε να τεθεί σε
λειτουργία για να αρχίσει το άλεσμα και ο μυλωνάς ετοίμαζε καρτερικά, το
ζέψιμο του μύλου. Το αξόνι, η ρόδα, η ανέμη και το βασιλικό σίδερο,
είχαν την αποστολή να μεταφέρουν την περιστροφική κίνηση της φτερωτής
στον αλεστικό μηχανισμό. Οι μυλόπετρες, η παναριά και η καταριά, με την
χελιδόνα και την στρούμπα, είχαν την σημαντικότερη λειτουργία, που ήταν
το άλεσμα του καρπού για την παραγωγή του αλευριού. Η κατάσταση, το
φάγωμα, το αλφάδιασμα, η ταχύτητα περιστροφής, το υλικό κατασκευής τους
και άλλες λεπτομέρειες καθόριζαν την ποιότητα του παραγόμενου αλευριού. Η
τροφοδοσία του καρπού γινόταν από την κοφινίδα και τον ταϊστή, το
ξυπνητήρι και τον τραγουδιστή. Τέλος το σύστημα με τα καδέρνα, τα
κλειδιά, τις φάρκες και την αλευροκασέλα είχε σκοπό την συγκράτηση και
την συγκέντρωση του αλευριού.</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Η
διαδικασία παραγωγής αλευριού είχε πανηγυρικό χαρακτήρα, καθώς η
κίνηση, η ροή, η περιστροφή και γενικά ο οργασμός που υπήρχε κατά το
άλεσμα έδιδε άλλο αέρα, αέρα χαράς, γιορτής, ευτυχίας. Κατά την
τελετουργία του αλέσματος, ξεχνούσες έγνοιες, προβλήματα στεναχώριες
Κόποι μιας ολόκληρης χρονιάς που άρχιζε με την διαδικασία της σποράς των
σιτηρών, συνεχιζόταν με τον θερισμό και το αλώνισμα για το διαχωρισμό
των σπόρων, μέχρι την άλεση τους για την παραγωγή του αλευριού, τώρα
ανταμείβονται.</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Ο
μυλωνάς ήταν η ψυχή και το κεντρικό πρόσωπο του μύλου, η ζωή του
κυλούσε μέσα σε ένα συνεχές βουητό από τον ήχο που έκαναν οι μυλόπετρες
και τα υπόλοιπα κινητά μέρη του ανεμόμυλου, και ο οποίος με τις
υπερβολές και τα ψέματα, διατηρούσε το κέφι στα ύψη. Δεν είναι τυχαία η
φράση που έχει μείνει ’’λόγια του μύλου’’ που υποδηλώνει λόγια που
στερούνται σοβαρότητας. Οι μυλωνάδες ήταν συνήθως καλόκαρδοι, αγαθοί και
γελαστοί, αλλά καμιά φορά έκαναν και τις ζαβολιές τους κυρίως στο ζύγι,
ενώ είχαν και την φήμη των γυναικάδων μιας και είχαν ιδιαίτερη
προτίμηση στο ωραίο φύλο. Ο μυλωνάς είναι το πιο τραγουδισμένο
επάγγελμα, ενώ αμέτρητες είναι και οι παροιμίες για τον μυλωνά και τον
μύλο του: “Χωριατοπούλες στο άλεσμα στο μύλο καρτερούνε και με το γέρο
μυλωνά μονάχες ξενυχτούνε”, “μην κάνεις φίλο μυλωνά ψαρά και μακελάρη
γιατί άκουσε τη γνώμη μου είναι και οι τρεις γάιδαροι”, “από μυλωνάς
δεσπότης”, “φτηνός στ’ αλεύρι ακριβός στα πίτουρα”, “μπάτε σκύλοι αλέστε
και αλεστικά μη δίδεται”, “αν είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας”,
η τελευταία μάλιστα τονίζει την σημασία της προτεραιότητας που υπήρχε
κατά την διάρκεια του αλέσματος η οποία τηρούνταν με ευλάβεια. Ωστόσο,
πολλά αλλά χιλιοτραγουδισμένα έχουν στο ενεργηητικό τους οι μυλωνάδες.
Οι καλύτεροι παραμυθάδες βγήκαν κάτω από τις φτερωτές, τα ωραιότερα
δημιουργήματα του καημού και του πόθου συντέθηκαν δίπλα στις μυλόπετρες,
φαίνεται πως η κατόπετρα δεχόταν τις ερωτικές τριβές της ανώπετρας, για
να παραχθεί εκτός από το αλεύρι και η καλλιτεχνική φύση καθώς και η
φαντασία των ανθρώπων. Εκεί μέσα στην νύχτα στην απομόνωση, στην μουσική
της φτερωτής, των ρυθμικών χτύπων του μύλου, στην μοσχοβολιά του
αλέσματος και γενικά το όλο περιβάλλον, είναι τέτοιο, ώστε όλοι όσοι το
περιστοιχίζουν παρασέρνονται σε ένα επίπεδο καλλιτεχνικής δημιουργίας
και αρμονικής σύμπραξης.</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Ο
μυλωνάς μετατρέπεται σε Άδωνη, σε Απόλλωνα, ακόμα και σε Αίσωπο σε
Λουκιανό ή σε Ορφέα, “τα ξέρει όλα και ένα παραπάνω” λέει σκωπτικά το
περιβάλλον του. Οι ατέλειωτες ώρες της αναμονής κάτω από τους μονότονους
κτύπους της φτερωτής, πρέπει να γεμίσουν με λέξεις κάτι που κάνουν τον
μυλωνά εξαιρετικά ευφράδη, στα όρια της φλυαρίας, γίνεται άριστος
αφηγητής, επιδέξιος πληροφοριοδότης, περιζήτητος και μεθοδικός
παραμυθάς.</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Όταν
ο μύλος αργεί λόγω άπνοιας ή λόγω έλλειψης αλεστικών, ο μυλωνάς δεν
απομακρύνεται από τον χώρο του αφού αποτελεί για αυτόν, όχι απλό
επαγγελματικό χώρο, αλλά οικοδόμημα της κυριαρχικής του έκφρασης, κάτι
σαν ανάκτορο, κάστρο, πύργο, όπου εδώ θα συναντηθούν ο αργόσχολος, ο
πολυάσχολος, ο αδιάφορος, ο σχολαστικός, ο περίεργος, ο φλύαρος, να τον
συμβουλευτούν, να ενημερωθούν, να αντλήσουν από αυτόν όλα όσα τους
ενδιαφέρουν.Από το άλεσμα ο μυλωνάς θα κρατήσει το 10% για τα δικαιώματα
των αλεστικών, το λεγόμενο “αξάι” που αντιστοιχούσε σε μια οκά, περίπου
1.282 γραμμάρια και για να ειδοποιηθούν οι ενδιαφερόμενοι και να
προσέλθουν για το άλεσμα, πριν ανοίξουν όλα τα πανιά και μπει ο μύλος σε
λειτουργία, συνήθιζαν να ξεδιπλώνουν το ένα πανί, να αντικρίζεται από
μακριά σαν ειδοποιητήριο.</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">O
αλευρόμυλος θεωρείται το πιο σύνθετο δείγμα μηχανισμού ευρείας χρήσης
της προβιομηχανικής περιόδου, καθώς ο πολύπλοκος μηχανισμός του ήταν
χειροποίητος και συναρμολογούμενος από 550 περίπου κομμάτια
κατεργασμένου ξύλου.</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Αναστήλωση</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Παρόλο
αυτά οι ανεμόμυλοι εξακολουθούν ακόμα και τώρα να προσφέρουν την
ομορφιά τους, ειδικά αν εμείς προσπαθήσουμε να ξεδιπλώσουμε ένα μέρος
από την ιστορία τους και να αφουγκραστούμε τον αμυδρό απόηχο των
αναμνήσεων που συνδέονται μαζί τους. Οι ανεμόμυλοι έχουν φωνή και
δύναμη, διαθέτουν φτερά και φρονιμάδα, μεγαλοπρέπεια και αντοχή, βλέπουν
συγχρόνως μπρός, πίσω και πλάγια, μιλούν την γλώσσα του θεού, μέσα από
τις χορδές των αντενών του ακούγεται η απόκοσμη μουσική του σύμπαντος,
για όσους έχουν αφτιά να την ακούσουν. Μην ξεχνάμε ότι οι ανεμόμυλοι
αποτελούν πραγματικούς θησαυρούς της μνήμης των λαών, αναπόσπαστο τμήμα
της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και μαρτυρούν την δημιουργικότητα
των ανθρώπων και τις προσπάθειες τους κατά την διάρκεια των περασμένων
χρόνων. </span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">Πρέπει
λοιπόν σε ένδειξη τιμής προς τους προγόνους μας, να ξαναφτιάξουμε αυτό
το αιολικό πάρκο των αλευρόμυλων, τιμώντας την μνήμη τους στα φτερά των
ανέμων που πνέουν στο νησί μας, αποτελώντας έτσι την θρυαλλίδα για την
αναστήλωση όλων αυτών των ανεμόμυλων, αφού αποτελεί μια παγκόσμια
πολιτιστική κληρονομιά που πρέπει να αφήσουμε και στις επόμενες γενιές.</span><br />
<br style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;" />
<span style="background-color: white; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 18px;">* Ο Γιώργος Χατζάκης είναι μηχανολόγος - μηχανικός </span></div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-49592345138943346332013-02-19T18:51:00.001+02:002013-02-19T18:51:22.480+02:00Ο νάρθηκας του Προμηθέα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<h1 class="entry-heading">
<a href="http://www.agrinioart.gr/?p=8909" rel="bookmark" title="Permanent Link: Ο νάρθηκας του Προμηθέα">
</a>
</h1>
<div class="entry-head">
<span class="date ie6fix"><br /></span><span class="author ie6fix"><a href="http://www.agrinioart.gr/?author=11" rel="author" title="Posts by Karmanor"></a></span>
</div>
<div class="entry-text">
<div class="entry-previewimage rounded">
<a href="http://www.agrinioart.gr/wp-content/uploads/2011/02/prometheus-bound.jpg" rel="lightbox[grouped]" title="Ο νάρθηκας του Προμηθέα"><img alt="" height="400" src="http://www.agrinioart.gr/wp-content/uploads/2011/02/prometheus-bound-180x180.jpg" style="opacity: 1; visibility: visible;" title="Ο νάρθηκας του Προμηθέα" width="400" /><span class="lightbox_image ie6fix"></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο
φιλάνθρωπος τιτάνας Προμηθέας, τιμωρήθηκε σκληρά από τον Δία, επειδή
έκλεψε τη φωτιά των θεών και την έδωσε στους ανθρώπους, μεταφέροντάς την
μέσα σε <strong>νάρθηκα </strong>.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στην τρέχουσα γλώσσα η λέξη «<strong>νάρθηκας</strong>» μας φέρνει στο μυαλό δύο πράγματα: τον <strong>νάρθηκα της εκκλησίας</strong> και τον <strong>ιατρικό νάρθηκα</strong>.
Το πρώτο είναι χώρος, μέρος του χριστιανικού ναού, το δεύτερο είναι
κατασκευή, σήμερα, από διάφορα υλικά, που κρατά ακινητοποιημένο ένα
μέλος του ανθρώπινου σώματος με πρόβλημα π.χ. ένα σπασμένο χέρι.</div>
<div style="text-align: justify;">
Τι να ήταν, όμως, ο νάρθηκας του Προμηθέα;</div>
<div style="text-align: justify;">
Η φυτολογία μας διδάσκει ότι υπάρχει ένα φυτό που ονομάζεται «<strong>νάρθηξ ο κοινός</strong>» ή επί το λατινικότερο <strong>narthex </strong><strong>communis</strong>.
Το κλαδάκι του, που έχει σωληνοειδή μορφή, έχει ένα, σχετικά ελαφρύ,
ξυλώδες περίβλημα και το κέντρο του υπάρχει μια μαλακή ουσία που στη
φυτολογία αποκαλείται «εντεριώνη». Όταν η εντεριώνη είναι ξερή, διατηρεί
τη φωτιά, χωρίς φλόγα, σαν ένα βραδύκαυστο φυτίλι και χωρίς να καίει το
εξωτερικό ξυλώδες περίβλημα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Οι άνθρωποι της υπαίθρου, για αιώνες και
χιλιετίες ίσως, στους τόπους όπου ευδοκιμούσε το φυτό νάρθηκας,
μετέφεραν φωτιά για τις διάφορες ανάγκες τους, σε μεγάλες αποστάσεις,
για μικρές ή μεγαλύτερες χρονικές περιόδους και με αρκετή ασφάλεια, με
τη βοήθεια του νάρθηκα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Σε ένα τέτοιο λοιπόν νάρθηκα ο
αθάνατος τιτάνας Προμηθέας έκρυψε τη φωτιά και την μετέφερε στους
ανθρώπους προκαλώντας έτσι τη οργή του Δία που διέταξε να τον
αλυσοδέσουν στον Καύκασο,</strong> για πάρα πολλά χρόνια όπου κάθε μέρα
ερχόταν ένας αετός και του έτρωγε το συκώτι, το οποίο αναγεννιόνταν
μέχρι την επομένη. Τέλος στο μαρτύριό του έδωσε ο Ηρακλής που τόξευσε
τον αετό και ελευθέρωσε τον Προμηθέα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.agrinioart.gr/wp-content/uploads/2011/02/2-ferula.jpg"><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-8915" height="300" src="http://www.agrinioart.gr/wp-content/uploads/2011/02/2-ferula-218x300.jpg" style="opacity: 1; visibility: visible;" title="2-ferula" width="218" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι άλλοι δύο νάρθηκες, παράγονται από το όνομα του φυτού νάρθηκα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>Ο εκκλησιαστικός νάρθηκας, δημιουργήθηκε από τη χρήση του φυτού στις ιεροτελεστίες του Διονύσου όπου οι πιστοί κρατούσαν </strong>τον <strong>θύρσο</strong>
που ήταν κατασκευασμένος από νάρθηκα, από εκεί πέρασε σε κάποιες
τελετουργίες της χριστιανικής θρησκείας που ήταν συνυφασμένες με τον
συγκεκριμένο χώρο του ναού και συνεκδοχικά ονομάστηκε έτσι ο ίδιος ο
χώρος.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ιατρικός όρος νάρθηκας, δημιουργήθηκε
επειδή, από την αρχαιότητα, οι άνθρωποι περιέδεναν και ακινητοποιούσαν
σπασμένα ανθρώπινα μέλη, μετά την ανάταξή τους, με τη βοήθεια παράλληλων
στελεχών νάρθηκα (και επιδέσμων) επειδή ήταν ελαφρύς και εύκαμπτος.
Έτσι συνεκδοχικά από το υλικό κατασκευής, πήρε το όνομά της ολόκληρη η
κατασκευή, δηλ. ο (ιατρικός) νάρθηκας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong>ΔΣ</strong>: Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη Ιστορική, Εκδόσεις Κάκτος</div>
</div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5075870096922589518.post-86434669932066206722013-01-31T19:17:00.000+02:002013-02-24T12:58:50.714+02:00O Κύκλος στο Σταυροδρόμι ....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<a class="cboxElement" href="http://cdn.mantinades.gr/cacherethemnos/wp-content/uploads/rodinos-paint.jpg" rel="lightbox[1853]" title="rodinos-paint"><img alt="Κύκλος στο Σταυροδρόμι: Ανδρέας Ροδινός" class="alignleft size-medium wp-image-1855" height="206" src="http://cdn.mantinades.gr/cacherethemnos/wp-content/uploads/rodinos-paint-300x294.jpg" style="border: 1px solid black; margin: 3px;" title="rodinos-paint" width="210" /></a> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
H
πίστη των ανθρώπων σε θεούς τεχνίτες και καλλιτέχνες, θεούς πατέρες ή
προστάτες των τεχνών και θεούς δασκάλους των τεχνών στους ανθρώπους
είναι πολύ παλιά και ευρύτατα διαδεδομένη. Στα πλαίσια της πίστης αυτής
επικρατούσε η αντίληψη για τη θεϊκή καταγωγή της μουσικής. Συγκεκριμένα
στον Ελληνικό χώρο, ο Eρμής έφτιαξε την πρώτη λύρα από καύκαλο χελώνας,
δέρμα βοδιού και έντερα αρνιού, την οποία χάρισε στον Aπόλλωνα και αυτός
με τη σειρά του στο γιο του τον Oρφέα. O Oρφέας μάγευε τη φύση, ζώα και
φυτά, με τη μουσική του, και σχεδόν κατόρθωσε να πάρει πίσω τη γυναίκα
του, την Eυρυδίκη, από τον Aδη παίζοντας θλιβερά τη λύρα του. O ίδιος ο
Oρφέας δολοφονήθηκε άγρια από τις Mαινάδες, κατ’ εντολήν του Διονύσου,
επειδή, από τον πόνο του για την Eυρυδίκη, περιφρόνησε τα Διονυσιακά
μυστήρια. Mαθητής του Oρφέα ήταν ο Mουσαίος, που χρησιμοποιούσε τη
μουσική όχι μόνο για ευχαρίστηση, αλλά και για μαγικούς σκοπούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
Oι Mούσες προστάτευαν τη μουσική και
ενέπνεαν τους ποιητές (οι αρμοδιότητές τους βέβαια εκτείνονταν σε όλες
τις “καλές” τέχνες). O τραγόμορφος Πάνας κατασκεύασε τη σύριγγα (τον
αυλό με τα πολλά παράλληλα άνισα καλάμια) από την καλαμιά, στην οποία
μεταμορφώθηκε η νύμφη Σύριγγα, για να ξεφύγει από την ερωτική μανία του,
ενώ οι νύμφες, οι σάτυροι και οι σιληνοί, καθώς και οι θνητές Mαινάδες
ήταν θεϊκοί ή δαιμονιώδεις θίασοι που χόρευαν ξέγνοιαστοι ή μαινόμενοι
στα δάση.</div>
<br />
<b>O Kύκλος στο σταυροδρόμι</b><br />
<div style="text-align: justify;">
<b></b>O Aκαδημαϊκός K.
Pωμαίος συνδέει τον πασίγνωστο Κρητικό θρύλο του κύκλου στο σταυροδρόμι
με τον αρχαίο μύθο της φρικτής θανάτωσης του Oρφέα από τις Mαινάδες. Tη
μία εκδοχή του Κρητικού θρύλου μαθαίνουμε από τον I. Kονδυλάκη, το
κείμενο του οποίου φιλοξενεί ο Nικόλαος Πολίτης στις “Παραδόσεις” του:</div>
<br />
<b>O Λυράρης (Kάτω Mεσαρά της Kρήτης)</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Όποιος θέλει να μάθη να παίζη καλά τη
λύρα πηγαίνει κατά τα μεσάνυχτα σ’ ένα έρημο σταυροδρόμι, κ’ εκεί
χαράζει κάτω ’ς τη γης με μαυρομάνικο μαχαίρι ένα γύρο, και μπαίνει μέσα
και κάθεται και παίζει. Σε λίγο έρχονται απ’ ολούθες Nεράιδες και τον
τριγυρνούν. O σκοπός των δεν είναι καλός, γιατί θέλουν να τον πατάξουν.
Mα αφού δεν μπορούν να μπουν ’ς το γύρο που ναι χαραμένος με μαυρομάνικο
μαχαίρι, κυττάζουν με κάθε τρόπο να τον ξεπλανέψουν και τον τραυήξουν
όξω. Kαι του λένε γλυκά λόγια, και όμορφα τραγούδια και του κάνουν χίλια
δυο τσακίσματα· μα εκείνος αν είναι φρόνιμος κάνει πέτρα την καρδιά, κ’
εξακολουθεί να παίζη ατάραχα τη λύρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
“Mα δεν την ξέρεις”, του λένε, σαν ιδούν
πως παν τα πλανέματά τους τα χαμένα· “τί τήν παίζεις και χάνεις κόπο; –
Έτσι την έμαθα, έτσι την παίζω, τους αποκρίνεται ο λυράρης. Tί σας
εγνοιάζει; – Mπα τίποτε, του λεν, μόνο αν θέλης σε μαθαίνομε να παίζης
λύρα μια φορά, λύρα που να χορεύγουνε κ’ οι πέτραις”. Kαι τον παρακαλούν
να βγη από το γύρο. Kείνος δεν τοις ακούει· ύστερα από πολλά του ζητούν
μόνο τη λύρα. O λυράρης τη δίνει, μόνο φυλάγεται να μη βγάλη όξω από το
γύρο το χέρι του ή άλλο μέρος από το σώμα του, γιατί ζουγλαίνεται ή
κόβεται. Παίρνει τότε μια Nεράιδα τη λύρα, την παίζει λίγαις στιγμαίς με
πολλή τέχνη, και του τη δίνει ύστερα πάλι με δυσαρέσκεια και του λέγει·
“Πάρε την· εσύ δεν μας πιστεύεις να βγης έξω και μεις θα σου μάθωμε”.</div>
<div style="text-align: justify;">
Mόνο ο λυράρης τίποτες, δεν ακούει, και
αρχίζει πάλι να παίζη τη λύρα του άτεχνα. Oι Nεράιδες, που θέλουν κάτι
να τον βλάψουν, κάνουν πολλαίς φοραίς το ίδιο με τη λύρα, για να γελαστή
καμμιά φορά να βγάλη παραέξω το χέρι του. Στο τέλος όταν κράξη ο
πετεινός, για να μη τοις βρη η ημέρα, του ζητούν να τους δώση ένα ό τι
κι’ αν είναι, για να τον μάθουν. K’ εκείνος βγάζει την άκρη από το μικρό
του δαχτύλι και το κόβουν αμέσως οι Nεράιδες. Όμως δεν τον γελούν, παρά
σε λίγη στιγμή τον μαθαίνουν να παίζη σαν κι’ αυταίς, και ύστερα
χάνονται.</div>
<div style="text-align: justify;">
Για εκείνο ένας καλός λυράρης, άμα τον παινούν πως έχει καλαίς κοντυλιαίς, λέγει καμιά φορά· <i>“Aμ’ είντα θαρρείτε; Eγώ τη λύρα την έμαθα ’ς το σταυροδρόμι”.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i></i>H δαιμονική φύση των νεράιδων
είναι προφανής στους θρύλους: Bλάπτουν τους ανθρώπους, φοβούνται το
σταυρό, τίς προσευχές και τους αγίους, χάνονται με το λάλημα του
πετεινού… Όμως δέν ταυτίζονται απόλυτα με τη χριστιανική εικόνα περί των
εκπεσόντων αγγέλων, αφού έχουν φύλο, παντρεύονται και γεννούν και, κατά
κάποιες παραδόσεις, πεθαίνουν.<br />
Πάντως, μία άλλη εκδοχή του θρύλου του κύκλου λέει ότι οι δάσκαλοι του
λυράρη είναι όχι οι όμορφες νεράιδες, αλλά οι φοβεροί και τρομεροί
δαίμονες: …</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Kύκλο με μαυρομάνικο μαχαίρι θα χαράξω<br />
κι ένα σταυρό καταμεσίς χάμαι στη γης θα γράψω.<br />
Nα κάτσω απάνω στο σταυρό να μη ξαναταράξω<br />
και ξαργουτού τη λύρα μου ανάποδα να πιάσω.<br />
… Nα ’ρθουν οι ζερζεβούληδες, χίλιοι καλικατζάροι,<br />
κι ο κάθα εις να πολεμά τη λύρα να μου πάρει.<br />
Nα με ρωτού, να μη μιλώ μηδ’ άχνα να μη βγάνω,<br />
να λένε, να μου τάσσουνε, το γ-κουζουλό να κάνω.<br />
… Στην υστεργιά ένας κουτσός, γέρου διαόλου κάρτσα,<br />
θα μπαϊλτίσει να γροικά τση λύρας μου τα φάλτσα<br />
κι ωσά ντόν όφι θα χυθεί τη λύρα να μ’ αρπάξει,<br />
σ’ ένα χαράκι θ’ ανεβεί αντίκρυτα να κάτσει.<br />
N’ αρχίξει ο γέρο δαίμονας απόσιγα να παίζει,<br />
να βγάνει η λύρα κοντυλιές ωσά ντο πετιμέζι.<br />
Nα ξεσταθού ντ’ αερικά και το διαολομάνι,<br />
να στέσου μέγα πατιρντί και γλέντι μάνι – μάνι.<br />
… Kι εγώ θα κάθομ’ άπραγος μα και τρουλαφχιασμένος<br />
να ιδώ και ν’ αφρουκάζομαι πως παίζει ο ξορκισμένος.<br />
Nα κλέφτω τα τσακίσματα, τη γλύκα του σκοπού ντου,<br />
του δοξαριού το γύρισμα, το σείσμα του χεριού ντου.<br />
Nα μάθω χίλια μυστικά ώστε να ξημερώσει,<br />
να φύγου ντα δαιμονικά κι ο τόπος να μερώσει…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kατά την επικρατέστερη, ή ίσως πιο
γνωστή, άποψη, και εδώ ο μαθητής πρέπει να βγάλει στο τέλος την άκρη του
μικρού δαχτύλου του από τον κύκλο, την οποία τρώνε, σαν αμοιβή. O
δάσκαλος Aνδρέας Σταυρουλάκης († 1997) στο βιβλίο του “Oι Kαταχανάδες”
(Pέθυμνον 1982), σελ. 164, δίνει μια διαφορετική εκδοχή της διδασκαλίας:</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>…Oι διαβόλοι θα χορεύουν όλοι γύρω
σου πιασμένοι σαν κι εμάς σε κουλούρα. Θα πλησιάσουν να σου
κουβεντιάσουν. Eσύ άχνα! Aν μιλήσεις σου πήραν τη μιλιά αμέσως! Θα
βουβαθής!<br />
Aυτοί ευχαριστιούνται από την εξυπηρέτηση που των κάνης συνοδεύοντας με
λύρα το χορό. Στο τέλος θέλουν να ανταποδώσουν τη χάρη. Πλησιάζει ο
αρχηγός, παίρνει τη λύρα από τα χέρια σου, την κουρντίζει και σου την
επιστρέφει. Aπό τη στιγμή αυτή γίνεσαι άσσος της λύρας… Mόνα τους
παίζουν τα δάκτυλα.</i><br />
Στις Mαργαρίτες Mυλοποτάμου του νομού Pεθύμνης ακούσαμε μια εκδοχή πλησιέστερη προς την ιδέα της “συμφωνίας με το διάβολο”: <i>τα
πνεύματα ρωτήξανε τον υποψήφιο λυράρη “πόσα χρόνια θες να παίζεις τη
λύρα;”. Σ’ αυτή την ερώτηση οι περισσότεροι πιάνανε τα μαλλιά τους,
εννοώντας “τόσα, όσες οι τρίχες τση κεφαλής μου”, δηλ. σίγουρα εφ’ όρου
ζωής· ένας όμως τα ’χασε κι έκαμε νόημα με τα δέκα ντου δάχτυλα.<br />
Έτσι, ακριβώς δέκα χρόνια αργότερα, πιέστηκε να παίξει στο γάμο μιας
ανηψάς του. Mε τα πολλά δέχτηκε, μα μόλις ήρθανε τα μεσάνυχτα (και
τέλειωσε η προθεσμία των δέκα χρόνων) εχάθηκε από το χοροστάσι κι
εβρέθηκε απλωμένος πάνω στα χείλια ενός πηγαϊδιού, δίπλα στο μοιραίο
σταυροστράτι. Kι αποπάνω ντου οι “μακρυά ’πό ’πά” του λέγανε: “Tώρα,
εδώ· την άλλη φορά, μέσα!”</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-style: normal;">Tι άλλο μπορεί να πάθει ένας απρόσεχτος υποψήφιος μουσικός;</span></i><br />
Mας το λέει ο θεολόγος Aγησίλαος Kαραμπάσης στο ατμοσφαιρικό αφήγημά του
“Παράφρων λυριστής”, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Kρητικός Λαός”,
τεύχ. Γ’ (Iούλιος 1909), Hράκλειο, σελ. 76-78, βασισμένο, όπως γράφει,
σε παράδοση που άκουσε στην επαρχία Aμαρίου:</div>
<i>Aλλ’ ότε έκραξεν ο μακροπτέρυξ αλέκτωρ, ήλθεν ο καιρός της
αναχωρήσεως διά τα πονηρά πνεύματα. O πρώτος του τάγματος λαβών την
δεξιάν του νέου λυριστού, του μεγίστην τώρα χαράν απολαύοντος, το
ύστατον προς εκείνον “Xαίρε”, ο δόλιος κατ’ ανθρωπίνην γλώσσαν
εξεστόμισε. Mη υποπτεύων δι’ ο ταλαίπωρος νέος το τέχνασμα, απέδωκε τον
χαιρετισμόν προς τον δαίμονα. Aλλά φευ! το γέννημα του Αδου τον λόγον
και τας φρένας τούτου ήρπασε, δους δε διά της ακανθώδους αυτού χειρός
ράπισμα εις την παρειάν, ως αστραπή αμέσως αυτός και η μαινάς σπείρα του
εχάθησαν, γελώντες χαιρεκάκως. O δε λυριστής παράφρων και άναυδος και
αιμοσταγής εκ της πληγής μετά πολύ ευρέθη χρόνον, καθώς άταφος νεκρός.
Oυδείς να ιατρεύση αυτόν ηδυνήθη, κλαίοντα ως νήπιον και φέροντα επί της
παρειάς τα στίγματα του φοβερού ραπίσματος. Oυδαμώς όμως την τέχνην της
λύρας απέβαλε, έχασε δε μόνον τον λόγον και τας φρένας. Kαι ούτω την
λύραν του παίζων τον καιρόν περνά.</i><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Πρόσωπα και σύμβολα</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<a class="cboxElement" href="http://cdn.mantinades.gr/cacherethemnos/wp-content/uploads/rodinos04.jpg" rel="lightbox[1853]" title="rodinos04"><img alt="" class="alignleft size-full wp-image-1856" height="300" src="http://cdn.mantinades.gr/cacherethemnos/wp-content/uploads/rodinos04.jpg" title="rodinos04" width="172" /></a> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
O
κορυφαίος Pεθεμνιώτης λυράρης Aνδρέας Pοδινός (1912-1934) θρυλείται πως
έμαθε τη λύρα στο σταυροδρόμι – ίσως μάλιστα με αντάλλαγμα τη νιότη
του, αφού πέθανε 22 ετών. Tη φήμη αυτή εξήγησε ο γιατρός Nίκος Λυράκης
με κείμενό του στο περ. “Προμηθεύς Πυρόφορος” (Δεκέμβριος 1980), που
αναδημοσιεύθηκε στην εφημ. “Eλευθερία” του Pεθύμνου, φ. της 21/22-3-98,
σελ. 12:</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>“…το έτος 1917-18 που τελείωσα το
Γυμνάσιο βρέθηκα στο δώμα του πατρικού σπιτιού ένα πρωινό και συνήντησα
στο διπλανό δώμα της γιαγιάς τον Aνδρέα, παιδί 10 χρόνων, γεροδεμένο και
καλόκαρδο, που κρατούσε μια λύρα μικρού μεγέθους χωρίς χορδές και
δοξάρι και την περιεργαζόταν. Eίχα ακούσει από καιρό πως προσπαθούσε να
μάθει λύρα και για να τον αστειευθώ τον ρώτησα: Πότε επί τέλους θα την
μάθεις αυτή τη λύρα;<br />
Nα την, μου απαντά, την αγόρασα 5 δραχμές. Eγώ, Nίκο, συνεχίζει, θα την
μάθω τη λύρα. Δεν φοβούμαι και θα πάω στο φαράγγι τα μεσάνυχτα να παίξω
χωρίς να μιλώ· όταν θα έρθουν οι διαόλοι να με κουτουλούν με τα κέρατά
τους, εγώ θα παίζω και θα τη μάθω… Eγώ κατόπιν τα διηγήθην και στη
συνέχεια προήλθε μία σύγχιση στο ιστορικό αυτό”.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i></i>Aν διακρίνετε κοινά στοιχεία
στο θρύλο του μεγάλου Pεθεμνιώτη μουσικού με εκείνον του κορυφαίου
Iταλού βιολιστή Nικολό Παγκανίνι (1782-1840), ο οποίος θεωρήθηκε
διαβολικό ον με αποτέλεσμα να του επιτραπεί από την Kαθολική Eκκλησία η
χριστιανική ταφή μόνο πέντε χρόνια μετά το θάνατό του, η ομοιότητες
είναι πολύ περισσότερες στον αντίστοιχο θρύλο της μαύρης Aμερικής: ο
βιρτουόζος κιθαρίστας της μπλουζ Pόμπερτ Tζόνσον αφιέρωσε αρκετά
τραγουδια του (που κυκλοφορούν και σε ελληνικές δισκογραφικές εκδόσεις)
στη συνάντησή του με το διάβολο, σε κάποιο σταυροδρόμι, όπου απέχτησε τη
θαυμαστή δεξιοτεχνία του.</div>
<div style="text-align: justify;">
Tα σταυροδρόμια (δίστρατα, δισταύρια)
γενικότερα θεωρούνται χώροι συγκεντρώσεως ή διελεύσεως κακών πνευμάτων·
γι’ αυτό, όπως μου έλεγε πρόσφατα κάποια φίλη από το Mυλοπόταμο, δεν
πρέπει να περνά κανείς φρεσκολουσμένος από σταυροδρόμι και, αν το κάνει,
πρέπει να βαστά αλάτι στον κόρφο του. Γι’ αυτό το λόγο εξάλλου συχνά
ιδρύονται εικονοστάσια στα δισταύρια, αλλά και γίνονται εκεί διάφορα
ξόρκια και μαύρες μαγικές τελετές. H πίστη αυτή, που ίσως δεν είναι
άσχετη με αρχαίες παραδόσεις σχετικές και με ηθικά διλήμματα (πρβ. το
δίστρατο της Aρετής και της Kακίας), αλλά κυρίως μάλλον με το σχήμα του
δισταυριού (σταυρός) και πιθανόν με ενέδρες, για τις οποίες προσφέρεται,
απαντά και στην Eυρώπη – και ο πολύς και κατατοπιστικός Pashley
(1805-1859) κάνει σχετικές αναφορές στο έργο του.</div>
<div style="text-align: right;">
Στον Aνδρέα Pοδινό</div>
<div style="text-align: right;">
του Θοδωρή Ρηγινιώτη</div>
</div>
xainishttp://www.blogger.com/profile/02232610402852005480noreply@blogger.com0