ΟΙ ΝΑΤΟΪΚΟΙ ''ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ'' ΚΑΙ Η ΑΘΛΙΑ ''ΑΡΙΣΤΕΡΑ''

του Τάκη Φωτόπουλου

Η NATOϊκή εγκληματική εκστρατεία εναντίον της Λιβύης ήδη φαίνεται να πετυχαίνει τον στόχο της: την «αλλαγή καθεστώτος» που οδηγεί στην καταστροφή ενός ακόμη λαού, όπως προηγουμένως των λαών της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ. 

Το «πεζικό» του ΝΑΤΟ είναι οι «επαναστάτες» της Βεγγάζης (των οποίων ηγούνται στελέχη της CIA[1]!), οι οποίοι, όχι μόνο δεν κάνουν βήμα αν δεν τους ανοίξει πρώτα τον δρόμο το ΝΑΤΟ που με τα Απάτσι του κ.λπ.

ξεπαστρεύει τους λαϊκούς αγωνιστές που μάχονται, όχι για τον Καντάφι, αλλά για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους, αλλά και έχουν εκπαιδευθεί και καθοδηγούνται στις χερσαίες επιχειρήσεις από τις ειδικές δυνάμεις του.[2] 

Φυσικά, το γεγονός ότι και αυτή η αλλαγή καθεστώτος, όπως και οι προηγούμενες, θεμελιώνεται στη διαίρεση του λαού και σε εξοντωτικό εμφύλιο πόλεμο δεν απασχολεί την υπερεθνική ελίτ, αρκεί να μπορεί να εκμεταλλεύεται τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας.

 Η κρίσιμη διαφορά όμως αυτής της εκστρατείας είναι ότι εξασφάλισε ένα πρωτόγνωρο βαθμό συναίνεσης της «διεθνούς κοινότητας» ακόμη και της αυτό-αποκαλούμενης «αντικαπιταλιστικής Αριστεράς»!

Έτσι, σε αντίθεση με την εισβολή στο Ιράκ, τώρα είναι ενωμένη σύμπασα η υπερεθνική ελίτ, με επικεφαλής μάλιστα την Γαλλία, που τότε είχε θυμηθεί τα ιδανικά της Γαλλικής επανάστασης! 

Ακόμη, χάρη στην ανοχή του φιλοδυτικού τμήματος της Ρωσικής ελίτ, η υπερεθνική ελίτ εξασφάλισε και τυπική νομιμοποίηση από τον ΟΗΕ, που βλέπει απαθώς να βομβαρδίζονται νοσοκομεία, σχολεία και άμαχοι πληθυσμοί, χάριν της «προστασίας» τους--έστω και αν πρόκειται για την... αυτο-προστασία τους, όπως στη περίπτωση της Σύρτης που βομβαρδίζεται, παρά το ότι όλοι ομολογούν ότι δεν υπάρχουν εκεί «εξεγερμένοι»! Και φυσικά πρωτοστατούν στην εκστρατεία αυτή τα Αραβικά πελατειακά καθεστώτα, με επί κεφαλής την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ που, με την Αλ Τζαζίρα του, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην τεράστια εκστρατεία παραπληροφόρησης της διεθνούς κοινής γνώμης. 

Το νέο στοιχείο είναι η προσθήκη των μεταλλαγμένων, (δήθεν «επαναστατικών»), καθεστώτων της Αιγύπτου και της Τυνησίας, που ελέγχονται από τον στρατό (και μέσω αυτού από την υπερεθνική ελίτ), τα οποία τώρα επιδίδονται στη συντριβή των ριζοσπαστικών τάσεων που είχαν αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια των μαζικών εξεγέρσεων στην αρχή του χρόνου.

 Ακόμη πιο κρίσιμο στοιχείο στη συναίνεση αυτή είναι η συμμετοχή του μη-πελατειακού Ισλαμικού Ιρανικού καθεστώτος, καθώς και των παρακλαδιών του (Χεζμπολλά-που έμμεσα ελέγχει τη Λιβανική κυβέρνηση- Χαμάς κ.λπ.), που υποστηρίζει τους Λιβύους «επαναστάτες» και έμμεσα την ΝΑΤΟϊκή εκστρατεία (που καταδικάζει!). 

Την μυωπική αυτή πολιτική που θεμελιώνεται στον θρησκευτικό σκοταδισμό θα πληρώσουν οι ίδιοι, σύντομα, πολύ ακριβά, εφόσον είναι οι επόμενοι στόχοι της υπερεθνικής ελίτ. Δεν είναι άλλωστε περίεργο ότι η «νίκη» αυτή της υπερεθνικής ελίτ ήδη άνοιξε την όρεξη σε σημαντικά τμήματά της να μιλούν για την χρησιμοποίηση του ίδιου επιτυχημένου τεχνάσματος (της υπόθαλψης εικονικών εξεγέρσεων, αλλά στη πραγματικότητα εμφύλιων πολέμων, π.χ. Λιβύη & Συρία), ή ακόμη και της εκμετάλλευσης πραγματικών εξεγέρσεων, (π.χ. Αίγυπτος), με στόχο την επιβολή πελατειακού καθεστώτος όχι μόνο στα μικρά «κράτη-παρίες», αλλά ακόμη και σε μεγάλες δυνάμεις (π.χ. Ρωσία) που δεν έχουν πλήρως ενσωματωθεί στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας».[3]

Καταλυτικό ρόλο όμως στην όλη εγκληματική εκστρατεία έπαιξαν τα διεθνή ΜΜΕ, που ελέγχονται απόλυτα από την υπερεθνική ελίτ, καθώς και τα «κοινωνικά μίντια» (Facebook, Twitter. You Tube, Podcasts κ.λπ.)[4] που κατασκεύασαν τους μύθους για τις αεροπορικές «σφαγές» των διαδηλωτών από τον Καντάφι[5], τους μαζικούς βιασμούς,[6] τους μισθοφόρους[7] κ.λπ. -- οι οποίοι αποδείχθηκαν όλοι Γκεμπελικά ψέματα. Εντούτοις, αυτό δεν εμπόδισε την εκφυλισμένη «Αριστερά» να υιοθετήσει όλη αυτή τη τερατώδη μυθολογία, σε αυτό που έχει ήδη ονομαστεί ο «μιντιακός πόλεμος», ώστε να υποστηρίξει την κατάπτυστη θέση πως η «εξέγερση» της Λιβύης ήταν άλλη μια λαϊκή εξέγερση όπως αυτές της Τυνησίας και της Αιγύπτου και όχι ένας προσχεδιασμένος από την υπερεθνική ελίτ εμφύλιος πόλεμος που θα έδινε την ευκαιρία στο ΝΑΤΟ, κατόπιν έκκλησης των...ΝΑΤΟϊκών «επαναστατών και των πελατειακών Αραβικών καθεστώτων, να επιβάλλει αλλαγή καθεστώτος’. Και αυτό, διότι όπως έδειξα στο παρελθόν[8], το καθεστώς Καντάφι στην πραγματικότητα δεν ήταν φιλο-ιμπεριαλιστικό, ακόμη και μετά την οπορτουνιστική μεταστροφή του, που ακολούθησε τα γεγονότα της 9/11, όπως τώρα ομολογεί ακόμη και η «προοδευτική» εφημερίδα της υπερεθνικής ελίτ, η Γκάρντιαν, που την ερμηνεύει ως στρατηγικό τέχνασμα του Καντάφι για να μην έχει η Λιβύη την τύχη του Ιράκ![9] 

Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι τώρα ακόμη και Αμερικανοί γερουσιαστές, όπως ο Dennis Kucinch,[10] μιλούν για την ανάμιξη της CIA στην «εξέγερση» της Λιβύης.

Η ευρεία αυτή συναίνεση είχε σημαντικότατες επιπτώσεις σε σχέση με τη στάση της Αριστεράς (κρατικιστικής, ελευθεριακής, Πράσινης, κ.λπ.), ακόμη και της «αντισυστημικής» που, στο μεγαλύτερο μέρος της, συντάχθηκε με τους «επαναστάτες», δηλαδή το συνονθύλευμα μεσοαστών, Ισλαμιστών, ζιχαντιστών της Αλ Κάιντα, τοπικών φυλών κ.λπ. που «επαναστάτησαν» κατά του καθεστώτος, όχι βέβαια γιατί ήθελαν αληθινή δημοκρατία (την οποία πράγματι δεν είχαν, ούτε βέβαια θα έχουν τώρα. Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λπ.) αλλά γιατί δεν συμφωνούσαν είτε με τον κοσμικό χαρακτήρα του καθεστώτος (Ισλαμιστές), είτε με το πλήρες κοινωνικό κράτος που είχε δημιουργήσει για την κάλυψη των βασικών αναγκών κάθε Λιβύου (δωρεάν υγεία, Παιδεία, στέγαση, ελάχιστο εισόδημα $1.000)[11] και τη συνακόλουθη διανομή του πλούτου, (νεοφιλελεύθεροι μεσοαστοί)[12] κ.λπ. 

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι γειτονιές της Τρίπολης, όπου γίνονται οι μεγαλύτερες μάχες των ΝΑΤΟϊκών «επαναστατών» με την λαϊκή αντίσταση, που ακόμη και μετά την «ανατροπή» του Καντάφι συνεχίζεται αμείωτη ενάντια στη μεγαλύτερη (και κτηνωδέστερη!) πολεμική μηχανή του κόσμου, είναι οι εργατικές.[13] Ούτε άλλωστε είναι τυχαίες οι μαζικές διαδηλώσεις υπέρ του καθεστώτος όλους αυτούς τους μήνες, (παρά τους μαζικούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ), που τις έκρυβαν επιμελώς τα κατάπτυστα διεθνή ΜΜΕ.

Ο συστημικός ρόλος που παίζει, στην πραγματικότητα, η εκφυλισμένη αυτή «Αριστερά»[14] έγινε φανερός όταν υποκριτικά στράφηκε κατά της ΝΑΤΟϊκής επίθεσης, (υποστηρίζοντας όμως τους «επαναστάτες» που το προσκάλεσαν!), ενώ κάποιοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν δίστασαν να επικρίνουν την πιο ξενόδουλη ίσως κυβέρνηση στην Ελληνική Ιστορία γιατί δεν αναγνώρισε άμεσα την ψευτο-κυβέρνηση των «επαναστατών» που διόρισε το ΝΑΤΟ.[15] Ο ευτελισμός της «Αριστεράς», στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, που όχι μόνο δεν οργάνωσε ένα τεράστιο αντιπολεμικό κίνημα να σταματήσει την εγκληματική ΝΑΤΟϊκη εκστρατεία κατά της Λιβύης, αλλά ούτε καν μια μαζική διαδήλωση στην Ευρώπη ή την Αμερική, είναι η πιο αδιάψευστη απόδειξη της ολοκληρωτικής χρεοκοπίας της. Το γεγονός αυτό εγκυμονεί θανάσιμους κινδύνους για την διεθνή ειρήνη και αυτή στην περιοχή μας, εφόσον είναι βέβαια φανερό ότι η εκστρατεία αυτή, που έμμεσα υποστήριξε το μεγαλύτερο τμήμα της διεθνούς Αριστεράς, αποτελούσε απλά τη γενική δοκιμή για τις προετοιμαζόμενες παρόμοιες εγκληματικές εκστρατείες στην Συρία, το Ιράν και το Λίβανο που στοχεύουν όχι μόνο στην ενσωμάτωση κάθε μη πελατειακού καθεστώτος στην Νέα Διεθνή Τάξη αλλά και στην τελειωτική «λύση» στο Παλαιστινιακό, με την ολοκλήρωση της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων που μαίνεται εδώ και πάνω από 60 χρόνια. Και όχι μόνο! 

Η ολοκληρωτική παντοδυναμία της υπερεθνικής ελίτ που θα σηματοδοτήσει η τυχόν επιτυχία των στόχων αυτών προμηνύει και την συντριβή κάθε αντίστασης εναντίον της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία θα παγιωθεί σαν η Νέα Διεθνής Τάξη για πολλούς αιώνες, στον νέο Μεσαίωνα που ανατέλλει, μπροστά στον οποίο ο παλιός Μεσαίωνας θα φαντάζει σαν παραδεισιακός...